ငါဘုရားျဖစ္ရင္မင္းတုိ ့ကိုမေမ့ဘူး
ပိုးမႊားေတြျပည့္ေနတဲ့အသားအိပ္ၾကီးလို
အခန္းေထာင့္မွာမူးေခြျပီးလဲေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းကထေအာ္တယ္..။
အရက္တစ္လံုးကုန္တိုင္းပုလင္းလြတ္ကိုနံရံဆီပစ္ခဲြလုိက္တဲ့အခန္းထဲမွာ
ေဖာ္ေ၀းနဲ ့မျပီးလုိ ့ေရွ ့ဆက္ရတယ္
ပီကာဆိုနဲ ့မျပီးလို ့ေရွ ့ဆက္ရတယ္
ဘြန္ဂ်ိဳဗီနဲ ့မျပီးလို ့ေရွ ့ကိုဆက္ေနရတယ္
ငါ့သူငယ္ခ်င္းေအာ္သံကလည္းမျပီးေသး
ငါဘုရားျဖစ္ရင္
ငါဘုရားျဖစ္ရင္
ငါဘုရားျဖစ္ရင္….။
ႏွာေခါင္းထဲအနံ ့တစ္ခုရေနတယ္
ကတၱရာလမ္းေပၚကားႏွစ္စီးတိုက္မိတဲ့အနံ ့
အနံ ့ေတြထဲမွာငါအၾကိဳက္ဆံုးက
ကိုယ္ေရျပားေရာဂါကူးဆက္ခံလုိက္ရတဲ့
မာသာထရီဇာရဲ ့ကိုယ္နံ ့ဘဲ…။
သူ ့အမွားကိုသင္ခန္းစာယူဖို ့
ကလင္တန္ကသူ ့အတြင္းေရးမႈးမေလးနဲ ့လိင္ဆက္ဆံရင္းေျပာေနတယ္
က်ီးကန္းကဒဂၤါးျပားကို
ေခြးတစ္ေကာင္လိုကိုက္ခ်ီလာေတာ့
မွင္သက္လြန္းလို ့
မူဆိုလီနီပါးစပ္ထဲကအသားတစ္ဟာျပဳတ္က်သြားတယ္
အဲဒီအသားတစ္ဟာ
ကလင္တန္နဲ ့လိင္ဆက္ဆံေနတဲ့အတြင္းေရးမႈးမေလးေပါ့
အခုခင္ဗ်ားအရာသာရွိဖို ့ၾကိဳးစားအားထုတ္ေနရတဲ့
သဲနဲ ့ရွပ္ရွပ္ကဗ်ာေပါ့…။
ေမာင္ဖီလာ
Friday, March 28, 2014
စစ္သားေတြရဲ႕ေကာင္းကင္ဘုံ (သုိ႔မဟုတ္) ေဘာ့စနီးယား ◄ မိုဃ္းေဇာ္ ►
လမ္းေပၚက
သင္သေဘာက်တဲ့မိန္းမကုိ
စစ္ကားေပၚဆဲြတင္လုိက္ပါ။
ၿပီးေတာ့
သူမရဲ႕ပါးျပင္ေပၚ ဘယ္ျပန္ညာျပန္
မ်က္ရည္ေတြစီျခယ္ေပးလုိက္ပါ။
ေအာ္သံကုိစားသုံး
ငုိသံကုိသုံးေဆာင္
ဤလူ႔ေဘာင္အတြက္
နာက်င္ဖူးေရာင္မႈေတြ ထပ္ျဖည့္ေပးလုိက္ပါ။
စစ္သားဆုိတာ
ေယာက်္ားေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ
ယုံၾကည္ဖုိ႔
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ဂါဝန္ေပၚက
ပန္းပြင့္ေတြျပန္႔ႀကဲသြားတဲ့အထိ
သူရသတၱိျပလုိက္ပါ။
အရႈိးရာအျပည့္
ေၾကာက္႐ြံ႕မႈအျပည့္
တုန္လႈပ္မႈအျပည့္နဲ႔အသံနက္ႀကီးထဲ
မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ငယ္ပါကုိ သြပ္သြင္းလုိက္ပါ။
အသက္ငင္ေနတဲ့
ရင္အုံကုိ
အထပ္ထပ္အခါခါရုိက္
အထပ္ထပ္အခါခါနွက္
အထပ္ထပ္အခါခါထုိး
အထပ္ထပ္အခါခါႀကိတ္
"ဘုရားသခင္ဆုိတာဘာလဲ"
"ဘုရားသခင္ဆုိတာဘာလဲ"လုိ႔
ပုံပ်က္ေနတဲ့သားျမတ္ကုိ
ေမာင္းျပန္ေသနတ္နဲ႔ေတ့ၿပီး
က်ည္တစ္ကပ္လုံးကုန္ေအာင္
ေမးျမန္းစိစစ္လုိက္ပါ။
အုိ
ေဘာ့စနီးယား
တစ္နည္းအားျဖင့္
စစ္သားေတြရဲ႕ေကာင္းကင္ဘုံ။ ။
မုိဃ္းေဇာ္
ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမဂၢဇင္း
မတ္၊၂၀၁၃။
သင္သေဘာက်တဲ့မိန္းမကုိ
စစ္ကားေပၚဆဲြတင္လုိက္ပါ။
ၿပီးေတာ့
သူမရဲ႕ပါးျပင္ေပၚ ဘယ္ျပန္ညာျပန္
မ်က္ရည္ေတြစီျခယ္ေပးလုိက္ပါ။
ေအာ္သံကုိစားသုံး
ငုိသံကုိသုံးေဆာင္
ဤလူ႔ေဘာင္အတြက္
နာက်င္ဖူးေရာင္မႈေတြ ထပ္ျဖည့္ေပးလုိက္ပါ။
စစ္သားဆုိတာ
ေယာက်္ားေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္ဆုိတာ
