လက္ညိွဳးထိပ္မွာ နွလံုးသားနဲ႔ဦးေနွာက္ကိုတင္ထားသူ (သို႔မဟုတ္) Pete Souza

Air Force One ေပၚမွာ သမၼတနဲ႔အတူ အျမဲလိုက္ပါစီးနင္းခြင့္ရတဲ့သူဆိုလို႔
အေမရိကန္နိုင္ငံမွာ မ်ားမ်ားစားစားမရွိပါ။ နိုင္ငံသား ၁သိန္းမွာ ၁ေယာက္
သမၼတေလယာဥ္ေပၚကို မတက္ေရာက္ခဲ့ၾကရပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူကေတာ့
မတက္ခ်င္တဲ့အခိုက္အတန္႔မ်ား ရွိေနခဲ့ရင္ေတာင္ မျဖစ္မေနလိုက္ပါစီးနင္းရတဲ့သူတစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ကို ၁၉၅၄ခုနွစ္မွာမက္ဆာခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္က နယူးဘက္ဖို႔ထ္ မွာ ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။
ၾကီးျပင္းလာတဲ့ အခါမွာေတာ့သိပၸံဘြ႔ဲ၊လူမႈဆက္ဆံေရးပညာဘြဲ႔၊လူထုဆက္သြယ္ေရးပညာဘြဲ႔တို႔ကို
တကၠသိုလ္အသီးသီးကေန ရရွိေအာင္ျမင္ခဲ့ပါတယ္။ Ohio တကၠသိုလ္မွာလည္း
ဓာတ္ပံုသတင္းေထာက္ဘာသာရပ္ရဲ႕လက္ေထာက္ပါေမာကၡအျဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕လူငယ္ဘ၀ဟာသာမန္ျဖတ္သန္းမႈမ်ိဳးျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့
အေရးပါတဲ့လူတစ္ဦးျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။အျမဲတမ္းသူဟာသမၼတအိုဘားမားရဲ႕အနီးအနားတစ္၀ိုက္မွာရွိေနတတ္ျပီး သမၼတရဲ႕အနီးတစ္၀ိုက္ကိုအျမဲမ်က္စိကစားေနပါတယ္။ သမၼတရဲ႕ကိုယ္ရံေတာ္ေတြက ပတ္၀န္းက်င္ကို
သကၤာမကင္းမ်က္လံုးမ်ိဳးနဲ႔ေစာင့္ၾကည္႔ေနခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ပတ္၀န္းက်င္ကို ရင္ခုန္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ၊အနုပညာဆန္စြာၾကည္႔တတ္ပါတယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ သူကေတာ့ သမၼတရဲ႕ပင္တိုင္ဓာတ္ပံုဆရာ Pete Souza ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ပိထ္ ရဲ႕ ဘ၀မွာ ပတ္၀န္းက်င္ကိုသာမန္အျမင္နဲ႔ၾကည္႔တာထက္ကင္မရာေခ်ာင္းၾကည္႔ေပါက္ထဲက ျဖတ္သန္းၾကည္႔ရႈရတာက ပိုမ်ားခ်င္မ်ားေနနိုင္ပါတယ္။




