ျမစ္ထဲကို ပင္လယ္လိုက္ ေလာင္းထည့္သလို

ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးမွာ
မီးကလြဲျပီး အလံုးအရင္းနဲ႔ ၀င္တိုက္တယ္
ေရ = ေလ = မင္း = မခ်စ္မနွစ္သက္ေသာသူ ။

ၾကိဳျမင္သူေတြ၊ ၾကိဳသိသူေတြ၊ ၾကိဳၾကားသူေတြ၊ ၾကိဳေတြ႔သူေတြဟာ
ၾကိဳမေျပာဘူး။
120 mph မွာ ထိုင္ခံုတစ္လံုးကို ဖိထားျပီး
အားလံုးကို အလြင့္စင္ခံလိုက္တယ္။သြပ္ ဟာ အခ်ပ္လိုက္ ပ်ံ
တဲ ဟာ အလံုးလိုက္ လိမ့္
သစ္ပင္ ဟာ အပင္လိုက္ လဲ
ေက်ာင္း ဟာ အေဆာင္လိုက္ ျပိဳ
လူ ဟာ အေကာင္လိုက္ ေမ်ာ
ဘ၀က အလႊာလိုက္ ပဲ့က်။
မိုးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့
ဘယ္သီခ်င္း၊ ဘယ္ကဗ်ာ မွ မၾကားခ်င္ေတာ့ပါ တဲ့။

ဒီျမိဳ႕ေလးမွာ
ရက္လည္ဆြမ္းသြတ္ဖိတ္စာဟာ
ရွင္ျပဳနားသ ဖိတ္စာလိုပဲ
တစ္ေစာင္မွာ ၃ေယာက္၊ ၅ေယာက္၊ ၈ေယာက္။

ေရွာင္လို႔ မရဘူး။ ကာလို႔ရတယ္။
ငါတို႔သိတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ သိသင့္တယ္။
ခုေတာ့ ...
ကပ္ ကို ၀ါးကပ္ေလးနဲ႔ ကာမိ
ကပ္ ကို မိုးကာေလးနဲ႔ ကြယ္မိ
ကပ္ ကို ျငိက်န္ခဲ့တဲ့ ထမီနဲ႔ အလွဆင္
ကပ္ ကို ရႊံ႕ထဲကတိုးထြက္ေနတဲ့ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ အလွဆင္
ဒီနည္းနဲ႔ ကမာၻမေက်ာ္ခ်င္ဘဲ ေက်ာ္ရတယ္။

က်န္ခဲ့သူေတြဟာ
ဘာစကားမွမေျပာဘူး
ဘာမ်က္ရည္မွ မက်ဘူး
လမုေတာကေလးဆီ ေငးေငးေန
ကေလးမပါတဲ့ ပုခက္ကို လႊဲလႊဲေန
ဆန္မပါတဲ့ အိုးကို တည္တည္ေန
မိသားစုျခင္ေထာင္ၾကီးဟာ အေပါက္အျပဲေတြနဲ႔
ေခ်ာင္ခ်ိသြားေပါ့။

ေျမပံုထဲပါျပီး
တကယ္မရွိေတာ့တဲ့ ၇ြာကေလးေတြေပၚ
လက္နဲ႔ေထာက္လို႔ ငိုင္ေငးတိတ္ဆိတ္။

မ်က္ရည္ထဲ ဆားငန္ရည္စီး၀င္ေနသူေတြကို ၾကည့္ရင္း
ငါတို႔ဟာ ...
ဆားငန္ရည္ထဲ မ်က္ရည္ေတြ ၀င္စီးေနမိေတာ့တယ္။


ဟိန္း

3.5.12

(မနွစ္က ကဗ်ာပါ)