Saturday, October 3, 2015

တစ်နေ့

တစ်နေ့

ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ သောက်ခဲ့တဲ့ မိုးခါးရေတွေ လက်ထိုးအန်မယ်။ ငါတို့တွေပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ စကားထဲမှာ ပိုက်ဆံဆိုတဲ့အကြောင်းထည့်မပြောကြေး။ ငါတို့တွေပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ ကဗျာရေးတာဘာရသလဲဆိုသူတွေကို ပိုက်ဆံပေါ်မှာ ကဗျာတွေရေးပြီး ဝေပေးကြမယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ ငါမမြင်ဖူးတဲ့ သစ္စာတရားဆိုတဲ့ဟာကြီးကို လိုက်ရှာဝယ်ကြမယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ နှလုံးသားမရှိတော့သူများသမဂ္ဂဖွဲ့ကြမယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ ကြေးစားလူသတ်သမားတွေငှားပြီး ကြာကူလီကောင်တွေကို သုတ်သင်ကြမယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာစစ်စစ်ကတစ်ဖက်၊ ရာထူးတွေဂုဏ်တွေကတစ်ဖက် ထည့်ချိန်လို့ရတဲ့ ချိန်ခွင်ကြီးတစ်ခု အော်ဒါမှာရမယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ စာအုပ်တွေကို ချေမွအခြောက်လှမ်း ဆေးလိပ်အကြမ်းတွေထဲ ထည့်သောက်ကြမယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ ရုပ်ရှင်တွေကို နည်းနည်းချင်း ဖဲ့ အစိမ်းလိုက် မျိုချကြမယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ ပန်းချီကားတွေကို အရည်ဖျော်ပြီး အကြောထဲထိုးထည့်ကြမယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ သီချင်းတွေကို ခဲပြားပေါ်တင် မီးရှို့ပြီး ရှိုက်သွင်းကြမယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ ကဗျာတွေကို အမှုန့်ကြိတ် ငါတို့နားထင်တွေကို ဓားနဲ့မွှန်းပြီး သိပ်ကြမယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ Promise ဆိုတဲ့နာမည်နဲ့ တန်ဖိုးနည်း Handset တွေ ထုတ်ကြမယ်။ သူ့ရဲ့ အားသာချက်က ဖုန်းဘေလ်အားလုံးဟာ ငါတို့ပိုက်ဆံတွေထဲက ဖြတ်သွားလိမ့်မယ်။ အားနည်းချက်ကတော့ Ringtone သုံးခုပဲပါမယ်၊ ထပ်ထည့်လို့မရဘူး။ "အရမ်းချစ်တာပဲ"၊"တစ်သက်လုံးအတူတူနေမယ်"၊"ဘယ်တော့မှမခွဲဘူးနော်"။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ - အချစ်ကို ငွေကြေးကြောင့် မစွန့်လွှတ်မိပါစေနှင့် - ဆိုတဲ့ ဆိုင်းဘုတ်တွေ လိုက်ထောင်မယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ သိပ်ချစ်ကြတဲ့စုံတွဲတွေကို ထောက်ပံ့ကူညီပေးဖို့ ရုံးခန်းတွေအများကြီးဖွင့်ရမယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ ရုပ်သံလိုင်းတွေတည်ထောင်ပြီး ငွေကြေးရဲ့ဒုက္ခပေးပုံတွေကို ဝါဒဖြန့်ကြမယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ နွားတွေမျက်လုံးမှာတပ်ထားတဲ့ မျက်မှန်စိမ်းတွေ လိုက်ချွတ်ပေးကြမယ်။ ငါတို့တွေပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ ဘယ်သူသေသေ မာနေဦးမယ်ဆိုတဲ့ ငတေတွေကို ပျော့သွားအောင်လုပ်ကြမယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ မျက်ခုံးထူထူနက်နက်နဲ့ ကောင်မလေးတွေကို လိုက်ငေးကြမယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ ကတိတစ်ခုကို ဒေါ်လာတစ်သန်းနဲ့ တင်ဒါခေါ်ကြမယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့ ငါတို့ပိုက်ဆံတွေရှိလာကြလိမ့်မယ်။ ငါတို့တွေ ပိုက်ဆံရှိလာတဲ့တစ်နေ့အတွက် ငါတို့လည်း မဖြစ်မနေ ရှိနေကြရဦးမယ်လေ။