ဓာတ္ပံုရိုက္ျခင္းဆိုတာကို လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေပါင္းနွစ္ေထာင္ေလာက္က ဖီးနီးရွန္းလူမ်ိဳးေတြက စတင္စူးစမ္းခဲ့တယ္။ ခရုတစ္ေကာင္ရဲ႕ အ၀ါေရာင္က်ိခၽြဲခၽြဲအရည္ေတြက သူ႔ယက္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ
ေနေရာင္နဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ခရမ္းေရာင္ေျပာင္းသြားခဲ့တာကို သိခဲ့ၾကတယ္။ဒီလိုနဲ႔ အလင္းရဲ႕အာရံုခံစားမႈကို မေပ်ာက္မပ်က္ထိန္းသိမ္းထားေပးနိုင္မယ့္ ၀တၳဳတစ္ခုေပၚမွာဆိုရင္ ပံုရိပ္ေတြေပၚနိုင္ေၾကာင္းေတြ႔ခဲ့ၾကတယ္။ 'Camera' ဆိုတဲ့စကားလံုးကိုက ဂရိဘာသာစကားအရ အလင္းေရာင္ျဖင့္စာေရးျခင္း လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔သိခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဘ၀ေတြကို ျပခ်င္လို႔ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္။
သက္ရွိမ်ိဳးစိတ္အသစ္ေတြကို ရွာေဖြဖို႔ ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္။ အလွေတြကို ျပခ်င္လို႔ ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္။ ေဆးကုသဖို႔အတြက္ ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္။အာကာသကိုၾကည္႔ခ်င္လို႔ ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္။
သြင္ျပင္ဒီဇိုင္းေတြဖန္တီးထုတ္လုပ္ဖို႔ ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္။ ရႈခင္းေကာင္းေတြ ခံစားခ်င္လို႔ ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္။ စစ္ပြဲေတြျပီးဆံုးဖို႔ ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္။ ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲမႈကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္။
လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးရွိတဲ့အခါ ထုတ္ၾကည္႔ဖို႔ ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္။ လူသတ္သမားေတြကိုဖမ္းဆီးရမိဖို႔ ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္။ျပသၾကြား၀ါဖို႔ ဓာတ္ပံုရိုက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဓာတ္ပံုေတြအမ်ားၾကီးရိုက္ၾကပါတယ္။
ဒါေတြနဲ႔တူတူပါပဲ။ ပိထ္ ကလည္း သမိုင္းမွတ္တမ္းအတြက္ ဓာတ္ပုံရိုက္ပါတယ္။သူဟာ သမၼတရဲ႕ ခရီးစဥ္တိုင္းမွာလိုက္ပါခဲ့ရပါတယ္။ Air Force One ေလယာဥ္ေပၚမွာ၊ Marine One လို႔ေခၚတဲ့ ဟယ္လီေကာ္ပတာေပၚမွာ၊ The Beast လို႔ေခၚတဲ့ ကာဒီးလက္စ္ကားၾကီးေပၚမွာ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူဟာ သူလိုက္ပါရမယ့္ယာဥ္ေတြေပၚကို ၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကိဳေရာက္ေနတတ္ျပီး
သူရိုက္ကူးမွတ္တမ္းတင္ရမယ့္ လမ္းေၾကာင္းကို ၾကိဳတင္စီစဥ္တတ္ပါတယ္။ျမန္မာနိုင္ငံခရီးစဥ္မွာ သမၼတအိုဘားမားနဲ႔ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္
လက္အုပ္ခ်ီနႈတ္ဆက္ေနပံုဟာလည္းသူရိုက္ကူးမွတ္တမ္းတင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚက ပံုရိပ္ေတြ၊ ျမန္မာနိုင္ငံသမၼတဦးသိန္းစိန္နဲ႔ လက္ဆြဲနႈတ္ဆက္ေနပံုေတြဟာလည္း
သူ႔လက္ရာေတြျဖစ္ပါတယ္။သမၼတအနီးကို လူေတြ၀ိုင္းအံုတိုးေ၀ွ႕ေနၾကေပမယ့္ သူကေတာ့ဆန္႔က်င္ဘက္ေ၀းရာကိုပဲေျပးထြက္တတ္ပါတယ္။ လူေတြအမ်ားၾကီး ၀ိုင္းအံုနႈတ္ဆက္ေနတဲ့ သမၼတရဲ႕ပံုကို ရိုက္ယူရတာ သေဘာက်ပံုရပါတယ္။

