ဒီအေၾကာင္း စေျပာရင္
စၾက၀ဠာဟာ ေသးငယ္ျပီ
သက္ရွိတို႔ရဲ႕ ပညတ္မွာ
ေနေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးအရပ္လို႔ဆိုရင္
ငါတို႔ တရိႈက္မက္မက္ဖတ္ခဲ့တာလည္း ဒီစာအုပ္ပဲ
ျပဲထြက္သြားတဲ့စာမ်က္ႏွာေတာင္
ငါတို႔ အာဂံုေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္
လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ရာေတြပဲ
ငါတို႔ဟာ နယ္ေျမသစ္ရွာေဖြသူလား
ငါတို႔ခြာခဲ့ေသာ အတိတ္ကမ္းပါးေလး
အေဆြးမ်ားနဲ႔ ကၽြမ္းျမည့္ၿပိဳက်ရွာတယ္
လူ႔ဘ၀ရဲ႕ အဓိပၸာယ္မွာ
ငါတို႔ မျပဳျပင္ျဖစ္တာလည္း
ဒီဥယ်ာဥ္ ခက္ပါတယ္
ငါတို႔ဟာ ေခၚသံေတြၾကားေပမယ့္ ျပန္မလာႏိုင္ဘူး
သတိရျခင္းဆိုတာ ေလထဲအေငြ႕ပ်ံသြားရံု
အဆင္မေျပျခင္းေတြက
အသြားထက္တဲ့ ဓားတစ္လက္
ငါတို႔ရဲ႕ အဓိပၸာယ္တိုင္းမွာ
ခုတ္ရာရွရာဗရပြနဲ႔
ဘ၀…ဆိုတာ အျပတ္အေတာက္မ်ားသေလာက္
ျပန္ဆက္မရတဲ့ ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္း
ငါတို႔ နားလည္ၾကတယ္
မိသားစု ဆိုတာ စၾက၀ဠာထက္ႀကီးမားေသာအရာ
အဲသလိုက်ယ္ေျပာမႈမ်ဳိးမွာ
ငါတို႔ဟာ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ ဆံုၾကဖို႔အေရး
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေ၀းၾကရသူေတြပါ….။ ။
သစၥာပိုင္စိုး
No comments:
Post a Comment