ယုံၾကည္ဖုိ႔
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနတဲ့ဂါဝန္ေပၚက
ပန္းပြင့္ေတြျပန္႔ႀကဲသြားတဲ့အထိ
သူရသတၱိျပလုိက္ပါ။
အရႈိးရာအျပည့္
ေၾကာက္႐ြံ႕မႈအျပည့္
တုန္လႈပ္မႈအျပည့္နဲ႔အသံနက္ႀကီးထဲ
မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ငယ္ပါကုိ သြပ္သြင္းလုိက္ပါ။
အသက္ငင္ေနတဲ့
ရင္အုံကုိ
အထပ္ထပ္အခါခါရုိက္
အထပ္ထပ္အခါခါနွက္
အထပ္ထပ္အခါခါထုိး
အထပ္ထပ္အခါခါႀကိတ္
"ဘုရားသခင္ဆုိတာဘာလဲ"
"ဘုရားသခင္ဆုိတာဘာလဲ"လုိ႔
ပုံပ်က္ေနတဲ့သားျမတ္ကုိ
ေမာင္းျပန္ေသနတ္နဲ႔ေတ့ၿပီး
က်ည္တစ္ကပ္လုံးကုန္ေအာင္
ေမးျမန္းစိစစ္လုိက္ပါ။
အုိ
ေဘာ့စနီးယား
တစ္နည္းအားျဖင့္
စစ္သားေတြရဲ႕ေကာင္းကင္ဘုံ။ ။
မုိဃ္းေဇာ္
ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာမဂၢဇင္း
မတ္၊၂၀၁၃။
Thursday, March 27, 2014
ေခတ္သစ္ပို႔ကုန္မ်ား
ဝန္ၾကီးကေတာ့ စိုးရိမ္တယ္ လို႔ေျပာတယ္
ကၽြန္မတို႔ မိသားစုေတြလည္း ဒါပဲေျပာတယ္။
တစ္လ ငါးသိန္းေလာက္ရမယ္ဆိုလို႔
ေရွ႕တန္းကို ထြက္လာတာ၊ ကတုတ္က်င္းထဲက တက္လာတာ၊
က်ည္ဆံလက္က်န္မရွိေတာ့တဲ့အခါ ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ့လက္ပစ္ဗံုးတစ္လံုး
စနစ္တံဆြဲျဖဳတ္ျပီး ေျပးတက္လာသလို တက္လာတာပါ။
ဒီအတြက္ အစိုးရနဲ႔ ေအဂ်င္စီကို သိန္းနွစ္ဆယ္ အရစ္က်ေပးရမတဲ့။
အာရွမွာ ဝန္ေဆာင္ခ အမ်ားဆံုးပဲတဲ့။
ေပးမယ္ ကၽြန္မတို႔ ၾကမ္းတိုက္ျပီး ေပးမယ္
ေပးမယ္ ကၽြန္မတို႔ အဝတ္ေလွ်ာ္ျပီး ေပးမယ္
ေပးမယ္ ကၽြန္မတို႔ အိမ္သာေဆးျပီး ေပးမယ္
ေနာက္ထပ္တိုးတိုးေလး ထပ္ေျပာမိတာက
ကၽြန္မတို႔ ေျခေတာ္အတင္ခံျပီး ေပးမယ္
ကၽြန္မတို႔ ၾကိဳးတုပ္အရိုက္ခံျပီး ေပးမယ္
ကၽြန္မတို႔ ေရေႏြးပူအေလာင္းခံျပီး ေပးမယ္
ေကာင္စစ္ဝန္ရံုးက ေျပာတယ္
နိုင္ငံရဲ႕ အလုပ္လက္မ့ဲနႈန္းကို ေလ်ာ့က်ေစပါတယ္ တဲ့
ပန္းစည္းေလးေတြနဲ႔ လာၾကိဳရင္းေျပာတယ္
ကၽြန္မတို႔ သူတို႔လို အေကာင္းျမင္ေပးခ်င္ပါတယ္
တကယ္က
အထည္ခ်ဳပ္စက္ရံုကို လစာတိုးေတာင္းမိလို႔ အလုပ္ျပဳတ္တာပါ
ေႏြစပါးပ်ိဳးမယ့္ လယ္ကေလး အသိမ္းခံရလို႔ပါ
ခ်ဳပ္ေနတဲ့ အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္ကေလး ေစ်းမီးေလာင္တဲ့အထဲ ပါသြားလို႔ပါ
ဖြင့္ထားတဲ့အသုပ္ဆိုင္ကေလး အဖ်က္ခံရလို႔ပါ
ဘာမွမေျပာဘဲ အမွတ္တရဓာတ္ပံုပဲ အရိုက္ခံခဲ့တယ္။
အင္ဒိုနီးရွားအစိုးရက ဒီေစ်းကြက္ထဲက နႈတ္ထြက္သြားတယ္
အာဆီယံဥကၠဌက ဒီေစ်းကြက္ထဲ ခုန္၀င္လာတယ္
ေဟာင္ေကာင္လမ္းမမ်ားေပၚမွာ
"ငါတို႔ဟာ အလုပ္သမားေတြ၊ ကၽြန္ေတြမဟုတ္ဘူး" ဆိုတဲ့ပိုစတာေတြနဲ႔
လူေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာဟာ ေအာ္ဟစ္ခ်ီတက္ေနျပီ။
အဲဒီလူအုပ္ၾကီးကို ေရွာင္ျပီး ကၽြန္မတို႔ လာခဲ့ပါတယ္။
သူတို႔ကိုင္ထားတဲ့ပိုစတာေတြကို မျမင္ဟန္ျပဳလို႔ လာခဲ့ၾကတယ္။
ကၽြန္မတို႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာမယ္မသိဘူး