ပိထ္ရဲ႕လက္ရာတခ်ိဳ႕ထဲကမွ သမၼတဟာစားပြဲမွာထိုင္ေနျပီး သူ႔သမီးက ဆိုဖာေနာက္မွာပုန္းလို႔ က်ီစယ္ေနပံုဟာ သဘာ၀က်လြန္းတဲ့အတြက္ အားလံုးရဲ႕ဂုဏ္ျပဳခ်ီးက်ဴးျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါကိုဘဲဥပံုရံုးခန္းထဲမွာ ရိုက္ခဲ့တာပါ။ အိုဘားမားကေတာ့ ဒီပံုေလးကို ဘယ္အခ်ိန္ရိုက္လိုက္မွန္း ကၽြန္ေတာ္မသိဘူးဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုပင္ပန္းမႈေတြ ဆီကေန ေျပးထြက္လြတ္ေျမာက္ေစနိုင္တဲ့ ပုံေကာင္းေလးတစ္ပံုပါလို႔ေျပာပါတယ္။ ပိထ္ဟာ အိုဘားမားရဲ႕အနားမွာအျမဲရွိေနတတ္တဲ့အတြက္ တစ္ခါတစ္ေလ သူရွိေနတာကိုေတာင္အားလံုးက  ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကပါတယ္။
ပိထ္ရဲ႕လက္ရာေတြကို ျပန္ၾကည္႔ျပီးမွပဲ ဒါဘယ္တုန္းကလဲ မသိဘူး လို႔
စဥ္းစားမိၾကပါတယ္။ ပိထ္ဟာ ေဘးနွစ္ဖက္မွာ ကင္မရာနွစ္လံုး၊ ရင္ဘတ္မွာ
ကင္မရာတစ္လံုးဆြဲျပီး သမၼတက ၁၆ နာရီအလုပ္လုပ္ရင္ သူကလည္း ၁၆နာရီ
အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲမွာ Memory Card ေတြနဲ႔ျပည္႔ေနပါတယ္။
အိမ္ျဖဴေတာ္မွာေတာ့ ပိထ္ဟာ သူရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အလုပ္ခန္းအျဖစ္ယခင္ဆံသခန္းအေဟာင္းကိုရထားပါတယ္။ သမၼတေတြဟာတစ္ကိုယ္ေရသပ္ရပ္သန္႔ရွင္းမႈအတြက္မ်က္နွာျပင္သန္႔စင္ျခင္း၊ဆံပင္ညွပ္ျခင္းကိစၥေတြကို
ဒီအခန္းထဲမွာပဲအလုပ္လုပ္ရင္း၊ ၀န္ၾကီးေတြရဲ႕တင္ျပမႈေတြကိုနားေထာင္ရင္း၊ ဖုန္းေျပာရင္း လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အိုဘားမားလက္ထက္မွာေတာ့ဒီအခန္းဟာအသံုးမျပဳေတာ့တဲ့အတြက္
သူ႔ကိုေပးထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္သူ႔ဟာ သူ႔အလုပ္ခန္းထဲမွာနာရီ၀က္ၾကာေအာင္ေတာင္ မေနဘူးပါဘူး။ အျမဲတေစလိုလိုပဲ သမၼတရဲ႕အနီးမွာသူရင္ခုန္ေပ်ာ္၀င္တဲ့ကင္မရာခလုတ္ကို တဖ်ပ္ဖ်ပ္နွိပ္ေနပါတယ္။ သမၼတ၊ကိုယ္ရံေတာ္အဖြဲ႔နဲ႔ ပိထ္တို႔ဟာအျမဲတမ္းအတူတကြေတြ႔နိုင္တဲ့ အစုအဖြဲ႔ေလးျဖစ္ပါတယ္။ သမၼတဟာ နိုင္ငံတကာမွာ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့မိန္႔ခြန္းၾကီးေတြကို ေျပာဖို႔အတြက္
ခန္းမရွိရာကို သြားဖို႔ တစ္ခါတစ္ေလ လံုျခံဳေရးအရဘယ္သူမွမထင္ထားတဲ့ေနရာကေန
၀င္ေရာက္ရပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ရပ္ေတြထဲကမွ ကုန္ပစၥည္းသယ္တဲ့ဓာတ္ေလွကားၾကီးေပၚမွာ သမၼတဟာ
သူရဲ႕ဇနီးကို ကုတ္အက်ိၤနဲ႔ယုယစြာေႏြးေထြးေပးေနပံုဟာအိမ္ျဖဴေတာ္အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ လူၾကိဳက္မ်ားတဲ့ ပံုတစ္ပံုျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပိထ္ဟာ သမၼတနဲ႔ လက္ဆြဲနႈတ္ဆက္တဲ့လူေတြ၊ စကားေျပာဆိုနႈတ္ဆက္တဲ့လူေတြ ၊
အားလံုးကို မွတ္တမ္းတင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ပံုေတြဟာ သမၼတအတြက္
ဘာမွမေျပာပေလာက္ေပမယ့္ လက္ဆြဲနႈတ္ဆက္ခံရတဲ့လူအဖို႔ေတာ့
တစ္သက္မွာေနာက္တစ္ခါျပန္ၾကံဳခ်င္မွၾကံဳရမယ့္အမွတ္တရတစ္ခုျဖစ္တဲ့အတြက္လို႔
သူကဆိုပါတယ္။ သူနဲ႔ သူ႔အဖြဲ႔သားေတြဟာ တစ္ပတ္ကို ဓာတ္ပံုေပါင္း ၁၅၀၀၀ ကေန
၂၀၀၀၀ အထိရိုက္ကူးမွတ္တမ္းတင္ၾကပါတယ္။ ပိထ္ရဲ႕ထင္ရွားတဲ့ဓာတ္ပံုေတြထဲမွာ
သမၼတက သာမန္သန္႔ရွင္းေရးသမားတစ္ဦးကို လက္ခ်င္းထိနႈတ္ဆက္ေနပံုေတြ၊
ေလတပ္ကသာမန္ရဲေဘာ္တစ္ဦးကို လက္ခ်င္းထိနႈတ္ဆက္ေနပံုေတြ၊
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ဘတ္စကက္ေဘာကစားေနတာေတြ၊ အားကစားခန္းမတစ္ခုမွာ
Bowling ကစားေနတာေတြ၊ သာမန္ကေလးငယ္ေလးတစ္ဦးကို ေခ်ာ့ျမဴေနပံုေတြ၊
စသည္ျဖင့္ ပါ၀င္ၾကပါတယ္။