ဟိန်း

တောင်းတောင်းပန်ပန် ဇာတ်ဝင်ခန်းများ


ကိုယ်ဟာ အကြမ်းထည် သစ်သားတုံးတစ်တုံးပဲ
မင်းခွာချပေးလိုက်တဲ့ အသားစတွေကို ငုံ့ကြည့်ပြီးမှ
ရုပ်လုံးပေါ်လာတဲ့ ဘဝမှာ တန်ဖိုးတစ်ခုရှိခဲ့သူပါ
ကိုယ် မင်းကိုလေ ....
ရေတံခွန်ထိပ်ဖျားက ခုန်ချပြပြီး ပြန်ပေါ်မလာသူတစ်ယောက်လို
သစ္စာပန်းစည်းပေါ်က နှင်းစက်ကလေးတွေကို တို့ထိကြည့်မိသူတစ်ယောက်လို
ထွက်ခွာသွားတဲ့ရထားကို ဘူတာရုံဟောင်းထဲက ငေးကြည့်နေသူလို
ယူကလစ်ရွက်ခြောက်တွေကြွေနေတဲ့ မြက်ခင်းပေါ် လှဲအိပ်ပြီး
ကောင်းကင်ပြာပြာကြီးကို မျက်နှာမူထားသူတစ်ယောက်လို
ဖျော်ဖြေပြချင်လိုက်တာ
အေးချမ်းပြချင်လိုက်တာ
လွမ်းဆွေးပြချင်လိုက်တာ
ပျော်ရွှင်ပြချင်လိုက်တာ
လွတ်လပ်ပြချင်လိုက်တာ
ဒါပေမယ့် ဘဝဆိုတာ
အနှောင့်မှာ ဘာမှရေးမထားတဲ့စာအုပ်တွေအပြည့်နဲ့ စာအုပ်စင်ပါ
ကိုယ်မဖတ်ချင်ဘဲ ဆွဲထုတ်မိတဲ့ စာအုပ်တွေလည်း များခဲ့ပေါ့
တခါတလေကျတော့လည်း
ချစ်ခြင်းမေတ္တာစစ်စစ်ဆိုတာ
မင်းပခုံးသားနုနုလေးကို ကိုယ့်နှုတ်ခမ်းတွေနဲ့ ဖိကပ်စုပ်နမ်းခဲ့တာလောက်တောင်
အရာ ထင်ချင်မှထင်တာ
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ အခန်းထဲမှာ ပိုမှောင်လာတယ်
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ အခန်းထဲမှာ ရွက်ဆုတ်ပြက္ခဒိန်စာရွက်တွေ ရှုပ်ပွလာတယ်
ပြောရင်းဆိုရင်းနဲ့ အခန်းထဲမှာ အသက်ရှုကြပ်လာတယ်
ကလေးလေးရေ ...
သဲသဲရေ ....
သဲသဲတုံးရေ ....
အချစ်ရေ ....
ပုတုတုလေးရေ ...
ကိုယ် မင်းကို ခေါ်ခဲ့ဖူးသမျှ နာမ်စားတွေနဲ့အခန်းသော့ကို ဖွင့်နေတယ်
နာမ်စားတစ်ခုချင်းစီဟာ အမှတ်တရတွေနဲ့ ပေကျံလို့ ...
လက်ထဲကနေ ချော်ချော်ကျသွားတာကို ရင်ဘတ်နဲ့ မရရအောင် ပြန်ဖမ်းနေမိတယ်
ပိတ်သွားတဲ့ တံခါးအောက် နေရာလွတ်ကလေးကနေ
မင်းရပ်နေတာ မြင်ရသေးတယ်။
မင်းမသွားသေးဘူးဆိုတာ မြင်ရသေးတယ်။
အခန်းသော့ကို ဆက်ဖွင့်နေမယ် ...
ရွှေသော့ငွေသော့တွေနဲ့ မဟုတ်ပါဘူးကွယ်
ကိုယ် မင်းကို ခေါ်ခဲ့ဖူးသမျှ နာမ်စားတွေနဲ့ .... ။

ဟိန်း

Friday, January 2, 2015

RC - 1814

ငါ့တပည့်များ အောင်ပါစေကွာ ဆိုတဲ့စကားသံအဆုံးမှာ
နိုင်ငံတော်ကြီးလည်း နှစ်ပေါင်း(၆၀)ကျော် ကျဆုံးတော့တာပဲ
သွေးရူးသွေးတန်းနဲ့ ချက်ချင်းထလုပ်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူး
လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပတ်ကျော်ကျော်ကတည်းက ဘရင်းဂန်းတွေ ပြင်ထားတယ်
လွန်ခဲ့တဲ့(၃)လကျော်ကျော်ကတည်းက တပည့်တပန်းတွေ ပြင်ထားတယ်
အောင်ပွဲခံဖို့ အရက်ဝိုင်းတစ်ခု ပြင်ထားတယ်
ကုန်ကုန်ပြောမယ် ...
U Saw-Prime Minister ဆိုတဲ့ ရာဘာတံဆိပ်တုံးကိုတောင် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားတယ်
ကမူးရူးထိုးကောင်လေးတစ်ယောက်ပါ လို့ သူထင်ထားတဲ့သူက
အခု နိုင်ငံ့ခေါင်းဆောင်ဖြစ်နေတော့
နေ့နေ့ညည စားမဝင်အိပ်မပျော်ဘူး
ပြည်သူတွေအတွက် ကိုးထပ်မြောက် ငရဲကြီး တစ်ခုကို ဖန်တီးသူတွေထဲ
တပည့်အရင်း သက်နှင်းက ထိပ်ဆုံးက ပါတယ်
တံခါးကို အတင်းဆွဲဖွင့်၊ စားပွဲထိပ်မှာ ခြေစုံရပ်ပြီး
သက်နှင်း၊ စိန်ကြီး၊ မောင်စိုး၊ ရန်ကြီးအောင် ...ခွေးတွေလို ထိုးဟောင်တော့တာပဲ
လက်မောင်းမှာ ခြင်္သေ့တပ်မ(၁၂)တံဆိပ်နဲ့ ဟောင်သံတွေက
အမှန်တရားကို မသိတဲ့ ကျည်ဆံတွေဖြစ်သွားတယ်
ဟိုမှာ လက်ကာပြပြီး တစ်ခုခုပြောချိန်လေးကိုတောင် မစောင့်နိုင်တဲ့ မိစ္ဆာရဲ့ သံတမန်တွေလေ။
ခန္ဓာကိုယ်တွေထဲ မွှေနှောက်ဖောက်ဝင်သွားတော့တယ်။
သေရမှာမကြောက်တဲ့ ခေါင်းဆောင်ရယ်၊
သူ့ရဲ့ အစိုးရအဖွဲ့ဝင် ၇ ဦးရယ်၊
သက်တော်စောင့်လေး ၁ ဦးရယ်၊
ပြီးတော့ ငါတို့ နိုင်ငံတော်ကြီးရယ် ...
စုစုပေါင်း ကျည်ဆံရာ အချက်(၆၀)။
တန်ဖိုးဖြတ်မရတဲ့လူတွေကို သတ်ရဲတယ်
ဂျစ်ကားစက်ကို မသတ်ရဲတဲ့ကောင်တွေ ...
ဗိုလ်အောင်ကျော်လမ်းအတိုင်း သုခ မောင်းပြေးတဲ့ ကားနောက်မှာ
ယမ်းငွေ့တွေ၊ မီးခိုးငွေ့တွေ ကျန်ခဲ့တယ်၊
အဲ့ဒီ အခိုးအငွေ့တွေကြောင့် ပြည်သူတွေလည်း
နောက်ထပ်မျိုးဆက်(၄)ခုလောက် မှုန်ဝါးသွားတော့တာပေါ့။
ဘာ အနှောင့်အယှက်မှ မရှိဘဲ ဦးစောရဲ့ ခြံထဲကို ပြန်နိုင်ခဲ့ကြသတဲ့။
သေချာလား၊ သေချာရဲ့လား၊ လုံးဝသေချာပြီလား။
တကယ်တမ်းက အဲ့ဒီဂျစ်ကား၊
အစိမ်းရောင်ဂျစ်ကား၊ RC-1814 ...
ငါတို့ ခေါင်းဆောင်တွေ၊
ငါတို့ မျှော်လင့်ချက်တွေ၊
ငါတို့ အနာဂတ်နိုင်ငံတော်၊
ငါတို့ အမြုတေ၊
ပြီးတော့ ငါတို့ ပြည်သူတစ်ယောက်ချင်းစီ ...
အားလုံးကို အရှိန်မလျှော့ဘဲ ဝင်တိုက် ဖျက်ဆီး ချေမွ ပြီးမှ
ကိုးထပ်မြောက်ငရဲကြီးထဲ မောင်းဝင်သွားတာပါပဲ။