ဝန္ၾကီးကေတာ့ စိုးရိမ္တယ္လို႔ေျပာတယ္
ခက္ခဲလြန္းတဲ့ကမာၻတစ္ခုလံုး ဖ်က္ျပီး ခက္ခဲလြန္းတဲ့တျခားကမာၻတစ္ခုကို
အေပ်ာ္ခရီးထြက္လာတာမဟုတ္တဲ့ ကၽြန္မတို႔က ပိုစိုးရိမ္တယ္လို႔
ေျပာခြင့္ရရင္ ေျပာခဲ့ခ်င္တယ္။
ဟိန္း
၅.၃.၂၀၁၄
Friday, March 21, 2014
ႏိုင္ငံေတာ္ ေမွ်ာ္ျခင္း ◄ ဝင္းျမင့္ ►
ႏိုင္ငံေတာ္ကို ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေတာ့
လူ ျဖစ္ျပီး ခုႏွစ္ႏွစ္ေလာက္အၾကာ
၁၉၇၅ မုန္တိုင္းကကၽြန္ေတာ္နဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ျမိဳ႕ကို ရမ္းတယ္
ေလေၾကာင့္လႈပ္ေနတဲ့ သစ္သားအိမ္ၾကီးေပၚမွာ
ကေလး ဆိုေတာ့ "ေပ်ာ္တာေပါ့ အေမရယ္ ၊ ေက်ာင္းၾကီး" မွာေပါ့
ေနာင္ မၾကာခင္ႏွစ္မ်ားအတြင္း ႏိုင္ငံေတာ္
ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ ဆႏၵခံယူပဲြတစ္ခု ျပဳလုပ္တယ္
အိုးစည္ဒိုးပတ္နဲ႔အလံေတြနဲ႔၊ ရုပ္ပံုပါ စာတမ္းေတြနဲ႕
အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ လူေလးကို
ႏိုင္ငံေတာ္ေမးခြန္းေတြနဲ႔ တီးေခါက္တယ္
ကေလးဆိုေတာ့ လူၾကီးအလုပ္ေတြပါလို႔ ေျပာၾကည့္တယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ကို ေျပာၾကည္႕ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ကို လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္အျဖစ္
ႏိုင္ငံေတာ္တိုးေပးတယ္၊ ေက်ာင္းေတြ၊ အသက္ေတြ
ပတ္၀န္းက်င္ေဟာင္းမွာ တစ္ႏွစ္ တစ္တန္း
ႏွစ္ႏွစ္ ႏွစ္တန္း စသျဖင့္ အစဥ္အတိုင္းေအာင္လာတယ္
ရည္းစားသနာေလးလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ ေပးသနားလုိ႔ ထားရတယ္
ေရွ႕ေဆာင္လူငယ္၊ လမ္းစဥ္လူငယ္၊ လူရည္ခၽြန္
တစ္ခုခုမထူးခၽြန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို စာအုပ္ေတြဖတ္ဖို႕
စာအုပ္ဆိုင္ေလး ဖြင့္ေပးတယ္ ၊ " စာေတြဖတ္ " ၊
ႏိုင္ငံေတာ္ ေျပာျပီး ျပန္သြားတယ္ ၊
"ျပန္မလာ" "ျပန္မလာ" နဲ႔ ၾကာေတာင့္ၾကာခဲမွ ႏိုင္ငံေတာ္
မ်က္ႏွာမသာမယာနဲ႕ ျပန္လာတယ္ ၊
ဒါေပမဲ့ ပိရိေသသပ္တဲ့ မ်က္ႏွာထားန႔ဲ ။
ကၽြန္ေတာ့္ကို အသက္ႏွစ္ဆယ္အထိ တိုးေပးတယ္
သူနဲ႔အတူလမ္းေတြေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့္လိုအရြယ္ေတြ
ႏိုင္ငံေတာ္ ေရွ႕က တိုင္ေပးတယ္ ၊ လိုက္ေအာ္တယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ ေအာ္တယ္ "တို႔ အေရး"
ကၽြန္ေတာ္ လုိက္ေအာ္တယ္ "တို႔ အေရး"
ႏိုင္ငံေတာ္ ေအာ္တယ္ "တစ္ပါတီစနစ္ က်ဆံုးပါေစ"
ကၽြန္ေတာ္ လုိက္ေအာ္တယ္ "အာဏာရွင္စနစ္ ျပဳတ္က်ပါေစ"
ႏိုင္ငံေတာ္ ရွစ္ေလးလံုး လို႕ေျပာတယ္ ၊
ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္စု စလႈပ္လုိက္တယ္
အေရးအခင္းလို႔ ေျပာတယ္ ၊ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္မွာ
"စိုးမိုးထြန္း" ၊ လယ္ကြင္းေတြထဲကို ျဖတ္လိုက္လာတယ္
ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္မ်ားစြာ ေမွာင္မည္းတိတ္ဆိတ္သြားတယ္
ေရာဘတ္အို၀င္ နဲ႔ ေဒါက္တာ၀ီလွ်ံကင္း တို႔ရဲ႕
သူတို႔အိမ္က သမ၀ါယမဆန္ထုတ္တဲ့ ကုန္ထုတ္စာအုပ္ေတြ
ႏိုင္ငံေတာ္ ျပန္သိမ္းသြားတယ္။
ထို႔ေနာက္ အံု႕မိႈင္းျပီးထံုထိုင္းဆန္တဲ့ႏွစ္ေတြ ထပ္မံျဖတ္သန္း
ႏိုင္ငံေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို မႏိုင္ေတာ့သလို လုပ္ေနတယ္
ကၽြန္ေတာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ ကို မႏိုင္
ႏိုင္ငံေတာ္ ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို မေမွ်ာ္
ကၽြန္ေတာ္ လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ မေမွ်ာ္ျဖစ္သလို ၾကည့္ေနၾကတယ္
ႏိုင္ငံေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ထံ ၁၉၉၀ ေလာက္မွာ စာတစ္ေစာင္လာတယ္
၁၉၉၁ ေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ စာျပန္ေရးတယ္
ကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းက "ပတ္တီးစ" ကို ကိုင္ျပျပ္ီး
"စံပယ္ပြင့္ခ်ိန္" လို႔ေျပာတယ္
"နီးစပ္ရာ ေဆးခန္းသြားျပကြာ" လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ စာျပန္တယ္
"လက္တစ္ဖက္ျပတ္ အက်ီၤ" ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတယ္
"က်န္တဲ့ လက္တစ္ဖက္ပါ ျဖတ္ပစ္မယ္" လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ က်ိန္းတယ္
အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို "ျမတ္ခင္းေပၚမွာ" ဆိုျပီၤး တင္ျပတယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ စာျပန္မလာဘူး
ကၽြန္ေတာ္"ပုသိမ္"လို႔ ေျပာတယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ "ပယ္တယ္" လို႔ ျပန္ေျပာတယ္
ကၽြန္ေတာ္က သံေ၀ဂရဖို႔ "ပဲ့တင္"လို႔ ေျပာတယ္
ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္က "မင္း ေျပာသလို ၀ဋ္လိုက္မွာေတာ့ စိုးပါသတဲ့"
ေနာက္ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေနရာခ်ထားေပးတယ္
တာ၀န္ခ်ထားေပးတယ္ ၊ " ဇနီး တစ္ေယာက္"
ခံစားခြင့္ေပးတယ္ "သားတစ္ေယာက္"
ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္ "မေအာ္နဲ႔" လို႔ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ကို အျပတ္ေျပာထားတယ္
ညအိပ္ရင္ ဧည့္စာရင္း တိုင္အိပ္ကြာလို႔ ရန္ကုန္က မွာေသးတယ္
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္သြားတယ္ ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ဆက္သြားတယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္တယ္။
၂၀၁၀ မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ ျပန္ေပါက္ခ်လာတယ္
သမၼတ ေပးမယ္ ၊ လႊတ္ေတာ္ ေပးမယ္