 





ဒီပံုေတြဟာ မွတ္တမ္းတစ္ခုဆိုတာထက္ပိုခဲ့ပါတယ္။ ဒီပံုေတြကို
အေမရိကန္ျပည္သူေတြေတြ႔ၾကရတဲ့အခါ သူတို႔သမၼတအေပၚမွာပိုျပီးခ်စ္ခင္ေလးစားလာၾကတယ္။ သမၼတရဲ႕လူတန္းစားမခြဲျခားတဲ့စိတ္ဓာတ္ကိုအားက်လာၾကတယ္။ သမၼတဟာလည္း လူထုရဲ႕ယံုၾကည္ကိုးစားမႈကိုပိုရလာခဲ့တယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွမျငင္းနိုင္ခဲ့ပါဘူး။

 တစ္ခါက သမၼတဟာ က်ဆံုးသြားတဲ့စစ္သည္ေတြကို အေလးျပဳဖို႔၊ စစ္သည္ေတြရဲ႕
မိသားစုေတြကို ေလးစားမႈရွိေၾကာင္းျပဖို႔အတြက္ Dover Air Force
ေလတပ္အေျခစိုက္စခန္းကို သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ သမၼတနဲ႔ ပိထ္
တို႔အတြက္ ေဖ်ာက္ဖ်က္မရတဲ့ အမွတ္တရတစ္ခုဟာ၀မး္နည္းစြာျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။

သမၼတရယ္၊ သူ႔ရဲ႕စစ္ေရးလက္ေထာက္ရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ၊ သံုးေယာက္ပဲ
ေခါင္းတလားေတြရွိတဲ့ ေလယာဥ္ထဲမွာ ရွိေနခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္
မ်က္ရည္ေတြ၀ဲလာတယ္။ ကၽြန္ေတာဘယ္တုန္းကမွ
မွတ္တမ္းမတင္ခဲ့ဖူးတဲ့ျမင္ကြင္းမ်ိဳးပါ။ ျပီးေတာ့
သူ(သမၼတ)လည္းေတာ္ေတာ္ကိုစိတ္ထိခိုက္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာဒီျမင္ကြင္းကို
သမိုင္းအတြက္ ရိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္မရိုက္ခဲ့ပါဘူး။ လို႔ပိထ္ က ေျပာပါတယ္။

ပိထ္ ဟာ သမၼတရဲ႕နိုင္ငံေရးဆိုင္ရာမိန္႔ခြန္းေဟာေျပာပြဲေတြ၊
စည္းရံုးေရးခရီးစဥ္ေတြ၊ နိုင္ငံရပ္ျခားခရီးစဥ္ေတြ၊
အိမ္ျဖဴေတာ္အတြင္းအလုပ္လုပ္ေနပံုေတြ နဲ႔
မိသားစုအတြင္းေနထိုင္မႈပံုစံေတြအားလံုးကို
အဆက္မျပတ္ မွတ္တမ္းတင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြထဲကမွ သမၼတက လူေတြ စိတ္ၾကိဳက္ျဖစ္မယ္ထင္တဲ့ ဓာတ္ပံုအေၾကာင္းကို ေျပာျပပါတယ္။




အထက္လႊတ္ေတာ္မွာ ေျပာမယ့္ မိန္႔ခြန္းတစ္ခုပါ။ ကၽြန္ေတာ္ကကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕မိန္႔ခြန္းေရးသားေပးသူ ဂၽြန္ဖာဗရိုးနဲ႔အတူ
မိန္႔ခြန္းအၾကမ္းကို ဖတ္ၾကည္႔ျပီး အဲဒီစာရြက္ေပၚမွာခပ္ေသာ့ေသာ့ေရးျခစ္ျပင္ဆင္တာကို ရိုက္ခဲ့တာျဖစ္မယ္ဗ်။ဒါဟာစာရြက္တစ္ရြက္ကို ဓာတ္ပံုရိုက္ထားတာပါပဲ။ ဘာမွမဆန္းဘူးလို႔
ထင္မိမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ အက်ယ္ခ်ဲ႕ျပီး အနီးကပ္ၾကည္႔လိုက္တဲ့အခါ အိမ္ျဖဴေတာ္ရဲ႕ ေန႔စဥ္လုပ္ငန္းေဆာင္တာေတြ ဘယ္လိုလည္ပတ္ေနတယ္ဆိုတာ
ျပည္သူေတြရိပ္စားသိရွိလာမယ္ထင္ပါတယ္။

