ကြ်န္မတုိ႔ရြာကုိ
မုိးေပၚကပတၱျမားႀကီးတစ္လုံးျပဳတ္က်လာတယ္။
ဒါဟာ ျဗဟၼာႀကီးတစ္ဦး
ဒါဟာ ေနာက္ထပ္ၿဂိဳဟ္အသစ္တစ္လုံးလည္းျဖစ္မယ္။
အသံထဲကသမုိင္း
သမုိင္းထဲက အသံသာၾကားဘူးတဲ့
ျပည္တန္တဲ့ ပတၱျမားႀကီး။
ဘယ္ေနရာမဆုိ
စိမ့္၀င္စီးသြားႏုိင္တဲ့ ကမၻာေက်ာ္ ဧရာမပုလဲလုံးႀကီး။
သူလာမယ္ဆုိလုိ႔
ေရခ်ိဳးခန္းနဲ႔ဘုရားစင္ကုိ အလွပဆုံးထုံမႊန္းေနတယ္။
သူလာမယ္ဆုိလုိ႔
ပန္းရန္နဲ႔ လက္သမားဆရာေတြက
ဂစ္တာေတြ စႏၵယားေတြ ပတ္ကားရွင္းေတြတီးခတ္ေနသလုိ အိမ္ကုိသလုိ႔။
တကယ္ေတာ့
ကြ်န္မတုိ႔က ဒီအိမ္ကေလးကုိ
တစ္လၾကာေအာင္ မေဆာက္ခဲ့ရပါဘူး
ဒါေပမယ့္ သူက သူမရဲ႕ယုံၾကည္မႈကုိေတာ့
တစ္ဘ၀ၾကာေလာက္ေအာင္ ေစာင့္ခဲ့ရတယ္။
ကြ်န္မတုိ႔
ရက္ ၂၀ ေလာက္နဲ႔ ဒီအိမ္ကေလးကုိ
သူ႔အတြက္ ျပင္ဆင္ေပးႏုိင္ခဲ့ေပမဲ့
သူမကေတာ့
ကြ်န္မတုိ႔တုိင္းရင္းသားေတြ အတူတကြေနထုိင္မယ့္ အိမ္တစ္လုံးအတြက္
ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္အေမွာင္ထဲ
သူ႔ယုံၾကည္မႈကုိ ေက်ာက္သားနံရံေတြကုိၿဖဲလုိ႔
ခရီးၾကမ္းတစ္ခုကုိ ထြင္းထုၿပီး ထမ္းထြက္လာခဲ့ရတယ္
သူက နတ္သမီးတစ္ပါးလား
ဂ်ာနယ္ ေရဒီယုိနဲ႔ အိပ္မက္ထဲမွာ ကြ်န္မတုိ႔ရဲ႕ႏွလုံးခုန္သံကုိျမန္ေစသူ
ဂႏၳ၀င္ သမုိင္းမ်ိဳးဆက္ႀကီးတစ္ခုထဲက ဆက္လက္စီးဆင္းလာေသာျမစ္
မဟာနဲ႔ ဒ႑ာရီဆန္ေလသူ။
သမားကုိျမင္ရုံနဲ႔ ေရာဂါတစ္၀က္ေပ်ာက္ခဲ့သလုိ
သူ႔ကုိျမင္ရုံနဲ႔ ကြ်န္မတုိ႔
ေနပူထဲ မုိးရြာထဲ ေဆာင္းခဲခဲ ထြက္ရဲ လုိက္ရဲခဲ့ၾကတယ္။
အထင္မလြဲလုိက္ပါနဲ႔
ပတၱျမားမွန္လုိ႔ ႏြံမနစ္ခဲ့တာပါ
သူဟာ ႏြံထဲက ကြ်ံထြက္လာတဲ့ၾကာေပါ့။
ခု သူ ကြ်န္မတုိ႔အိမ္မွာအိပ္မယ္တဲ့
ဒါဟာ ကြ်န္မတုိ႔အတြက္
ဘယ္ေလာက္ အိပ္မက္ဆန္တဲ့ အိပ္မက္လဲ။
ဒါဟာ သူ႔ကုိယ္ေရာင္ကုိယ္၀ါက
ကြ်န္မတုိ႔ ေတာသူေတာင္သား တုိင္းရင္းသားေတြအေပၚ
စတင္ၿခိမ္းလုိက္တဲ့ မုိးၿခိမ္းသံတစ္ခုပဲ။
ဒါဆုိ ကြ်န္မတုိ႔ၿမိဳ႕ကေလးေပၚ
စတင္ရြာခ်မဲ့မုိးက ကမၻာျပဳမုိးေပါ့။
သူက ကြ်န္မတုိ႔အေျပာင္းအလည္းတစ္ခုအတြက္
အနာဂတ္ကုိ ‘‘ခ်ိန္း’’ လုိက္ခဲ့ၿပီေပါ့။
ရွင္တုိ႔ကေမးတယ္
သူ႔ကုိ ဘာေတြ ခ်က္ေကြ်းမွာလည္းတဲ့
ေအာ္…ဒါမ်ား ၾကက္သား ၀က္သား
သူ႔အတြက္ တကယ့္ကုိ လွ်ာလည္သြားေစမယ့္
ကြ်န္မတုိ႔တစ္ေယာက္စီက ‘‘မဲတစ္ျပား’’ ေပါ့