ေရြးခ်ယ္မႈ နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ေပးမယ္
ကၽြန္ေတာ့္ကို ျခစားမႈေတြ ၊ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ ေတြနဲ႕
ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနမႈကို ေတာင္းပန္တယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ ကၽြန္ေတာ့္ ေရွ႕မွာ ေျပာတယ္
"ႏိုင္ငံေတာ္ကို ခင္ဗ်ားတို႔ ပိုင္ပါတယ္" တဲ့
ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္ခနဲ ၾကည့္လိုက္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ ပိုင္ပါတယ္
ျပ္ီးေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ "မိုးစက္ေတြကို "အစခ်ီ မိသားစု ကဗ်ာကို ရြတ္ဆိုလုိက္တယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ "ဘယ္ေတာ့မွ က်ိဳးေၾကမသြားဘူး" လုိ႕
ကၽြန္ေတာ္ နဲ႕ အတူ လုိက္ဆိုတယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ဟာ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ နဲ႔
ႏိုင္ငံေတာ္ မေပ်ာ္တာၾကာျပီ။ ။
ဝင္းျမင့္
၂၀၁၂ ၊ ေအာက္တိုဘာ
ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ မဂၢဇင္း
( ၂၀၁၂ အလယ္ရိုးမကဗ်ာဆုရ )
လူ ျဖစ္ျပီး ခုႏွစ္ႏွစ္ေလာက္အၾကာ
၁၉၇၅ မုန္တိုင္းကကၽြန္ေတာ္နဲ႔ကၽြန္ေတာ့္ျမိဳ႕ကို ရမ္းတယ္
ေလေၾကာင့္လႈပ္ေနတဲ့ သစ္သားအိမ္ၾကီးေပၚမွာ
ကေလး ဆိုေတာ့ "ေပ်ာ္တာေပါ့ အေမရယ္ ၊ ေက်ာင္းၾကီး" မွာေပါ့
ေနာင္ မၾကာခင္ႏွစ္မ်ားအတြင္း ႏိုင္ငံေတာ္
ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ ဆႏၵခံယူပဲြတစ္ခု ျပဳလုပ္တယ္
အိုးစည္ဒိုးပတ္နဲ႔အလံေတြနဲ႔၊ ရုပ္ပံုပါ စာတမ္းေတြနဲ႕
အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ လူေလးကို
ႏိုင္ငံေတာ္ေမးခြန္းေတြနဲ႔ တီးေခါက္တယ္
ကေလးဆိုေတာ့ လူၾကီးအလုပ္ေတြပါလို႔ ေျပာၾကည့္တယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ကို ေျပာၾကည္႕ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ကို လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္အျဖစ္
ႏိုင္ငံေတာ္တိုးေပးတယ္၊ ေက်ာင္းေတြ၊ အသက္ေတြ
ပတ္၀န္းက်င္ေဟာင္းမွာ တစ္ႏွစ္ တစ္တန္း
ႏွစ္ႏွစ္ ႏွစ္တန္း စသျဖင့္ အစဥ္အတိုင္းေအာင္လာတယ္
ရည္းစားသနာေလးလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ ေပးသနားလုိ႔ ထားရတယ္
ေရွ႕ေဆာင္လူငယ္၊ လမ္းစဥ္လူငယ္၊ လူရည္ခၽြန္
တစ္ခုခုမထူးခၽြန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို စာအုပ္ေတြဖတ္ဖို႕
စာအုပ္ဆိုင္ေလး ဖြင့္ေပးတယ္ ၊ " စာေတြဖတ္ " ၊
ႏိုင္ငံေတာ္ ေျပာျပီး ျပန္သြားတယ္ ၊
"ျပန္မလာ" "ျပန္မလာ" နဲ႔ ၾကာေတာင့္ၾကာခဲမွ ႏိုင္ငံေတာ္
မ်က္ႏွာမသာမယာနဲ႕ ျပန္လာတယ္ ၊
ဒါေပမဲ့ ပိရိေသသပ္တဲ့ မ်က္ႏွာထားန႔ဲ ။
ကၽြန္ေတာ့္ကို အသက္ႏွစ္ဆယ္အထိ တိုးေပးတယ္
