လူအိုရံု ◄ မွဴးေန၀န္း ►
ၾကယ္သီးေပါက္ေတြမွားတပ္မိတာကအစ
ကိုယ့္အိပ္ရာကို ျပန္ေမ့ေလ်ာ့ေနတာကအဆံုး
လြဲေခ်ာ္မႈတစ္ခုခုမရွိတဲ့ေန႔ဟာ
တစ္ခုခုလြဲေခ်ာ္ေနျပီ။
ျပဴတင္းေပါက္သံတိုင္ကို ကိုင္လိုက္ေတာ့ေအးစက္ေနတယ္
အရင္တုန္းကဒီလမ္းမွာေလွ်ာက္ဖို႔
ဖိနပ္ဆိုဒ္ေသးေသးရွိရင္ရျပီ
အခုေတာ့ေရခဲမုန္႔မၾကိဳက္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ေရာင္စံုေဘာလံုးဆိုတာ
ထိတ္လန္႔ဖြယ္ေပါက္ကြဲတတ္တဲ့အရာ။
လက္ေကာက္ဝတ္မွာပုတီးပြန္းလို႔နာေနတယ္
ထမင္းခ်က္ေဆာင္ကမီးခိုးေငြ႔ေတြအူရင္
ဘာကိုသတိရမိမွန္းမသိ။
တတိယကမ႓ာစစ္ဟာ အခန္းေထာင့္တိုင္းမွာတိတ္တဆိတ္ျဖစ္လို႔
တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာကို တစ္ေယာက္ၾကည့္မိ
တစ္ေယာက္မ်က္ဝန္းကို တစ္ေယာက္ၾကည့္မိ
ျပီးေတာ့ တစ္ေယာက္မ်က္ခြံကို တစ္ေယာက္ၾကည့္မိ
တစ္ေယာက္မ်က္ရည္ကို တစ္ေယာက္မျမင္ခင္ ေခါင္းငံု႔သြားၾက
သို႔မဟုတ္ေခါင္းခါလိုက္ၾက။
ၾကာခဲ့ပါျပီ
ဘယ္အသံမွမျမည္ေတာ့သလို
ဘယ္အမည္မွလည္း မသန္ေတာ့ပါဘူး
ၾကာခဲ့ပါျပီ။
ငါကတစ္ခုခုကိုျပင္ဆင္ဖို႔စိတ္ကူးေနခ်ိန္
ဟိုနားမွာ တစ္ခုခုအတြကိဆင္ေနျပင္ေနၾကျပီ
သစ္ရြက္ေၾကြရင္ ခိုးခိုးခစ္ခစ္ရယ္ခ်င္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ဟုတ္မွာ
အခုေတာ့ အူလိႈက္သည္းလိႈက္ေပါ့။
လူအိုရံုကို
လူအိုေတြမယံုၾကဘူး။
မွဴးေနဝန္း
No comments:
Post a Comment