မုန္လာဥခ်ဥ္ပုလင္းကေလး ◄ေနမ်ိဳး►

မင္းတို႔ကိုငါ ေျပာျပရဦးမည္။ မုန္လာခ်ဥ္ပုလင္းကေလးတစ္ခုအေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ငါတို႔အိမ္တြင္ ပုလင္းခြံတစ္ခုရွိသည္။ ထိုပုလင္းခြံသည္ ေနာင္အခါတြင္ ယခုငါေျပာျပမည့္ မုန္လာခ်ဥ္ပုလင္းကေလး ျဖစ္လာသည္။
ပုလင္းကေလးက အျဖဴေရာင္ ဖန္သားကိုယ္ထည္ႏွင့္ ရွည္ေမ်ာေမ်ာ ေလးေထာင့္ပံုစံရွိျပီး အ၀မွာ စက္၀ိုင္းပံုသဏၭာန္ျဖစ္ သည္။ ငါေျပာျပဦးမည္။ ငါ့ဇနီးက ငါ့ကိုသိပ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုရွိခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မုန္လာခ်ဥ္ပုလင္း ကေလးကို သူ ငါ့အတြက္ျပဳလုပ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ငါေျပာျပဦးမည္။ ငါ့ဇနီးက သူမကြယ္လြန္မီ ငါ့အတြက္ျပဳလုပ္ေပးသြားခဲ့ ေသာ ေအာက္ေမ့ဖြယ္ အရာ၀တၳဳတစ္ခုမွာလည္း
ထိုမုန္လာခ်ဥ္ပုလင္းကေလးပင္ျဖစ္သည္။ ယခုအခါတြင္ မုန္လာခ်ဥ္ ပုလင္းခြံႏွင့္အတူ ငါတစ္ေယာက္တည္း က်န္ရစ္သည္။ ငါ့ဇနီး မရွိေတာ့။ သူမသည္ ငါမသိႏိုင္ေသာ အျခားေသာေနရာ တစ္ခုကို ထြက္ခြာသြားခဲ့ျပီ။ ဆိုလိုသည္မွာ သူမ ေသဆံုးကြယ္လြန္သြားခဲ့ျပီ ဆိုျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ငါသည္ မေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ ေသာ(သို႔မဟုတ္) ေပ်ာ္ရႊင္ရန္တံု႔ေႏွးေသာလူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ထိုေန႔က ငါ့ဇနီးသည္ ေဈးသို႔သြား၍ မုန္လာဥ တစ္တြဲကို ၀ယ္ယူလာခဲ့သည္။ ပန္းမုန္လာတစ္ပြင့္ကို ၀ယ္ယူလာခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ငါၾကိဳက္ႏွစ္သက္ေသာ ေျမပဲသီးမ်ား ကိုလည္း ၀ယ္ယူလာခဲ့သည္။ ငါသည္ ေလွာ္ထားေသာ ေျမပဲသီးမ်ားကို အခြံတခၽြတ္ခၽြတ္ခြာ၍ ကုလားထိုင္မွာထိုင္ရင္း တဂၽြတ္ဂၽြတ္စားေနခဲ့သည္။ ငါ့ဇနီးစည္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲတြင္ မုန္လာဥမ်ားကို ေဆးေၾကာသန္႔စင္ကာ ဓားျဖင့္လွီးျဖစ္ေနသည္။ ပန္းမုန္လာပြင့္ကို အခက္အလက္ေလးမ်ား လွီးသည္။ ငါက ေရာင့္ရဲတတ္သူျဖစ္သလို