သူနဲ႔အတူလမ္းေတြေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့္လိုအရြယ္ေတြ
ႏိုင္ငံေတာ္ ေရွ႕က တိုင္ေပးတယ္ ၊ လိုက္ေအာ္တယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ ေအာ္တယ္ "တို႔ အေရး"
ကၽြန္ေတာ္ လုိက္ေအာ္တယ္ "တို႔ အေရး"
ႏိုင္ငံေတာ္ ေအာ္တယ္ "တစ္ပါတီစနစ္ က်ဆံုးပါေစ"
ကၽြန္ေတာ္ လုိက္ေအာ္တယ္ "အာဏာရွင္စနစ္ ျပဳတ္က်ပါေစ"
ႏိုင္ငံေတာ္ ရွစ္ေလးလံုး လို႕ေျပာတယ္ ၊
ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမိဳ႕မွာ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္စု စလႈပ္လုိက္တယ္
အေရးအခင္းလို႔ ေျပာတယ္ ၊ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္မွာ
"စိုးမိုးထြန္း" ၊ လယ္ကြင္းေတြထဲကို ျဖတ္လိုက္လာတယ္
ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္မ်ားစြာ ေမွာင္မည္းတိတ္ဆိတ္သြားတယ္
ေရာဘတ္အို၀င္ နဲ႔ ေဒါက္တာ၀ီလွ်ံကင္း တို႔ရဲ႕
သူတို႔အိမ္က သမ၀ါယမဆန္ထုတ္တဲ့ ကုန္ထုတ္စာအုပ္ေတြ
ႏိုင္ငံေတာ္ ျပန္သိမ္းသြားတယ္။
ထို႔ေနာက္ အံု႕မိႈင္းျပီးထံုထိုင္းဆန္တဲ့ႏွစ္ေတြ ထပ္မံျဖတ္သန္း
ႏိုင္ငံေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို မႏိုင္ေတာ့သလို လုပ္ေနတယ္
ကၽြန္ေတာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ ကို မႏိုင္
ႏိုင္ငံေတာ္ ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို မေမွ်ာ္
ကၽြန္ေတာ္ လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ မေမွ်ာ္ျဖစ္သလို ၾကည့္ေနၾကတယ္
ႏိုင္ငံေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ထံ ၁၉၉၀ ေလာက္မွာ စာတစ္ေစာင္လာတယ္
၁၉၉၁ ေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ စာျပန္ေရးတယ္
ကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းက "ပတ္တီးစ" ကို ကိုင္ျပျပ္ီး
"စံပယ္ပြင့္ခ်ိန္" လို႔ေျပာတယ္
"နီးစပ္ရာ ေဆးခန္းသြားျပကြာ" လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ စာျပန္တယ္
"လက္တစ္ဖက္ျပတ္ အက်ီၤ" ကၽြန္ေတာ္ ေျပာတယ္
"က်န္တဲ့ လက္တစ္ဖက္ပါ ျဖတ္ပစ္မယ္" လို႔ ႏိုင္ငံေတာ္ က်ိန္းတယ္
အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို "ျမတ္ခင္းေပၚမွာ" ဆိုျပီၤး တင္ျပတယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ စာျပန္မလာဘူး
ကၽြန္ေတာ္"ပုသိမ္"လို႔ ေျပာတယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ "ပယ္တယ္" လို႔ ျပန္ေျပာတယ္
ကၽြန္ေတာ္က သံေ၀ဂရဖို႔ "ပဲ့တင္"လို႔ ေျပာတယ္
ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္က "မင္း ေျပာသလို ၀ဋ္လိုက္မွာေတာ့ စိုးပါသတဲ့"
ေနာက္ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေနရာခ်ထားေပးတယ္
တာ၀န္ခ်ထားေပးတယ္ ၊ " ဇနီး တစ္ေယာက္"