ဟိန်း

ညဝတ္အက်ၤ ီအစင္းက်ားနဲ႔ ေကာင္ေလး



ကၽြန္ေတာ္ပ်င္းတယ္
အခိုင္အမာေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္အသစ္ၾကီးထဲမွာ
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ လက္ေတြကို
ေလထဲဆန္႔တန္း ပ်ံဝဲေျပးလႊားလို႔မရဘူး
အေဖ့ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကို နႈတ္ဆက္ပြဲမွာ
အားလံုးက ဟိုင္း ဟစ္တလာ လို႔ လက္ေတြကို ေလထဲဆန္႔တန္းၾကတယ္
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ေျပးလႊားမေနၾကဘူး
ပိုအေရးၾကီးတဲ့တာဝန္တစ္ခုဟာ အေဖ့ပခံုးေပၚက်လာတယ္ ထင္တယ္
သူတို႔ဘာကို ဂုဏ္ယူေနၾကသလဲ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး။
အိပ္ခန္းျပတင္းကေန တစ္ခါပဲ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္တယ္
ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပဲ မဟုတ္ဘူး
လယ္သမားေတြလည္း ရွိတယ္၊ လယ္သမားေတြမွာ ကေလးေတြရွိမွာပဲ၊ 
ကၽြန္ေတာ္သူတို႔နဲ႔ ေဆာ့ခ်င္တယ္ လို႔ အေမ့ကို ေျပာျပမိကတည္းက
ျပတင္းေပါက္ကို အိမ္ကလူေတြက ရိုက္ပိတ္လိုက္တယ္
မီးခိုးမည္းမည္းေတြ ထိုးတက္လာတာ ကၽြန္ေတာ္ျမင္တယ္
အဲ့ဒီက ထြက္တဲ့ အနံ႔ဟာ အရမ္းဆိုးတယ္
(၈)နွစ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနေပမယ့္
အေမေျပာသလို အဝတ္ေဟာင္းေတြ မီးရိႈ႕တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မယံုဘူး။
ဒါေပမယ့္ ဘာေတြဆိုတာလည္း ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး။
အိမ္အကူ အဘိုးၾကီးဟာ ညဝတ္အက်ၤ ီအစင္းက်ားေတြပဲ ဝတ္တယ္။
အာလူးသီးေတြ အခြံႏႊာႏႊာေနတဲ့သူက ဆရာဝန္လို႔ ေျပာတယ္။
သူ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ဘာေၾကာင့္မတူတာလဲ 
ေမးခြန္းအားလံုးကို တစ္ခြန္းတည္းေျဖတယ္
ဂ်ဴး ျဖစ္ေနလို႔ တဲ့။
သူငယ္ခ်င္းအသစ္ေတြကို ဆာေလာင္စိတ္က
အိမ္ေနာက္ေဖးတံခါးကေန ခိုးထြက္သြားတယ္။
လွ်ပ္စစ္လႊတ္ထားတဲ့ သံဆူးၾကိဳးေတြထဲမွာ ရွမူး ထိုင္ေနတယ္
သူ႔ရဲ႕ ညဝတ္အက်ီ ၤအစင္းက်ားေပၚမွာ နံပါတ္ေတြ ေရးထားတယ္
အဲ့ဒါ ဘာကစားနည္းလဲ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္သိခ်င္တယ္
ကၽြန္ေတာ္ေမးသမွ်ကို စိတ္မဝင္စားဘဲ ရွမူးက ဗိုက္ဆာတဲ့အေၾကာင္းပဲ ေျပာတယ္။
ရွမူးအတြက္ ေပါင္မုန္႔ေတြ အေမမသိေအာင္ ခိုးခဲ့မယ္။
တစ္ရက္ေလာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကို ရွမူး လာလည္ေစခ်င္လို႔
ကၽြန္ေတာ္ သူနဲ႔ ေဘာလံုးပစ္တမ္း ကစားတယ္။
သံဆူးၾကိဳးေတြအေပၚကေန သူ႔ဆီကို ပစ္ေပးလိုက္တဲ့ေဘာလံုးေၾကာင့္
သူေပ်ာ္သြားမယ္ထင္ထားတာ၊ သူသိပ္ေၾကာက္သြားတယ္။
အိမ္ေရွ႕မွာ ဒန္းသြားစီးမယ္လို႔ အေမ့ကို ေျပာခဲ့တိုင္း
အိမ္ေနာက္ေဖးေတာအုပ္ကေလးကေနတဆင့္ ရွမူးဆီ ကၽြန္ေတာ္ေျပးေျပးလာတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ရွမူး မ်က္လံုးတစ္ဖက္ ပိတ္သြားတဲ့အထိ အရိုက္ခံရတယ္
အဲ့ဒီ သံုးေလးရက္မွာ ေခ်ာကလက္ေတြခိုးလာျပီး သံဆူးၾကိဳးနားမွာ ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေနတယ္
ရွမူး လံုးဝမလာဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိတ္နာသြားျပီ ထင္ပါရဲ႕။
မၾကာခင္မွာပဲ ကၽြန္ေတာ္ေပးတဲ့ ေခ်ာကလက္ေတြကို စားရင္း
ေပါက္ျပဲေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ႔ ရွမူး ကၽြန္ေတာ့္ကို ရယ္ျပတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ သိပ္ခင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္ျပီလို႔ ထင္တယ္။
ဘာေတြကို ရိႈ႕ေနလဲ၊ ေညွာ္နံ႔ေတြကေတာ့ အရင္လို ဆိုးဝါးဆဲပါပဲ။
ရွမူးတို႔ဟာ လယ္သမားေတြလည္းမဟုတ္ဘူး
ေဆာ့ေနတဲ့သူေတြလည္း မဟုတ္ဘူး ကၽြန္ေတာ္သိတယ္
ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူေတြလဲ ကၽြန္ေတာ္မစဥ္းစားတတ္ဘူး။
အေဖက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဒီေနရာမွာ မေနေစခ်င္ေတာ့ဘူး။
အေဒၚတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူတူူေနဖို႔ သြားခိုင္းေနျပီ။
သံဆူးၾကိဳးေတြနဲ႔ ျခံၾကီးထဲမွာ ေပ်ာက္သြားတဲ့ ရွမူးအေဖကို ကူရွာေပးမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ကတိေပးခဲ့တယ္။
ျခံၾကီးထဲမွာ အေစာင့္ေတြ ကၽြန္ေတာ့္ကို မရိပ္မိေအာင္
ညဝတ္အက်ၤ ီအစင္းက်ားတစ္ထည္ ယူခဲ့မယ္လို႔ သူက ျပန္ကတိေပးတယ္။
သံဆူးၾကိဳးေအာက္မွာ က်င္းတစ္က်င္းတူးျပီး ရွမူးဆီ ေရာက္ေတာ့
အေဆာင္ေတြထဲမွာ သူ႔အေဖကို အတူတူလိုက္ရွာၾကတယ္
ေယာက္်ားေတြ အမ်ားၾကီး ထိုင္ေနတ့ဲ အေဆာင္မွာ ရွာၾကတယ္
ခရာသံေတြ ဆူညံေနတယ္၊ ေခြးေဟာင္သံေတြ ဆူညံေနတယ္၊
တစ္ေဆာင္လံုးကို အျပင္ထြက္ခုိင္းတယ္၊ တစ္ေနရာကို ေခၚသြားၾကတယ္။
အျပင္မွာ မိုးေတြရြာေနေတာ့ မိုးတိတ္တဲ့အထိ 
ဒီေနရာမွာ ထိုင္ေနရမယ္ထင္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ရွမူးကို ေျပာတယ္။
ျပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အဝတ္အစားေတြတစ္ခုမက်န္ ခၽြတ္ခိုင္းတယ္။
ေရခ်ိဳးရမယ္ထင္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ရွမူးကို ေျပာတယ္။
အေဒၚျဖစ္တဲ့သူဆီကို ခရီးထြက္ဖို႔ အေဖတို႔အေမတို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို လိုက္ရွာေနၾကျပီ ထင္ပါရဲ႕။
သံတံခါးၾကီးကို မိုးသံေလသံေတြ တိခနဲ ျပတ္က်သြားေအာင္ ပိတ္လိုက္တယ္။
တစ္ခန္းလံုးကို အေမွာင္ခ်လိုက္တယ္။
အမိုးေပၚက အေပါက္ေသးေသးေလးေပၚမွာ
ဓာတ္ေငြ႔ကာ မ်က္နွာဖံုးနဲ႔ အေစာင့္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္တယ္။
ဘယ္ကထြက္လာမွန္းမသိတဲ့ မီးခိုးေငြ႔ေတြၾကားမွာ 
ကၽြန္ေတာ္ နဲ႔ ရွမူး ရဲ႕ လက္ဖဝါးေသးေသးေလးေတြဟာ 
အသက္ရႈၾကပ္လာတဲ့အထိ
က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားခဲ့ၾကပါတယ္။

ဟိန္း

- The Boy In The Striped Pajamas - သုိ႔

ေရာင္းတမ္းဝင္ သတို႔သမီး

ျပည္တြင္းစစ္ပြဲေတြရဲ႕ အျပင္ကို ေျပးထြက္လိုက္ေတာ့
တစ္ကိုယ္ေတာ္စစ္ပြဲတစ္ခုရဲ႕ အလယ္ကို သူေရာက္သြားတယ္
ၾကံစိုက္ခင္းတစ္ခုမွာ တစ္ေန႔ကို ၈ ေဒၚလာဆိုတာ
မိသားစုတစ္ခုလံုးအတြက္ မက္ေလာက္စရာမဟုတ္ဘူး
လန္မြန္ေဗာက္ဒင္ သိသမွ် မူလတန္းပညာေလးနဲ႔
မြဲေတစုတ္ျပတ္မႈဟာ
အသားျဖဴစပ္စပ္လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေျပာသမွ်စကားကို
ယံုၾကည္ပစ္လိုက္ဖို႔ အဓိကအေၾကာင္းရင္းပဲ
မွတ္ပံုတင္မရွိဘူး၊ ပတ္စပို႔မရွိဘူး၊ တရုတ္လိုမေျပာတတ္ဘူး။
၁၉နွစ္အရြယ္ တိုင္းရင္းသူေလးတစ္ေယာက္ကို
ေဒၚလာ ၆၅၀၀ နဲ႔ ေစ်းျဖတ္လိုက္တယ္။
လန္မြန္ေဗာက္ဒင္ တစ္ျပားမွမရဘူး
သူ႔မိသားစုလည္း တစ္ျပားမွ မရဘူး
သူ႔နိုင္ငံလည္း တစ္ျပားမွ မရဘူး
သူတို႔နယ္ေျမမွာ တဒိုင္းဒိုင္း ပစ္ေနတဲ့ စစ္သားေတြလည္း တစ္ျပားမွ မရဘူး
စစ္ပြဲကို ဖန္တီးေနၾကတဲ့ နွစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း တစ္ျပားမွ မရဘူး
ဒါေပမယ့္ ေဗာက္ဒင္ ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ဟာ ေဒၚလာ ၆၅၀၀ ျဖစ္တယ္
ေဗာက္ဒင္ ရဲ႕ ရင္သားေတြဟာ ေဒၚလာ ၆၅၀၀ ျဖစ္တယ္
ေဗာက္ဒင္ ရဲ႕ သားအိမ္ဟာ ေဒၚလာ ၆၅၀၀ ျဖစ္တယ္
တစ္အိမ္ေထာင္ ကေလးတစ္ေယာက္ မူဝါဒမွာ
မိန္းမေတြဟာ ရွားပါးပစၥည္းျဖစ္လာတယ္
ဟုတ္တယ္ ေဗာက္ဒင္ဟာ အဲဒီ မိသားစုရဲ႕ ပစၥည္းတစ္ခုျဖစ္တယ္
ညီိနဲ႔ လက္ထပ္ထားေပးမယ့္လည္း အစ္ကိုၾကီးကို ျငင္းဖို႔မၾကိဳးစားနဲ႔
အစ္ကိုၾကီး အိပ္ယာထဲက ထသြားလို႔ အေဖ ဝင္လာရင္လည္း ဘာမွျပန္မေျပာနဲ႔
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ေဒၚလာ ၆၅၀၀ ေပးဝယ္ထားရတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုျဖစ္ေနလို႔ပဲ။
အိမ္ထဲမွာ ပိတ္ထားတယ္၊ ေပးတာ ယူ၊ ေကၽြးတာ စားရတယ္။
လက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံနည္းနည္းစုမိလာေတာ့
နွစ္ထပ္အိမ္ေပၚကေန ေဗာက္ဒင္ ခုန္ခ်လိုက္တယ္။
အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီးၾကားကေန အိမ္ကို ျပန္ေရာက္လာတယ္။
မိတ္ေဆြေတြက အလုပ္နားလို႔ ျပန္လာတယ္ ထင္ၾကတယ္။
တခ်ိဳ႕က အားက်ၾကတယ္။
အသံုးခ်ခံပစၥည္းတစ္ခုအျဖစ္ကေန လြတ္ေျမာက္လာတာကို ေဗာက္ဒင္ မေျပာရဲဘူး
သူ မသြားခင္က စစ္ပြဲေတြ အခု သူျပန္လာေတာ့လည္း ရွိေနတုန္းပဲ။
၁၉နွစ္သမီးေလးဟာ ၁၉နွစ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊
သူ႔အေၾကာင္းကို တျဖည္းျဖည္း သိသြားတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ
ေဗာက္ဒင္ အရင္လို ေနလို႔မရေတာ့ဘူး၊
ခြဲျခားတယ္၊ ႏွိမ့္ခ်တယ္၊ အရာမသြင္းဘူး။
ဒါေပမယ့္ ျပန္မလာနိုင္ေတာ့တဲ့ သူေတြထက္စာရင္ ေဗာက္ဒင္ ေပ်ာ္တယ္။
သူ႔ကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ လူမ်ိဳးတူ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္ရတယ္။
ေတာထဲမွာ ဟင္းရြက္ခူးျပီး ေစ်းမွာ ျပန္ေရာင္းတယ္။
စစ္ေဘး ဒုကၡသည္စခန္းမွာ ေနတယ္။
သူတို႔ နယ္ေျမကေလးမွာတိုက္ပြဲတစ္ခါျဖစ္တိုင္း
နွစ္ဖက္က က်ည္ဆံေတြရဲ႕ တန္ဖိုးဟာ
ေဒၚလာ ၆၅၀၀ ထက္ ပိုတယ္ဆိုတာ
လန္မြန္ေဗာက္ဒင္ကို မေျပာျပဘဲ ေနၾကရေအာင္ပါ ။


ဟိန္း

အေဝးစကား


အေဝးစကားကို မင္းဘယ္လိုၾကားမလဲ
မင္းအလုပ္ေတြနဲ႔ မင္း ရႈပ္ေနတယ္
ငါ့အလုပ္ေတြနဲ႔ ငါ ထမင္းမစားရေသးဘူး
တစ္ရက္ကို တစ္ခါေျပာ ၁နာရီနဲ႔ ၅ခါေလာက္ ဆက္တဲ့ဖုန္းေတြ မင္း သတိမရေတာ့ဘူး
ငါ ဖုန္းဆက္ေတာ့ မင္းအိပ္ေနျပီ
မင္း ဖုန္းဆက္ေတာ့ ငါ ဆိုင္ကယ္စီးေနတယ္
မင္း လွ်ာဖ်ားမွာ အဖုေလးေတြေပါက္ေနတာ
ငါ ဘယ္လိုသိေတာ့မွာလဲ
အေဝးစကားဟာ စကားေတြနဲ႔ ေဝးခဲ့ျပီ
မင္းဆံပင္ေတြ ညွပ္ပစ္ျပီးမွ
ဆံပင္ရွည္ရွည္ေလးထားကြာ ဆိုတဲ့ ငါ့စကားမင္းဆီေရာက္တယ္
မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာ မင္း ငါ့မ်က္လံုးကို မွိတ္လိုက္တယ္
အခန္းမီးကို မွိတ္လိုက္ေတာ့ မင္းအခ်စ္က တစ္ညလံုးလင္းေနတယ္
တစ္ညလံုးလင္းေနေတာ့ မင္းမသိတဲ့စကားေတြ ငါ မအိပ္ဘဲေလွ်ာက္ေျပာေနတာေပါ့
အခ်စ္ေရ ... ေခၚမၾကားေအာ္မၾကား မိုင္ေတြရဲ႕ အေဝးမွာ
မင္းနွလံုးခုန္သံဟာ ငါ့နာမည္ကို ေရရြတ္ေသးရဲ႕လား
အခ်စ္ေတြ ျမင့္တက္လာေလ
စကားလံုးေတြ ရွားပါးလာေလ ဒီလို မင္း တြက္ခ်က္တာလား
ဒီပံုစံအတိုင္းဆို
သံသရာကို မင္းနဲ႔ လည္ပတ္မွာပါလို႔ ေတြးထားတဲ့ငါ့မွာ
မနမ္းျဖစ္တာၾကာေနတဲ့ မ်က္ခံုးေလးကို ဘယ္လိုစိတ္နဲ႔ ျပန္နမ္းရပါ့။


ဟိန္း

အက္ေၾကာင္း .. အေၾကာင္း


ငါ့အေၾကာင္းကို အမွတ္တရေတြက ျပန္ေျပာျပတဲ့အခါ
မၾကားခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္
ငါ့အေၾကာင္းကို မိတ္ေဆြေတြက စကားထဲထည့္ေျပာတဲ့အခါ
စကားလမ္းေၾကာင္းလႊဲတယ္
ငါ့အေၾကာင္းကို င့ါကိုယ္တိုင္ မက္ေဆ့ပို႔တဲ့အခါ
အဲဒီမက္ေဆ့ကို မျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္
မင္းရင္ထဲမွာ တိိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ခ်င္ေနတဲ့ ငါ့အေၾကာင္းကို
ငါ ဘယ္လိုျပန္ဆယ္ယူရမလဲ
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္း ဆိုတာ ငါ့အေၾကာင္းမပါဘဲ မျဖစ္ဘူး
ဒီလိုပဲ မင္းအေၾကာင္းမပါလည္း မရဘူး။
မင္းမိသားစုအေၾကာင္း၊ မင္းစားဝတ္ေနေရးအေၾကာင္း၊
မင္းအလုပ္တာဝန္အေၾကာင္း ျပီးရင္ ငါ့အေၾကာင္း ျဖစ္ရမယ္
နည္းနည္းေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ရမယ္
မင္းအိပ္ယာကို ငါ့အေၾကာင္းနဲ႔ ခင္းရမယ္
မင္းမနက္စာကို ငါ့အေၾကာင္းနဲ႔ စားရမယ္
မင္းဆံပင္ေတြကို ငါ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဖီးရမယ္
မင္းအတိတ္ကို ငါ့အေၾကာင္းနဲ႔ အစားထိုးရမယ္
မင္းမ်က္လံုးေတြ မႈန္ဝါးလာရင္လည္း ငါ့အေၾကာင္းပဲ တပ္ရမယ္
အစ္မ ဒီေန႔ဝတ္ထားတာေလး လွတယ္ ဒီလိုေျပာၾကလည္း
ဟုတ္တယ္ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔ ခ်ဳပ္ထားတာေလ .. မင္း ျပန္ေျပာလိုက္
ဖုန္းလိုင္းေတြကလည္း စုတ္လိုက္တာ ဒီလိုလာေျပာရင္
ဟုတ္တယ္ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔ စုတ္ေနတာေလ ... မင္း ျပန္ေျပာလိုက္
ငါလည္း မင္းအေၾကာင္းနဲ႔ စကားေျပာေနတာ
ငါလည္း မင္းအေၾကာင္းနဲ႔ အသက္ရႈေနတာ
ငါလည္း မင္းအေၾကာင္းနဲ႔ ခရီးထြက္ေနတာ
မင္းလည္း ငါ့အေၾကာင္းကို ဆလင္းဘတ္ထဲမွာ ထည့္ထားရမယ္
မင္းလည္း ငါ့အေၾကာင္းကို ေခါင္းအံုးေဘးမွာ ထားအိပ္ရမယ္
မင္းလည္း ငါ့အေၾကာင္းကို သနပ္ခါးတံုးလို ေသြးလိမ္းရမယ္
ယာဥ္ေၾကာပိတ္ဆို႔မႈေတြၾကားကေန တိုးတိုက္ေဖာက္ထြက္ျပီး
ငါ့အေၾကာင္းေတြ မင္းဆီကို လာေနတယ္
ဓာတ္ၾကိဳးေတြဟာ လွ်ပ္စစ္ကို မစီးေစေတာ့ဘူး
ငါ့အေၾကာင္းေတြနဲ႔ မင္းဆီကို သြယ္တန္းစီးဆင္းေနတယ္
ျမစ္ကမ္းပါးကို ငါ့အေၾကာင္းေတြက တိုက္စားလို႔
ျမိဳ႕ထဲမွာ ငါ့အေၾကာင္းေတြ လွ်ံေနတယ္
အေနာက္ပိုင္းမွာ ငါ့အေၾကာင္းေတြ အလ်င္အျမန္ကူးစက္ေနတယ္
အေရွ႕အလယ္ပိုင္းမွာ ငါ့အေၾကာင္းေတြ က်ေရာက္ေပါက္ကြဲေနတယ္
ကမာၻတစ္ဝန္းက ဆႏၵျပသူေတြဟာ ငါ့အေၾကာင္းေတြ ကိုင္ေျမွာက္ျပီး
မင္းဆီကို ခ်ီတက္လာၾကျပီ
နိုင္ငံတကာက ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ငါ့အေၾကာင္းကို
အေရးတၾကီးေဆြးေႏြးအေျဖရွာေနျပီ
မင္း တစ္ခုခုလုပ္ေတာ့
ငါတို႔နွစ္ေယာက္အေၾကာင္းမွာ င့ါအေၾကာင္းကို နည္းနည္းထပ္ျဖည့္လိုက္ေတာ့
တျခားအေၾကာင္းေတြ နည္းနည္းေလွ်ာ့
ငါ့အေၾကာင္းကို အျမန္ထပ္ျဖည့္လိုက္ေတာ့။


ဟိန္း

၁၇.၈.၁၄

ေမြးေန႔လက္ေဆာင္


ဖြဖြေလး ဖြင့္ျဖည္းျဖည္းေလး ထုုတ္
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုု လက္မွာ တစ္သက္လံုုး စြပ္ထားဖိုု႔
ကိုုယ္တိုု႔နွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကိုု အသည္းပံုုေလး ထြင္းထားတယ္

ေနေကာင္းရဲ႕လား
အဆင္ေျပရဲ႕လား
လြမ္းဆြတ္ျခင္းတရားနဲ႔ ေမြးေန႔ကိတ္ေလးတစ္ခုုလုုပ္ျပီး
မင္း နာမည္ကေလးကိုု ျမတ္ျမတ္နိုုးနိုုးေရးမိတယ္
ေမသူဘုုန္းနိုုင္
သံသရာအဆက္ဆက္ နွင္းေတြၾကားမွာပြင့္ခဲ့ရပါေသာ ခ်ယ္ရီပန္းကေလး … ။

သစၥာရွိၾကစိုု႔ …
ေရွ႕ဆက္သြားၾကစိုု႔ …
ျပီးေတာ့ …. လက္စြပ္ကေလးကိုု အျမဲဝတ္ထားဖိုု႔ ။
လက္သူၾကြယ္ေလးကိုု သစၥာတရားနဲ႔ နမ္းရိႈက္မိတဲ့အခါ
လက္စြပ္ကေလးကိုု ကိုုယ့္နႈတ္ခမ္းေတြ ထိေတြ႔မိမွာပဲ … ။