ဒါဟာ သူ႔အတြက္ တုိင္းရင္းသား ဟင္းလွ်ာေကာင္းတစ္ခုျဖစ္မွာေပါ့။
သူကေတာ့ ကြ်န္မတုိ႔အတြက္
ကြ်န္မတုိ႔ သေဘာမတူရင္
ကြ်န္မတုိ႔အရိပ္ေတာင္နင္းခြင့္မရိွတဲ့
ကြ်န္မတုိ႔ သေဘာမတူရင္
ကြ်န္မတုိ႔ရဲ႕ ကြ်ဲ ႏြား စာက်က္ေျမေတြ မေပ်ာက္ရေတာ့မဲ့
ကြ်န္မတုိ႔ သေဘာမတူရင္
ကြ်န္မတုိ႔ရဲ႕ သားသမီးေျမးျမစ္ေတြ မဆုံးရႈံးေတာ့မဲ့
ေလာကသစ္တစ္ခု ျပန္ေပးလိမ့္မယ္။
သူကေျပာရင္ လူေတြက
စေန တနဂၤေႏြမဟုတ္လည္း
လမ္းေပၚမွာျပန္႔က်ဲေနတဲ့သစ္ရြက္ေတြနဲ႔
ၾကမ္း/က်မ္းေပၚမွာျပန္႔က်ဲေနတဲ့ က်ည္ဆန္ေတြကုိ လုိက္ေကာက္ၾကလိမ့္မယ္။
သူက လူေတြကုိၿငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္တယ္
ဘယ္ေလာက္လည္းဆုိ
ညဘက္အိပ္ေနရင္လည္း အႏၱရယ္အေငြ႔အသက္ကင္း
အိပ္ျခင္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေစရမယ္။
ေန႔ခင္းဆုိရင္လည္း
စား ၀တ္ ေနေရး သားေရးသမီးေရး တုိင္းေရးျပည္ေရး
ဘာသာေရးမက်န္ ၿငိမ္းခ်မ္းေစရမယ္။
ဒီလုိ
ရွင္သိပါတယ္။
ခုဆုိ သူ႔အရိွန္နဲ႔
ေတာေတြ ေတာင္ေတြၾကားက
ခ်ိဳးငွက္ေတြ ေတာင္ပံခတ္ တြန္က်ဴးကုန္ၾကၿပီ။
ရွင္သိပါတယ္
ခုဆုိ သူ႔အရိွန္နဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ
အိမ္ေတြနဲ႔ တိမ္ေတြကို ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ၾကတဲ့
ယုံၾကည္သူမ်ား ျပန္ေရာက္လာၾကၿပီ။
ရွင္သိပါတယ္။
ခုဆုိ သူ႔အရိွန္နဲ႔
အာရွတုိက္ႀကီး ပြင့္သြားၿပီ
ဥေရာပတုိက္ႀကီး ပြင့္သြားၿပီ
ၾသစေၾတးလ်တုိက္ႀကီး ပြင့္သြားၿပီ
လက္တင္ အေမရိကနဲ႔ ေတာင္အာဖရိကတုိက္မ်ားဆီအထိ
ငါတုိ႔ ပြင့္သြားၿပီ။
သူ႔ေၾကာင့္ ငါတုိ႔မ်က္လုံးေတြ
နားေတြ ပါးစပ္ေတြ တံခါးေတြ ပြင့္သြားခဲ့ၾကေပါ့။
ခုဆုိ သူ႔အရိွန္နဲ႔
Sanction ဆုိတဲ့ေက်ာက္တုံးဟာ
အသားတုံးတစ္ခုအျဖစ္ ေျပာင္းလည္းလာေနၿပီ။
ဒါ နတ္သုဒၶါျဖစ္မယ္
ဒါ ဟင္းခြက္ ၃၀၀ ထဲကျပန္အန္ထြက္က်လာတဲ့
ကြ်န္မတုိ႔ရဲ႕ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ ေ၀စုမ်ားျဖစ္တယ္။
ကြ်န္မေယာက္်ားက ေသၿပီ
ကြ်န္မမွာ သားသမီး ၉ ေယာက္ရိွတယ္
ကြ်န္မနဲ႔ဆုိ ၁၀ ေယာက္
ခု သူမ ကြ်န္မတုိ႔ဆီေရာက္လာရင္ ၁၁ ေယာက္ေပါ့
ဒါဆုိ ကြ်န္မတုိ႔ ၁၁ မီးၿငိမ္းၿပီေပါ့။