ခံစားခြင့္ေပးတယ္ "သားတစ္ေယာက္"
ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္ "မေအာ္နဲ႔" လို႔ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္ကို အျပတ္ေျပာထားတယ္
ညအိပ္ရင္ ဧည့္စာရင္း တိုင္အိပ္ကြာလို႔ ရန္ကုန္က မွာေသးတယ္
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္သြားတယ္ ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ဆက္သြားတယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေမွ်ာ္တယ္။
၂၀၁၀ မွာ ႏိုင္ငံေတာ္ ျပန္ေပါက္ခ်လာတယ္
သမၼတ ေပးမယ္ ၊ လႊတ္ေတာ္ ေပးမယ္
ေရြးခ်ယ္မႈ နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ေပးမယ္
ကၽြန္ေတာ့္ကို ျခစားမႈေတြ ၊ ေၾကာက္ရြံ႕မႈ ေတြနဲ႕
ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနမႈကို ေတာင္းပန္တယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ ကၽြန္ေတာ့္ ေရွ႕မွာ ေျပာတယ္
"ႏိုင္ငံေတာ္ကို ခင္ဗ်ားတို႔ ပိုင္ပါတယ္" တဲ့
ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္ခနဲ ၾကည့္လိုက္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ ပိုင္ပါတယ္
ျပ္ီးေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ့္ ရဲ႕ "မိုးစက္ေတြကို "အစခ်ီ မိသားစု ကဗ်ာကို ရြတ္ဆိုလုိက္တယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ "ဘယ္ေတာ့မွ က်ိဳးေၾကမသြားဘူး" လုိ႕
ကၽြန္ေတာ္ နဲ႕ အတူ လုိက္ဆိုတယ္
ႏိုင္ငံေတာ္ဟာ ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ နဲ႔
ႏိုင္ငံေတာ္ မေပ်ာ္တာၾကာျပီ။ ။
ဝင္းျမင့္
၂၀၁၂ ၊ ေအာက္တိုဘာ
ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ မဂၢဇင္း
( ၂၀၁၂ အလယ္ရိုးမကဗ်ာဆုရ )
မနွစ္ကလုိေတာ႔ က်လုိ႔မျဖစ္ဘူး ဖုိးလျပည္႔ ◄ ထြဏ္းေသြးအိမ္ ►
ထားေတာ႔
ဗုိက္ေအာင္႔လုိ႔၊ခါးနာလုိ႔၊ကုိယ္ပူလုိ႔
၂၀၁၃ တုန္းကအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ
ငါ႔အေဖလည္း အသက္ၾကီးျပီ
မင္းအေမ ငါ႔အမကလည္း နွလုံးေရာဂါနဲ႔
မင္းမ်ားမေအာင္ခဲ႔ရင္
ငါေတြးေတာင္မေတြးရဲဘူး ငါ႔တူ
ဗုိက္ေအာင္႔လုိ႔၊ခါးနာလုိ႔၊ကုိယ္ပူလုိ႔
၂၀၁၃ တုန္းကအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ
ငါ႔အေဖလည္း အသက္ၾကီးျပီ
မင္းအေမ ငါ႔အမကလည္း နွလုံးေရာဂါနဲ႔
မင္းမ်ားမေအာင္ခဲ႔ရင္
ငါေတြးေတာင္မေတြးရဲဘူး ငါ႔တူ
ကၽြန္မ၃၄လမ္းျဖစ္ခ်င္တယ္ ◄ ေမာင္ဖီလာ ►
ဘယ္ေရာက္ေနလည္းေမးလိုက္တိုင္း၃၄လမ္းေရာက္ေနတယ္
ရွင္က၃၄လမ္းကိုပဲေရာက္ေရာက္ေနေတာ့
ကၽြန္မ၃၄လမ္းျဖစ္ခ်င္လာတယ္…။
ကၽြန္မသာ၃၄လမ္းဆို
ရွင္ကၽြန္မဆီေန ့တိုင္းေရာက္ေရာက္လာမွာပဲ
အဲဒီ၃၄လမ္းထဲမွာ
သေဘၤာပ်က္နဲ ့တူတဲ့လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ
ရွင္က`မာယာေကာ့ဖ္စကီးလ္´လိုေျခခ်ိတ္ျပီးထုိင္ထုိင္ေနတယ္