ကဗ်ာဆရာလွသန္းကေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဘယ္သူဟာ သြားၾကားထိုးေနရင္း ပဲခူးရိုးမထဲက
၀ါးရံုေတာၾကီးကို သတိရၾကမွာလဲ ..တဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ
မူရင္းအေၾကာင္းအရာအခ်ဳိ႕ကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတတ္ၾကတယ္။ စာအုပ္တစ္အုပ္ဖတ္တဲ့အခါ
စကၠဴတီထြင္သူကိုေမ့ေနတာမ်ိဳး၊ ကမာၻလံုးၾကီး ပံုဆြဲတဲ့အခါ
ဂလီလီယိုကိုေမ့ေနတာမ်ိဳး၊ ေဘာင္းဘီတစ္ထည္ကိုနွစ္သက္မိတဲ့အခါ
ဇစ္တီထြင္သူကိုေမ့ေနတာမ်ိဳး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔အမ်ားၾကီးေမ့ေနခဲ့ၾကပါတယ္။
သမၼတေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြကိုျပန္ၾကည္႔တဲ့အခါ ၀မ္းသာ၊လြမ္းဆြတ္၊အံ့ၾသ၊ရြံ႕ရွာ၊နာက်ည္း၊သနား၊နားမလည္၊အမွန္တရား၊
တစ္ခုခုကိုခံစားလိုက္ရရင္ပဲ သူတို႔ရဲ႕ဓာတ္ပံုဆရာေတြကိုကၽြန္ေတာ္တို႔
အေလးထားသင့္လဲ ဆိုတာသိလာပါတယ္။ သူတို႔ေတြဟာအခ်ိန္တိုင္းအနားမွာရွိေနတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လံုး၀ထင္မထားတာေတြကိုလည္းရိုက္ကူး မွတ္တမ္းတင္နိုင္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ သမၼတတိုင္းကေတာ့ဒီတန္ဖိုးေတြကိုမျမင္ခဲ့ပါဘူး။
သမၼတရစ္ခ်တ္နစ္ဆင္(အေမရိကားရဲ႕၃၇ေယာက္ေျမာက္ 1969 - 1974)ဟာဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕
ဓာတ္ပံုဆရာေခါင္းေဆာင္ အိုလီအတ္ကင္ကိုစည္းကမ္းအခ်ိဳ႕နဲ႔ကန္႔သတ္ထားခဲ့ပါတယ္။ သမၼတရာထူးမွ
နႈတ္ထြက္မယ့္အေၾကာင္းမိန္႔ခြန္းေျပာမယ့္ညမွာပဲ သမၼတဟာ အတ္ကင္ ကို
စကားအခ်ိဳ႕ေျပာခဲ့ပါတယ္။

"ဘာဓာတ္ပံုမွ မရိုက္နဲ႔၊ မလုပ္နဲ႔။ ရုပ္သံလႊင့္ျပီးမွ မင္းရိုက္ပါ။
အခုကစျပီး ဘာပံုမွမရိုက္နဲ႔" လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

သမၼတေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုဆရာေတြဟာအိမ္ျဖဴေတာ္ရဲ႕မိသားစု၀င္ေတြလိုျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
သမၼတအိုဘားမားရဲ႕အားလပ္ရက္အပန္းေျဖခရီးေတြမွာလည္း ပိထ္ ဟာအတူလိုက္ပါခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ေန႔တစ္ေန႔ရဲ႕လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားျပီးဆံုးခ်ိန္ အိုဘားမားနဲ႔
၀ိုင္အခ်ိဳ႕ေသာက္သံုးရင္းစကားစျမည္ေျပာခြင့္ရတာဟာလည္း ပိထ္ ပဲျဖစ္ပါတယ္။
ရက္သတၱပတ္အနည္းငယ္ၾကာတိုင္း ပိထ္ နဲ႔သူ႔အဖြဲ႔သားေတြဟာဓာတ္ပံုအသစ္ေတြကိုသယ္လာၾကပါတယ္။ ၁ေပခြဲ ၊ ၃ေပအရြယ္အစားေတြျဖစ္ပါတယ္။ဒါေတြကို အိမ္ျဖဴေတာ္အေနာက္ဘက္အေဆာင္ရဲ႕ နံရံေတြေပၚမွာခ်ိတ္ဆြဲမွာျဖစ္ပါတယ္။ သမၼတနဲ႔ အျမဲမလိုက္ပါရတဲ့သူေတြဟာ
သမၼတရဲ႕မွတ္တမ္းအားလံုးကိုၾကည္႔ရႈနိုင္ဖို႔ျဖစ္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ရိုက္ကူးသမွ်တစ္ပတ္ကို ၁၅၀၀၀ကေန
၂၀၀၀၀အထိရွိတဲ့ပံုေတြအားလံုးေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။အိမ္ျဖဴေတာ္ရဲ႕ဓာတ္ပံုအယ္ဒီတာက ေရြးခ်ယ္တည္းျဖတ္ေပးတဲ့
ပံုေတြကိုပဲခ်ိတ္ဆြဲျပသတာျဖစ္ပါတယ္။က်န္တာေတြကိုေတာ့ဓာတ္ပံုေမာ္ကြန္းျပတိုက္လို႔အမည္ေပးထားတဲ့ Hard Diskေတြနဲ႔ေသခ်ာသိမ္းဆည္းထားပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။