ခုဆုိ ကြ်န္မတုိ႔ရဲ႕ ေဆးေပးမီးယူ လက္ေတြျပန္ရလုိ႔
ကြ်န္လုိ အေစခံလုိ ၀ဋ္နာကံနာလုိ
ကြ်န္မတုိ႔ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ ယႏၱယားႀကီး ထီးနန္းက်သြားၿပီဆုိတာ ျမင္ရလုိ႔။
ခု ကြ်န္မတုိ႔ဟာ
အေခါင္ အထြတ္မွာ ခြပ္ေဒါင္းပုံကုိခ်ိတ္လုိ႔
ၾကယ္ျဖဴတစ္ပြင့္ကုိ ေခါင္း၌ပန္လုိ႔
ႀကိဳေနတယ္။
ႀကိဳေနတယ္
ဘယ္ေနရာမဆုိ သူမကုိ လူေတြက
က်ဲက်ဲေတာက္ေနေရာင္ထဲေရာက္ေနလည္း သူမကုိ လူေတြက
ပုသိမ္ထီးကုိေဆာင္း ဦးေရႊရုိးအကနဲ႔
ဒီမွာေတာ့(ကြ်န္မတုိ႔ဆီမွာ)ရုိးရာရင္ေငြ႔ဆန္စြာ ကရင္ဒုံးယိမ္းအကနဲ႔။ ။
ခရမ္းျပာထက္လူ
(၂၀၁၂ ၊ ၾသဂုတ္လ၊ ဖူးငုံ ဆယ္ေက်ာ္သက္မဂၢဇင္း)
ေျပာစရာနည္းနည္းရိွတာက ဒီကဗ်ာကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ဖုိ႔
ေကာ့မွဴးၿမိဳ႕နယ္ ၀ါသခၤေက်းရြာက ကရင္အမ်ိဳးသမီးႀကီးရဲ႕အိမ္မွာ အိမ္ေထာင္စုစာရင္း၀င္ၿပီး မိသားစုအျဖစ္ေနထုိင္ေရြးခ်ယ္ခံဖုိ႔ လုပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဂ်ာနယ္သတင္းေထာက္ေတြနဲ႔ ကရင္အမ်ိဳးသမီးႀကီး ေျပာၾကဆုိၾက ေမးၾကျမန္းၾကတဲ့သတင္းေတြကုိျမင္ရ ၾကားရ ဖတ္ရတဲ့အခ်ိန္က
ေရးျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ေနာက္ထပ္ေျပာခ်င္တာက ဒီကဗ်ာကုိ မဂၢဇင္းေပးျဖစ္တဲ့အခ်ိန္တုန္းက ကဗ်ာရဲ႕ေခါင္းစဥ္ကုိ ‘‘ပဥၥမျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕အလံ (သုိ႔မဟုတ္) ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ေကာင္းကင္သစ္’’လုိ႔
ေပးခဲ့ပါတယ္ ။တစ္စုံတစ္ရာေသာအေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္က်န္ခဲ့မယ္ထင္ပါတယ္ ‘‘ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ေကာင္းကင္သစ္’’နဲ႔ျဖစ္လာပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ မူလ ေခါင္းစဥ္အတုိင္းျပန္တင္လုိက္ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာကုိ ပုံႏွိပ္ေဖၚျပေပးခဲ့တဲ့ မရိွေတာ့တဲ့ လူငယ္ေတြအတြက္တန္ဘုိးရိွလွတဲ့ ဖူးငုံဆယ္ေက်ာ္သက္မဂၢဇင္းကုိ လြမ္းပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေက်းဇူးလည္းတင္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment