ခ်ည္ေမြးညႇပ္ေကာင္မေလးေရ
မင္းရဲ႕ ေႁမြေရခြံအိတ္ အေဟာင္းေလးထဲမွာ
လုံၿခံဳမႈေတြ ၾကည့္ေကာင္းေသးရဲ႕လား
ထဘီတစ္ပတ္ႏြမ္းေလးကုိပဲ
အႀကိမ္ႀကိမ္ အထပ္ထပ္ဆင္ျမန္း႐ွာခဲ့ရ
သမၼာအာဇီ၀ဆုိတာ
စကားလုံးအားျဖင့္ လွပါရဲ႕
ပ႐ုိတိန္းေတာ့ ႂကြယ္၀လိမ့္မွာ မဟုတ္ဘူး။
နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္ရဲ႕ အေ၀း
စပုိ႕႐ွပ္ဒီဇုိင္းေတြရဲ႕ အေ၀း
ေ႐ႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရဲ႕ အေ၀းဆီက
ပူေဆြးေနတဲ့ လယ္ကြင္းေတြကုိ
မင္းထားခဲ့တယ္
တစ္ဘ၀လုံး ပက္ၾကားအက္ေနတဲ့
ေတာသူေတာင္သား မိဘေမာင္ဘြားေတြကုိ
မင္းထားခဲ့တယ္
ထေနာင္းပင္၊ ထန္းျမစ္နဲ႕
သဲထဲေရသြန္ေန႕ရက္ေတြကုိ
မင္းထားခဲ့တယ္
မင္းကေတာ့
အေတာင္အလက္မစုံလင္ဘဲ
ေတာင္ဒဂုံစက္မႈဇုန္ထဲမွာ
ဒဏ္ရာရငွက္ကေလးတစ္ေကာင္လုိ တုန္ယင္လုိ႕
ႀကံဳလွီေဖ်ာ့ေတာ့
မထူးေတာ့ပါဘူးေလဆုိၿပီး
ကုိယ့္ဘ၀ကုိ အေမ်ာမခံနဲ႕
သံမဏိႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလုိ အားတင္းထား
ကြန္ကရစ္တုံးႀကီးေတြလုိ ၾကံ့ၾကံ့ခံ
လက္ေျဖာင့္ေသနတ္သမားရဲ႕ က်ည္ဆန္လုိ
ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ ေျဖာင့္မတ္မွန္ကန္ပါေစ
ကမၻာႀကီးဟာ
အနိဌာ႐ုံခ်ည္းပဲ မဟုတ္ဘူး
လတ္ဆတ္တဲ့ သစ္သီး၀လံေတြနဲ႕
ေပ်ာ္စရာသီခ်င္းေတြလည္း ရွိတယ္ကြယ္
အဲဒီအခါက်
မင္းဟာ သားေကာင္းမိခင္လည္း ျဖစ္ခြင့္ရွိ
အိပ္မက္ကုိ ပုခက္လႊဲရင္း
ေလာကကုိ ႏုိ႕ခ်ဳိတုိက္ေကၽြးခြင့္လည္းရွိ
အစစ္အမွန္ သာယာေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ခြင့္လည္းရွိ
အခြင့္အေရးမွန္သမွ် အကုန္ရွိေပရဲ႕။
အခုလုိ
မုိးၿပိဳခ်ိန္မွာေတာ့
သ႐ုပ္ျပတင္ဆက္ရင္း မင္းရယ္ေမာ
ေသာကကို
ကႀကိဳးဆင္ရင္ မင္းကခုန္
ေဆးေရာင္စုံနဲ႕ အနာဂတ္ကုိ
မင္းယုံၾကည္လုိက္ပါ
ရွင္ေနမင္းဟာ
ငါတုိ႕ ထင္သလုိ
အေ၀းႀကီး မဟုတ္ရပါဘူးကြာ။ ။
မုိဃ္းေဇာ္
(မုိးဃ္းေဇာ္ေသတမ္းစာ ကဗ်ာစာအုပ္မွ)
No comments:
Post a Comment