အေကာင္းၾကိဳက္တတ္သူလည္း ျဖစ္ေနျပန္ေသးသည္။ မုန္လာခ်ဥ္ဆိုလွ်င္ မုန္လာဥႏွင့္အတူ ပန္းမုန္လာ၊ ပဲပိုးတီ စသည္တို႔ကိုပါ ထည့္သြင္း၍ အခ်ဥ္တည္ သည္ကိုမွ ငါက ပို၍ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သည္။ ဤအေၾကာင္းကို ငါ့ဇနီးက သိရွိထားျပီးျဖစ္သည္။ ဤကမၻာ၌ ငါ့အေၾကာင္းကို ငါကိုယ္တိုင္ထက္ျပီးလွ်င္ အသိနားလည္ဆံုးမွာ ငါ့ဇနီးပဲျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ငါထင္သည္။ ငါ့မိုက္မဲမႈ၊ ငါ့အရည္အခ်င္း၊ ငါ့အသံုး မက်ပံု၊ ငါ့ကၽြမ္းက်င္မႈ၊ ငါ့ရယ္သံ၊ ငါ့မ်က္ရည္၊ ငါ့အခ်ည္းႏွီးျဖစ္မႈ၊ ငါ့ယံုၾကည္မႈအားလံုး ငါ့ဇနီးက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိ ထားသည္ဟု ငါထင္သည္။ ငါ့ဇနီးသည္ ငါ့ထက္အတန္အသက္ၾကီးပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သူ႔ကိုငါက ပို၍ေလးစား ျမတ္ႏိုး ခဲ့သည္ထင္သည္။ ငါနားမေထာင္ေသာ္လည္း၊ ငါမလိုက္နာေသာ္လည္း၊ ငါ့ကိုဆံုးမစကားဆန္ဆန္မၾကာမၾကာ ေျပာတတ္ သူမွာ ငါ့ဇနီးပင္ျဖစ္သည္။ ငါသည္ ငါ့ဇနီးကိုပိုင္ဆိုင္ရျခင္းကို အတိုင္းမသိ၀မ္းေျမာက္ျခင္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ရာတြင္ ငါတို႔ႏွစ္ဦးသည္ အျခားေသာ ဇနီးေမာင္ႏွံမ်ားနည္းတူ ခိုက္ရန္ျဖစ္စကားမ်ားျခင္းလည္း ရွိတတ္သလို တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ျပန္လည္ သင့္ျမတ္၍ ဘ၀ထုပၸတၱိကိုက်င္လည္ၾကျမဲပင္ျဖစ္သည္။ မင္းတို႔ကို ငါေျပာျပရဦးမည္။ ထိုေန႔က ငါ့ဇနီးသည္ လွီးျဖတ္ထား ေသာ မုန္လာဥေဖြးေဖြးမ်ားကို ပုလင္းကေလး၏ ဖန္သားကိုယ္ထည္ထဲသို႔ ထည့္သြင္းခဲ့သည္။ အေကာင္းၾကိဳက္တတ္ေသာ ငါ့အတြက္ ပန္းမုန္လာခက္ကေလးမ်ားကိုလည္း ေရာေႏွာထည့္သြင္းခဲ့သည္။ ငါ့ဇနီးသည္ နံနက္ေစာေစာပိုင္း ထမင္း တစ္အိုးခ်က္ရာကရရွိေသာ ထမင္းရည္ကို သိမ္းဆည္းထားရာမွ ပုလင္းကေလးထဲသို႔ ေလာင္းထည့္ခဲ့သည္။ မုန္လာခ်ဥ္ ပုလင္းကေလးကို သူမ စတင္ျပဳလုပ္ေနေပျပီ။ ထိုေန႔ရက္မ်ားသည္ ငါ့ဇနီးအတြက္ ေနာက္ဆံုးရရွိေသာ ေန႔ရက္မ်ားျဖစ္ေန ခဲ့သည္ကို ငါတို႔မသိခဲ့ၾက။ သို႔ရာတြင္ မ်ားမၾကာမီ၌ ေသျခင္းတရား၏ အမည္းေရာင္အရိပ္ၾကီးသည္ ငါတို႔အိမ္ကေလးထဲ ထိုးက်လာသည္ကို ငါတို႔မသိခ်င္၍ မရေတာ့ျပီ။
