‘‘ကြ်န္မသမၼတႀကီးျဖစ္ခ်င္တယ္’’

ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ပန္းခင္းႀကီးလုိျပင္ထားတယ္
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ထမင္း၀ုိင္းႀကီးလုိျပင္ထားတယ္
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ေျခသုတ္ပုဆုိး ေျမြအစြယ္က်ိဳးလုိ႔လည္းျပင္ထားတယ္။

ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ စာအုပ္စင္ႀကီးလုိျပင္ထားတယ္
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ၾကယ္တာရာ ညီလာခံႀကီးလုိျပင္ထားတယ္
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ စက္၀ိုင္းတစ္ခုအလယ္မွာ
ဓါးေပါက္ခံဖုိ႔ရပ္ေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္လုိလည္း ျပင္ထားတယ္။

ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ေျမျမဳပ္မိုင္းေတြမႊစာက်ဲေနတဲ့အရပ္မွာေပါက္ေနတဲ့
ရြက္က်ပင္ေပါက္ေတြလုိသေဘာထားၿပီး
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ေန႔နဲ႔ညမွားအိပ္ေနရတဲ့ မီးျပတုိက္တစ္ခုလုိလည္းက်င့္ထားတယ္။

ရွင္တုိ႔ ရိႈ႕လုိက္တဲ့မီး
ကြ်န္မ ျမားရဲ႕ေနာက္ျမီးအဖ်ားမွာ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ ေလာင္ေနပါေစ
ကြ်န္မရဲ႕ ဦးတည္ခ်က္ပစ္မွတ္ဟာ ဘယ္ေတာ့မွမလြဲ
ၿဂိဳဟ္တုတစ္စင္းေနာက္မွာ ပန္းထြက္က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့မီးစေတြလုိအဲ့ဒါဟာ ကြ်န္မကုိပုိၿပီးခြန္အားျဖစ္ေစခဲ့။

ကေလးေတြ စၿပီးဖြင့္လုိက္တဲ့ စာမ်က္ႏွာဟာ
ကြ်န္မအေၾကာင္းနဲ႔စရမယ္လုိ႔ ရွင္တုိ႔ထင္ေနသလား
အခ်စ္ သုိ႔မဟုတ္ ကမၻာႀကီး သုိ႔မဟုတ္
ေရွ႕က ခ်ိဳင့္ခြက္ထူ လူသြားလမ္းေလးကုိ ေက်ာင္းဆင္းရင္ျပင္ၾကစုိ႔ဒါနဲ႔ စမယ္။

ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ မာသာထရီဇာလုိျပင္ထားၿပီး ဒုိင္ယာနာမင္းသမီးလုိလည္းဆင္ထားတယ္။

ကြ်န္မတုိ႔အိမ္မွာ ဘာေတြလုိသလဲ
သူတုိ႔ဘာေၾကာင့္ လူတစ္ပုိင္းနတ္တစ္ပုိင္းျဖစ္ေနၾကသလဲ။
သူတုိ႔ ဘာေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းၾကသလဲ
သူတုိ႔ရဲ႕ဦးေခါင္းေတြဖြင့္ၾကည့္ဖုိ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကုိသုေတသနလုပ္ဖုိ႔။
ေသနတ္ေတြ ဗုံးေတြ အၾကမ္းဖက္မႈေတြၾကားထဲကေတာင္ သူတုိ႔
ဘာလုိ႔အဂၤါၿဂိဳဟ္သြား လက္မွတ္ေတြ အလုအယက္ ၀ယ္ေနၾကတာလဲ။
ကြ်န္မ မဟာမိတ္ဖြဲ႔ရမယ္
ကြ်န္မတုိ႔ အိမ္အတြက္ လုိတုိး ပုိေလွ်ာ့လုပ္ဖုိ႔္ ကြ်န္မလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရမယ္။
စၾကာ၀ဠာထဲကေန ကမၻာကုိျပန္ၾကည့္သလုိ
ကမၻာထဲကေန ကြ်န္မတုိ႔ ျမန္မာကုိ ျပန္ၾကည့္ရေအာင္ေပါ့။
ကြ်န္မ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရတယ္။