အေဝးက သတိရျခင္းမွာ
အေဝးေျပးလမ္းမေပၚ ခ်ခင္းထားတဲ့ အေဆြးေတြနဲ႔
တစ္ဘဝလံုုးအတြက္ ေပးဆပ္ရူးသြပ္ထားသူတစ္ေယာက္ေလ ..
မင္း နဖူးကေလးကိုု ေနမထိထိုုင္မသာ လြမ္းေနေလရဲ႕

ေမြးေန႔ကစ တစ္သက္တာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစကြယ္
မင္းကိုု ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ...
ကိုုယ္တိုု႔နွစ္ေယာက္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္ရပါတယ္။
ကိုုယ္ရယ္ ၊ လက္စြပ္ကေလးရယ္ ။

ဟိန္း

မိုင္(၁၀၀)ခန္႔ ပိုမိုေဝးကြာ


ဒီရက္ပိုင္းေတြ ...
ျမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ
သူ႔နာမည္ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေရာ့မယ္။

ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပကို
သူ႔ကိုယ္သူ ပစ္လႊတ္လိုက္ေတာ့
အလုပ္တာဝန္ေတြ၊ ျမိဳ႕ျပအေမာေတြ၊
ေန႔စဥ္ပံုစံခြက္လူေနမႈစတိုင္လ္ေတြ ထားခဲ့တယ္
ျပီးေတာ့ ငါ့ကိုလည္း ထားခဲ့တယ္
chat box ထဲက အသည္းပံုေလး သတိမရဘူးလား
ဖုန္းလိုင္းထဲက ဂစ္တာေကာ့ဒ္ေတြ သတိမရဘူးလား
စိတ္လိုလက္ရ ေခ်ာ့သိပ္ျခင္းေတြ သတိမရဘူးလား
နဂိုအကြာအေဝးနဲ႔တင္
ညညအိပ္မက္ဆိုးေတြမက္ဖို႔ လံုေလာက္ေနျပီးသားပါ

တစ္ျမိဳ႕လံုးအိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္
ငါ့အသံမပါတဲ့ညထဲ အိမ္ေရွ႕က ဒန္းကေလးဆီ
ခပ္ေဆြးေဆြးေလး ေငးေနမလား
ငါ့မွာလည္း ျမန္ျမန္ျပန္လာ ျမန္ျမန္ျပန္လာ လို႔
စာရြက္လြတ္ေတြေပၚ တစ္ညလံုးခ်ေရးေနတာ
အခ်စ္ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိတာကလြဲလို႔
ေဒသႏၱရဗဟုသုတေခါင္းပါးသူပါ
လြမ္းတာေတာင္ ျမန္မာျပည္ေျမပံုကေလး
လက္နဲ႔ေထာက္ေထာက္ျပီး လြမ္းရ ။

ဒီရက္ပိုင္းေတြ ...
ငါ့ရဲ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ
သူ႔ျမိဳ႕ကေလးနာမည္ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေတာ့တယ္။


ဟိန္း

ႏွစ္သစ္ကူး


၂၆ဘီလမ္းမွာ ေရႊစာလံုးနီနီႀကီးေတြ သိပ္လွတာပဲ
ေဝးေဝးကၾကည့္ရင္ ပိုလွတယ္
ၾကည့္ . . . ၾကည့္ ။
လမ္း၈၀က ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ့ မီး႐ွဴးမီးပန္းေတြ သိပ္မိုက္တာပဲ
ေဝးေဝးကၾကည့္ရင္ ပိုမိုက္တယ္
ၾကည့္ . . . ၾကည့္ ။
နန္းေ႐ွ႔၆၆လမ္းမွာ မီးပံုးနီနီေလးေတြ သိပ္လွတာပဲ
ေဝးေဝးကၾကည့္ရင္ ပိုလွတယ္
ၾကည့္ . . . ၾကည့္ ။
ေျမာက္ျပင္၁၂လမ္းမွာနဂါးအကနဲ႔ေဖ်ာ္ေျဖတာ သိပ္ေကာင္းတာပဲ
ေဝးေဝးက ၾကည့္ရင္ပိုေကာင္းတယ္
ၾကည့္ . . . ၾကည့္ ။
ေဒသထြက္ အေကာင္းဆံုးပါေဖာမန္႔စ္ကို ၾကည့္ . . . ၾကည့္ ၊
အရမ္းဂြတ္တယ္
က်ံဳးေရကို တစ္က်ိဳက္တည္းကုန္ေအာင္ေသာက္၊
နန္းၿမိဳ႕ရိုးေပၚ တစ္ခ်က္တည္းေရာက္ေအာင္ခုန္၊
ၿပီးမွစိန္ေဗဒါေၾကးရုပ္ထုေ႐ွ႔ ဗ်ပ္ေစာင္းတီးျပေနတဲ့ ျပကြက္ေလ။
ေဝးေဝးက ၾကည့္ရင္ပိုဂြတ္တယ္
ၾကည့္ . . . ၾကည့္ ။

ပိုလွတယ္၊ ပိုမိုက္တယ္၊ ပိုေကာင္းတယ္၊ ပိုဂြတ္တယ္ ဆိုလို႔
ေဝးေဝးကေန ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးၾကည့္ေနၾကပါတယ္
သတိ၀င္လာေတာ့ . . . ငါတို႔ ..
ျမစ္ငယ္တံတားထိပ္ေရာက္ေနၿပီ
ေအာင္ပင္လယ္ေရာက္ေနၿပီ
ပုသိမ္ႀကီးေရာက္ေနၿပီ
႐ွမ္းကေလးကြ်န္းေရာက္ေနၿပီ
ေရႊက်င္လမ္းခြဲေရာက္ေနၿပီ
ၾကည့္ . . . ၾကည့္ ။


ဟိန္း

ၿပိဳင္ပြဲ

သူပိုင္တဲ့ မွဲ႔ကေလးေတြကို
ကိုယ့္နႈတ္ခမ္းနဲ႔ တစ္ခါေထာက္တိုင္း
တစ္မွတ္ရတယ္
သူပဲ ဒိုင္၊ သူပဲ ျပိဳင္ဘက္။

သူ႔သြားေလးေတြ ကိုယ့္ပခံုးထဲနစ္ဝင္သြားတဲ့အခါ
တစ္မွတ္ျပန္ေပးရတယ္
ကုိယ္ပဲ ဒိုင္၊ ကိုယ္ပဲ ျပိဳင္ဘက္။