မင္းတို႔ကိုငါ ေျပာရဦးမည္။ ထိုေန႔က မုန္လာခ်ဥ္ပုလင္းကေလးကို အိမ္ေရွ႕ပိုင္းကြက္လပ္ရွိ ေနေရာင္ျခည္ထဲတြင္ သူမက ထားရွိခဲ့သည္။ နံနက္ခင္းပိုင္းက ျဖဴဆြတ္ဆြတ္ မုန္လာဥမ်ားသည္ ေန႔လည္ခင္းကို ေက်ာ္လြန္လာခဲ့ေသာအခါ အျဖဴေရာင္မွာ ေဖ်ာ့ေတာ့စ ျပဳလာခဲ့သည္။ ညေနေစာင္းအခ်ိန္ခန္႔သို႔ေရာက္ေသာအခါ မုန္လာခ်ဥ္ပုလင္းကေလးထဲတြင္ ေလပူေပါင္းကေလးမ်ား ပလံုစီကာ အေပၚယံမ်က္ႏွာျပင္သို႔ တက္လာသည္ကို ျမင္ၾကရသည္။ မုန္လာခ်ဥ္ပုလင္းကေလး သည္ တစ္နာရီထက္ တစ္နာရီ၊ တစ္မိနစ္ထက္ တစ္မိနစ္ ေရွ႕ကိုသြားေနသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ မုန္လာခ်ဥ္ပုလင္းကေလး သည္ သူ႔ကိုယ္သူ မုန္လာခ်ဥ္အျဖစ္သို႔ေရာက္ရွိရန္ ၾကိဳးစားေနသည့္ႏွယ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ညသို႔ေရာက္ေသာအခါ ငါ့ဇနီး သည္ မုန္လာခ်ဥ္ပုလင္းကေလးကို မီးဖိုေခ်ာင္ေၾကာင္အိမ္ အေပၚတြင္တင္ကာ သိမ္းထားလိုက္သည္။ ငါသိသည္။ မၾကည့္ ျမင္ေပမယ့္ ငါသိသည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ အေမွာင္ထုထဲတြင္ မုန္လာခ်ဥ္ပုလင္းကေလးသည္ ေလပူေပါင္းတို႔ ပလံုစီကာ တင္ေနလိမ့္ဦးမည္သာ။
မင္းတို႔ကို ငါေျပာျပရဦးမည္။ ႏွစ္ရက္၊ သံုးရက္ခန္႔အၾကာတြင္ ငါ့ဇနီးျပဳလုပ္ေသာ မုန္လာခ်ဥ္ပုလင္းကေလးသည္ မုန္လာခ်ဥ္ပုလင္းအျဖစ္သို႔ ေကာင္းစြာေရာက္လာခဲ့သည္။ ထိုေန႔ရက္မ်ားသည္ ငါ့ဇနီး စတင္နာမက်န္းျဖစ္ေသာ ေန႔ရက္ မ်ား ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ငါသည္ မေပ်ာ္ရႊင္ႏို္ငေတာ့ေခ်။ ငါ့ဇနီးသည္ ထမင္းစားပြဲတြင္ အျခားဟင္းအမယ္မ်ားႏွင့္အတူ မုန္လာ ခ်ဥ္ပုလင္းကေလးကိုဖြင့္ကာ ၀ါးတူတစ္စံုျဖင့္ညွပ္ကာ မုန္လာခ်ဥ္ဖတ္မ်ားကို ငါ့အားစားေစခဲ့သည္။ ဤမုန္လာခ်ဥ္ဖတ္ ကေလးမ်ားထဲ၌ ငါဇနီးသည္ ငါ့အေပၚ သူအလိုက္ေလ်ာႏိုင္ဆံုး၊ နားအလည္ေပးႏိုင္ဆံုး ႏွင့္ ထားရွိႏိုင္ခဲ့ေသာ သံေယာဇဥ္ အားလံုးတို႔ ပါ၀င္ေနခဲ့သလိုပင္ရွိခဲ့သည္ဟု