ကြ်န္မ ေက်ာသားရင္သားမခြဲေပမယ့္ အမွန္တရားကုိေတာ့ ရေအာင္ခြဲရမယ္။

ပုလင္းထဲက လာတဲ့ ဥပေဒနဲ႔ ပါးစပ္ထဲက အန္က်လာတဲ့ ပုဒ္မေတြၾကားမွာ
ရွင္တုိ႔က်မတုိ႔ ဘယ္ေလာက္ညစ္ေပ နံေစာ္ ေအာ္ဂလီဆန္ခဲ့ရၿပီဆုိတာကြ်န္မကုိယ္တုိင္သိခဲ့ရတာပဲ။

ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ သတင္းဆာေနသူ ရွင္တုိ႔အတြက္ သတင္းအမွန္ရဖုိ႔
သတင္းစာအျပင္ဘက္မွာ ရပ္ေနပါတယ္။
ကြ်န္မ အလုပ္ေတြမ်ားပါတယ္
ကြ်န္မမွာ ကာလီမ မယ္ေတာ္လုိ လက္ေတြအမ်ားႀကီးမရိွသလုိ
ဒႆဂီရိလုိ ေခါင္းေတြလည္းအမ်ားႀကီးမရိွေတာ့ ရွင္တုိ႔နဲ႔ကြ်န္မအမ်ားႀကီး အၾကာႀကီးမေတြ႔ႏုိင္ဘူးေပါ့။
ရွင္တုိ႔သိပါတယ္ ကြ်န္မကတစ္ေယာက္တည္း
မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္မွာလည္း တစ္ေယာက္တည္း
ေဘးခ်င္းယွဥ္ေလွ်ာက္ေနရတာမွာလည္းတစ္ေယာက္တည္း။
ကြ်န္မက တစ္ေယာက္တည္းရွင့္
ကြ်န္မ ကေလးေတြက မုန္႔ဖုိးေကာင္းေကာင္းလုိခ်င္တယ္ စမတ္က်က်ေနခ်င္တယ္
ေက်ာင္းမွာ ခုံေကာင္းေကာင္းနဲ႔ထုိင္ခ်င္တယ္ စာေတာ့မႀကိဳးစားခ်င္ႀကဘူး။
ကြ်န္မက တစ္ေယာက္တည္းရွင့္။

ၾကယ္ေတြမရိွေတာ့လည္း ညက မၾကြျပန္ဘူး
ၾကယ္ေတြမရိွေတာ့လည္း ညက မလုံၿခံဳျပန္ဘူး
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ လမင္းႀကီးလုိျပင္ထားတယ္။

ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ဒီႏွစ္ေတြမွာ စစ္မျဖစ္ဖုိ႔ျပင္ထားတယ္
တစ္ခါေသဘူး ပ်ဥ္ဖုိးနားလည္ခဲ့ၿပီေလ
အခါခါေသဘူးတဲ့လူတစ္ေယာက္ ငရဲကုိေတာ့ နားလည္ရေတာ့မွာေပါ့။

ကြ်န္မ အာဏာလုိခ်င္တယ္
ရွင္တုိ႔လက္ထဲကုိ အပ္မလုိ႔။

အဲ့ဒီ အာဏာနဲ႔အခ်ိန္မေရြး ကြ်န္မကုိလည္း ျဖဳတ္ခ်ခ်င္ ျဖဳတ္ခ်ႏုိင္ေအာင္လုိ႔။

ဒါေၾကာင့္ကြ်န္မ ေမွာ္ဆရာ မျဖစ္ခ်င္ဘူး သမၼတႀကီးပဲျဖစ္ခ်င္တယ္။
ေမွာ္ဆရာေတြကုိေမြးၿပီး ေမွာ္ဆန္တဲ့ႏုိင္ငံႀကီးတည္ေဆာက္လုိက္ခ်င္လုိ႔။။

                                                                                ခရမ္းျပာထက္လူ
                                                                                 (  ၂  ၀  ၁  ၃  )