အိမ္ျဖဴေတာ္၀န္ထမ္းအားလံုးဟာ ဒီဓာတ္ပံုေတြကိုရပ္ျပီးၾကည္႔ရတာနွစ္ျခိဳက္ၾကပါတယ္။ ဓာတ္ပံုအသစ္ေတြလဲလွယ္စရက္ေတြမွာဓာတ္ပံုေတြခ်ိတ္ထားတဲ့နံရံေဘးကစၾကံၤဟာ ၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ျပည႔္က်ပ္ေနပါတယ္။ပိထ္ ရဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြဟာမ်က္နွာအမူအရာအားလံုးကို မွတ္တမ္းတင္ထားနိုင္ပါတယ္။ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္ေတြ အားလံုးကိုေျပာျပနိုင္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ
သမၼတကိုယ္တိုင္အသစ္ခ်ိတ္ဆြဲမႈကို လာၾကည္႔ပါတယ္။ " သူကၾကမ္းျပင္ေပၚမွာခ်ထားတဲ့ဓာတ္ပံုေတြကို ဒူးေထာက္ျပီး ၾကည္႔ေနမယ္။သူ႔စိတ္ၾကိဳက္တဖ်ပ္ဖ်ပ္လွန္ျပီးၾကည္႔တယ္။ၾကည္႔ရင္းနဲ႔လည္း
ေလခၽြန္ေနတတ္တယ္။ ျပီးေတာ့ပံုအသစ္ေတြကိုၾကည္႔တာတကယ္မိုက္တယ္ကြာလို႔ေျပာမယ္။ " လို႔ ပိထ္ က ဆိုပါတယ္။