ေနာင္အခါ ငါျပန္လည္ဆင္ျခင္မိ၊ အမွတ္ရမိခဲ့ပါသည္။ ထိုေန႔က ထမင္းစားပြဲမွာ ငါယခင္ကကဲ့သို႔ ေကာင္းစြာျမိန္ယွက္ျခင္းမရွိ။ မုန္လာဥခ်ဥ္ဖတ္မ်ားက ေကာင္းစြာအရသာရွိပါ၏။ သို႔ရာတြင္ ငါႏႈတ္မျမိန္ ေတာ့။ ေနာက္က်ိေသာ ႏို႔ႏွစ္ေရာင္အရည္မ်ားထဲက မုန္လာဥခ်ဥ္ဖတ္ကေလးမ်ားသည္ ဖန္ပုလင္းကေလးထဲတြင္ ျငိမ္ သက္လွ်က္ရွိပါသည္။ ထုိေန႔ရက္က စားေသာက္ခဲ့ေသာညစာသည္ ငါတို႔ႏွစ္ဦး အတူတကြစားေသာက္ခဲ့ေသာ ေနာက္ဆံုး ညစာပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။
မင္းတို႔ကို ငါေျပာျပရဦးမည္။ ငါသည္ သူ႔ကို ဆံုးရႈံးရေတာ့မည္။ နာမက်န္းေသာ ငါ့ဇနီးသည္ ငါ့ကို သူ႔အနီးအပါး မွာပဲ ေနေစခဲ့ေတာ့သည္။ ေ၀းေ၀းတစ္ေနရာ က ေၾကကြဲဖြယ္ေကာင္းေသာ ထရမ္းပက္သံကို ငါၾကားေယာင္မိသည္။ ညည ဆိုလွ်င္ ငါေကာင္းစြာ အိပ္စက္မရ။ ေဆးအရွိန္ျဖင့္ မိန္းေမာကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ငါ့ဇနီး၏ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ကာ ငါအဆံုး ရံႈးမခံႏိုင္ျဖစ္မိသည္။ သို႔ရာတြင္ မျဖစ္ႏိုင္။ ငါ့ဇနီး၏ ခႏၶာကိုယ္မွ အသားစကိုထုတ္ယူ၍ ဓာတ္ခြဲစစ္ေဆး ၾကည့္ခဲ့ျပီးျပီ။ သို႔ရာတြင္ မျဖစ္ႏိုင္။
မင္းတို႔ကို ငါေျပာျပရဦးမည္။ မီးဖိုေခ်ာင္ ေၾကာင္အိမ္ထက္တြင္ တင္ထားေသာ မုန္လာခ်ဥ္ပုလင္းကေလးသည္ ပို၍ပို၍ ေနာက္က်ိလာခဲ့သည္။ သူ ေရွ႕ကို ဆက္သြားေနသည္။ ျဖဴေရာ္ေရာ္အျမွပ္တို႔ထားခဲ့သည္။ ခပ္႐ိုင္း႐ိုင္းအနံ႔စူးစူးကို ရသည္။ ငါသည္ မုန္လာခ်ဥ္ပုလင္းကေလး၏ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ရပံုကို ျမင္ေနမိသည္။ ငါ့ဇနီးက ငါ့ကို သိပ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုကား က်ေရာက္လာခဲ့ျပီ။ ၀ါက်င္ေဖ်ာ့ေတာ့ေသာ သူ႔လက္ဖမိုးကေလးကိုကိုင္ကာ ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္ထဲက သ႐ုပ္ေဆာင္လို ငါနမ္း႐ႈပ္ခဲ့မိသည္။ ငါ့လက္ေမာင္းကို သူကတင္းတင္းဆုပ္ထားသည္။ မင္းတို႔ကိုငါေျပာျပရဦးမည္။ မုန္လာခ်ဥ္ပုလင္းကေလးသည္ ေရွ႕ကိုဆက္ သြားေနေလ၏။     ။

ေနမ်ိဳး

2005.6.4(ညေန ၃ နာရီ)