ဆူညံသံေတြနဲ ့ပ်စ္ခဲေနတဲ့ေန ့လည္ခင္းထဲမွာ
စက္သတ္ထားတဲ့သစ္ခဲြစက္ၾကီးလို ရွင္ထိုင္ေနတယ္
အဲဒီေအးစက္ေနတဲ့သံထည္သံသားဓါးစက္ၾကီး
ပူေႏြးေယာင္ကိုင္းလာတဲ့အထိ
ကၽြန္မႏႈတ္ခမ္းသားနဲ ့ဖိျပီးနမ္းထားခဲ့ရတာ ရွင္ေမ့မေနပါနဲ ့
၃၄လမ္းဟာရွင့္အတြက္`လီဒို´လမ္းမၾကီးဆို
ကၽြန္မကအဲဒီ`လီဒို´လမ္းမၾကီးအရိပ္ရေအာင္အုပ္မိုးေပးထားတဲ့
မိုးတိမ္ျပာျပာဆိုတာကိုေမ့မေနပါနဲ ့
ရွင့္ဆီကေရာက္လာမယ့္ message ကို
`လ´ေရာင္ျဖာက်လာသလုိကၽြန္မေမွ်ာ္ေနမိတယ္
အခုေတာ့ကၽြန္မတို ့ႏွစ္ေယာက္ဟာတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္သြားတယ္
ကန္ေရျပင္ထဲမိုးစက္မိုးေပါက္ေတြက်သြားသလို
တစ္ေယာက္တည္း
အေရွ ့ဘာလင္နဲ ့အေနာက္ဘာလင္ပူးေပါင္းသြားသလို
တစ္ေယာက္တည္း
တီေကာင္တစ္ေကာင္မွာလိင္အဂၤါႏွစ္မ်ိဳးလံုးပါေနသလို
တစ္ေယာက္တည္း
ပလူေကာင္အုပ္ထဲ
ပလူေကာင္တစ္ေကာင္ေရာေႏွာ၀င္ေရာက္သြားသလုိ
တစ္ေယာက္တည္း
အဲဒီတစ္ေယာက္တည္းဟာ
အခု၃၄လမ္းထဲမွာ
သေဘၤာပ်က္နဲ ့တူတဲ့လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာထုိင္ေနတယ္
ကၽြန္မခႏၶာကိုယ္ထဲရွင္၀င္ေရာက္အသက္ရွင္ေနထိုင္ေနသလို
ရွင့္ခႏၶာထဲကၽြန္မ၀င္ေရာက္အသက္ရွင္ေနထိုင္ေနသလိုေပါ့…။
ေမာင္ဖီလာ
ရွင္က၃၄လမ္းကိုပဲေရာက္ေရာက္ေနေတာ့
ကၽြန္မ၃၄လမ္းျဖစ္ခ်င္လာတယ္…။
ကၽြန္မသာ၃၄လမ္းဆို
ရွင္ကၽြန္မဆီေန ့တိုင္းေရာက္ေရာက္လာမွာပဲ
အဲဒီ၃၄လမ္းထဲမွာ
သေဘၤာပ်က္နဲ ့တူတဲ့လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာ
ရွင္က`မာယာေကာ့ဖ္စကီးလ္´လိုေျခခ်ိတ္ျပီးထုိင္ထုိင္ေနတယ္
ဆူညံသံေတြနဲ ့ပ်စ္ခဲေနတဲ့ေန ့လည္ခင္းထဲမွာ
စက္သတ္ထားတဲ့သစ္ခဲြစက္ၾကီးလို ရွင္ထိုင္ေနတယ္
အဲဒီေအးစက္ေနတဲ့သံထည္သံသားဓါးစက္ၾကီး
ပူေႏြးေယာင္ကိုင္းလာတဲ့အထိ
ကၽြန္မႏႈတ္ခမ္းသားနဲ ့ဖိျပီးနမ္းထားခဲ့ရတာ ရွင္ေမ့မေနပါနဲ ့
၃၄လမ္းဟာရွင့္အတြက္`လီဒို´လမ္းမၾကီးဆို
ကၽြန္မကအဲဒီ`လီဒို´လမ္းမၾကီးအရိပ္ရေအာင္အုပ္မိုးေပးထားတဲ့
မိုးတိမ္ျပာျပာဆိုတာကိုေမ့မေနပါနဲ ့
ရွင့္ဆီကေရာက္လာမယ့္ message ကို
`လ´ေရာင္ျဖာက်လာသလုိကၽြန္မေမွ်ာ္ေနမိတယ္
အခုေတာ့ကၽြန္မတို ့ႏွစ္ေယာက္ဟာတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္သြားတယ္
ကန္ေရျပင္ထဲမိုးစက္မိုးေပါက္ေတြက်သြားသလို
တစ္ေယာက္တည္း
အေရွ ့ဘာလင္နဲ ့အေနာက္ဘာလင္ပူးေပါင္းသြားသလို
တစ္ေယာက္တည္း
တီေကာင္တစ္ေကာင္မွာလိင္အဂၤါႏွစ္မ်ိဳးလံုးပါေနသလို
တစ္ေယာက္တည္း
ပလူေကာင္အုပ္ထဲ
ပလူေကာင္တစ္ေကာင္ေရာေႏွာ၀င္ေရာက္သြားသလုိ
တစ္ေယာက္တည္း
အဲဒီတစ္ေယာက္တည္းဟာ
အခု၃၄လမ္းထဲမွာ
သေဘၤာပ်က္နဲ ့တူတဲ့လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲမွာထုိင္ေနတယ္
ကၽြန္မခႏၶာကိုယ္ထဲရွင္၀င္ေရာက္အသက္ရွင္ေနထိုင္ေနသလို
ရွင့္ခႏၶာထဲကၽြန္မ၀င္ေရာက္အသက္ရွင္ေနထိုင္ေနသလိုေပါ့…။
ေမာင္ဖီလာ
Subscribe to:
Posts (Atom)