သံသရာဟာဘယ္မွာဆံုးလဲ
ကိုယ္တို႔ကို ေမးၾကလိမ့္မယ္
အျမဲတမ္းသေရက်ေနမယ့္ပြဲကို
အျမဲတမ္းကစားသြားမွာမို႔။

ဟိန္း

၆.၁.၁၄

ေရႊတိဂံု


လံုျခံဳေရးယူနီေဖာင္းနဲ႔ပန္းေရာင္းေနသူေတြအေနာက္မွာ
မလံုျခံဳတဲ့ ဘ၀ေတြကို လွမ္းျမင္ရတယ္ . . .
ေျခေထာက္ေအာက္က ဖိနပ္ကို ျခင္းထဲထည့္ေပးၿပီးမွ
ေနေရာင္ခံထားတဲ့ေျမႀကီးဟာ
ပူေလာင္လွပါလားလို႔ တရားရမိသူေတြထဲ
ကိုယ္တို႔ မပါခ်င္ဘူး။
ဓာတ္ေလွကားအ၀င္မွာ ဘယ္ႏွေယာက္လို႔ ေရးထားသလဲ
ဆံ့သေလာက္ေတာ့ တင္ေပးတာပါပဲ။
လူေတြ အရမ္း႐ွဳပ္ၿပီး
စိတ္ေတြ အရမ္း႐ွင္းတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာအရိပ္။
ေပ်ာ္စရာမိသားစုကေလးေတြျမင္တိုင္း
အသားမာေတြနဲ႔ လက္ဟာ
ဟမ္းခ်ိန္းနဲ႔ လက္ကေလးကိုတင္းတင္းဆုပ္မိတယ္
မ်က္လံုးေတြနဲ႔ပဲ စကားတြတ္ထိုးၾက . . .
႐ွက္ရြံ႕ၾကည္ႏူးစြာငံု႔သြားတဲ့နဖူးကေလးဟာ
ကိုယ့္အၾကည့္ေၾကာင့္ ပြန္းပဲ့သြားမလား စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ . .
ရင္ျပင္ေတာ္ေက်ာက္ျပားေတြေပၚ
အၾကည့္ကို ထိုးစိုက္ထားလိုက္မိေပါ့ ။
ေရႊေရာင္၀င္းျမေသာ
ဦးခိုက္မိရာ ျမတ္ဘုရားေ႐ွ႕ေတာ္ေမွာက္
တစ္ခုတည္းေသာ အလို႐ွိရာကို
ႏွစ္ေယာက္အတူတူဆုပန္လို႔ . . .
ၫြတ္တြားပူေဇာ္ရာက ျပန္အထ
'ျမဲေသာသစၥာ'ဆိုတဲ့စကား ဖြဖြကေလးေရရြတ္မိၾကတယ္
တစ္ေယာက္အသံဟာ
တစ္ေယာက္နားထဲမွာ
ဘယ္ေတာ့မွ မထြက္ေတာ့ ။


ဟိန္း

၂.၁.၁၄

လူသတ္သမားရဲ႕ ညစာ ◄ ႏွင္းခါးမိုး ► ( အေနာက္ေျမာက္လြင္ျပင္ ကဗ်ာဆုရ ကဗ်ာ )

လူသတ္သမားက
ေသြး ေအး တယ္

ေသြးမေျခာက္ေသးတဲ့ လက္နဲ႔
စီးကရက္ကို မီးညွိပံု၊
သူ သတ္ထားတဲ့ အေလာင္းရဲ႕
အကၤ်ီရင္ဘတ္ၾကယ္သီးေတြကို ဆြဲေစ့ေပးပံု၊
ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲက ထလာသလို
ေလကေလးခြ်န္ၿပီး ေလွ်ာက္သြားလိုက္ေသးသတဲ့။

ဥၾသသံေတြ ဆူညံ
ရဲေတြ ေရာက္လာ
သတင္းစာမ်က္ႏွာဖံုးမွာ
ေခါင္းႀကီးစာလံုးမည္းႀကီး နဲ႔ ပါလာ
အသတ္ခံရသူရဲ႕
အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို
တီဗြီက မၾကာမၾကာ ထုတ္လႊင့္ေန
တစ္ၿမိဳ ႔လံုးကလည္း
ဒီအမႈအေေၾကာင္းပဲေျပာေနၾက။

ေရႊကိုလိုလို႔ သတ္သလား
လူကိုလိုလို႔ သတ္သလား
တစ္ခါက ရန္ၿငိဳးလား
စိတၱဇလူသတ္သမားလား။

အေသဆိုးေလျခင္း လို႔
စုတ္သပ္သူက သပ္
အတင့္ရဲေလျခင္း လို႔
ေဒါကန္သူက ကန္
ေရွ ႔က လမ္းခ်ဳိးအေကြ ႔အေမွာင္ရိပ္ထဲ
လူသတ္သမား ေစာင့္ေနမလား လို႔
ေၾကာက္လန္႔သူေတြလည္း ရွိရဲ႕ ၊

( ဒီလိုနဲ႔ ) ၿမိဳ ႔ကေလး ထဲ
ည အေမွာင္ထုက တြားသြား၀င္လာ
တံခါးေတြ ေစာေစာပိတ္
မီးေတြ ေစာေစာမွိတ္ၾက
ေစာေစာေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ၾက။

လူသတ္သမား ေကာ
ဒီအခ်ိန္ဆို ညစာ စားေနေလာက္ၿပီ
၀ိုင္ကေလး ေသာက္လိုက္
စပ်စ္သီးေလး ၿမံဳ ႔လိုက္နဲ႔ေလ
ၿပီးေတာ့
မနက္က ေသြးစြန္းခဲ့တဲ့ သူ႔လက္ကို
ဆုပ္လိုက္ျဖန္႔လိုက္နဲ႔ စိုက္ၾကည့္ရင္း
ေငြ႔ေငြ႔ကေလး ၿပံဳးမယ္၊
သူ ေတြးမိမွာက
တစ္ေယာက္ကို သတ္လိုက္ရုံ နဲ႔
တစ္ၿမိဳ႕လံုး ေသဆံုးသြားခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း။


ႏွင္းခါးမိုး