ရက္သတၱတစ္ပတ္၊၁၀ရက္ခန္႔သာဓာတ္ပံုေတြကိုခ်ိတ္ဆြဲပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္ထက္ပိုရင္ေတာ့အသစ္လဲွလွယ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့သူ႔ရဲ႕ေတာင္းဆိုခ်က္နဲ႔ တစ္နွစ္ခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ နံရံေပၚမွာရွိေနခဲ့တဲ့
ဓာတ္ပံုတစ္ပံုအေၾကာင္း သမၼတက ေျပာျပပါတယ္။ "ပိထ္ ရဲ႕လက္ရာေတြဟာ
အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းပါတယ္။အဲဒါကရိုးရွင္းတဲ့ဓာတ္ပံုတစ္ပံုပါ။ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ျဖဴေတာ္၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ကေလးေလးပါ။
အသက္ကသံုးနွစ္ေက်ာ္ေလးနွစ္ေလာက္ပဲရွိမယ္ထင္တယ္။ဒါေပမဲ့ သူကကၽြန္ေတာ့္ကို
မေၾကာက္မရြံ႕ရဲရဲတင္းတင္းစကားေျပာပါတယ္။သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ကဆံပင္ပံုစံတူတယ္လို႔လူေတြကေျပာၾကတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ သူသိခ်င္တယ္တဲ့။ကၽြန္ေတာ္လည္း ေခါင္းငံု႔ေပးလိုက္ပါတယ္။
သူကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းေပၚကဆံပင္ျဖဴေတြအေၾကာင္းေမးမလားေမွ်ာ္လင့္ရင္းနဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။
ဒါေပမဲ့သူက ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းကိုဖြဖြေလးပဲပုတ္ခဲ့ပါတယ္။ဘယ္လိုရွိေနမယ္ဆိုတာ သိခ်င္ရံုသက္သက္ပဲေပါ့။ အဲဒါကို ပိထ္ ကဓာတ္ပံုရိုက္ယူလိုက္ပါတယ္။ ဒီပံုဟာ
နံရံမွာတစ္နွစ္ခြဲေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိေနခဲ့တယ္ထင္တယ္။ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့
ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရမ္းဘ၀င္မျမင့္ေစဖို႔သတိေပးရေအာင္ပါ။ ၄နွစ္သားကေလးက
အိမ္ျဖဴေတာ္ရဲ႕ ဘဲဥပံုရံုးခန္းထဲမွာ ခင္ဗ်ားေခါင္းကိုပုတ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားလည္းကၽြန္ေတာ့္လိုပဲခံစားရမွာပါ။"
၁နွစ္ခြဲအတြင္းမွာ ပိထ္ နဲ႔သူ႔အဖြဲ႔ဟာ ဓာတ္ပံုေပါင္း
၁သန္းေက်ာ္ရိုက္ကူးခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အမ်ားသေဘာတူညီမႈရဖို႔
က်ားကုတ္က်ားခဲၾကိဳးပမ္းရတဲ့အလုပ္ေတြ၊ ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမစည္းေ၀းပြဲမ်ားစြာ၊
လႊတ္ေတာ္နွစ္ရပ္လံုးမွာ မိန္႔ခြန္းေျပာတာေတြ ရာေပါင္းမ်ားစြာထဲမွာ ဘ၀ကို
နွစ္ျမဳပ္ေပ်ာ္ေမြ႕ေနၾကပါတယ္။ပိထ္ ဟာ ၀ါသနာရဲ႕တြန္းအား ၊
ရိုက္ခဲ့ျပီးတဲ့ဓာတ္ပံုေတြရဲ႕တြန္းအားနဲ႔ တစ္ရက္ကို ၁၀နာရီေလာက္
ကင္မရာခလုတ္ကိုနွိပ္ေနပါတယ္။ ပိထ္ဟာ မိသားစုကို
အခ်ိန္အမ်ားၾကီးမေပးနိုင္တဲ့အတြက္ ၀မ္းနည္းတယ္ဆိုေပမယ့္ ဒီအလုပ္လုပ္ရတာဟာ
ကမာၻေပၚမွာ ကံအေကာင္းဆံုးလူေတြထဲကတစ္ေယာက္ အျဖစ္ခံစားရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
သူ႔ကို လူေတြ အျမဲေမးတဲ့ ေမးခြန္းအေၾကာင္းလည္းသူက ဒီလိုေျပာပါတယ္။
"ဘယ္ပံုက ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ၾကိဳက္အျဖစ္ဆံုးဓာတ္ပံုလဲတဲ့။ လူေတြက ေမးၾကတယ္။
ကၽြန္ေတာ္အျမဲတမ္းေျပာတတ္တာက ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ထပ္ရိုက္မယ့္ပံုတစ္ပံုပါလို႔။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ မနက္ျဖန္တိုင္းမနက္ျဖန္တိုင္းမွာ ေနာက္ထပ္ခလုတ္နွိပ္ရမယ့္ ျမင္ကြင္းေတြကိုကၽြန္ေတာ္အရမ္းမက္ေမာရင္ခုန္ပါတယ္။"

သမၼတအိုဘားမားရဲ႕ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းေတြအေၾကာင္း ၊
သူတာ၀န္ယူခဲ့တဲ့နွစ္ေတြအေၾကာင္း ေရးသားရိုက္ကူးမယ့္
စာအုပ္၊ဓာတ္ပံု၊ရုပ္ရွင္ေတြ အမ်ားၾကီးရွိလာဦးမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ Pete Souza
ရဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြဟာ အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တယ္၊ Air Force One
ေပၚမွာဘာေတြျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ဘဲဥပံုရံုးခန္းမွာ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ဆိုတာေတြကို
တစိတ္တပိုင္းလွစ္ဟျပေနဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ လက္ေတြဟာလည္း
ကင္မရာခလုတ္ေတြကို ရင္ခုန္ေတြးေတာစြာ ဆက္လက္နွိပ္သြားဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။



ဟိန္း

(22.12.12)


ကိုးကား

-NatGeo(President's Photographer)
-ေန၀င္းျမင့္(ေကာင္းကင္ဓာတ္ပံုအက္ေဆး)
-en.wikipedia.org/wiki/Pete_Souza
-www.petesouza.com-www.facebook.com/pages/Pete-Souza-Photographer