All Is Lost (2013) ◄ မားဆိုး ►

Fucking Life

က်ေနာ္တို႔လူရယ္လို႔ျဖစ္လာကတည္းက ကိုယ့္ျဖစ္တည္မႈအတြက္ လႈပ္႐ွားရံုးကန္ခဲ့ရတာမ်ိဳး ျပန္ေတြးျဖစ္မိယင္ စိတ္ပ်က္ေနရဆဲဘဲ။
ငယ္ငယ္တုန္းကျဖစ္ခ်င္တာ နဲ႔ အခုျဖစ္ေနတာေတြလည္း တကယ့္ကို ေသာက္တလြဲခ်ည္းရယ္ ။ ဥပမာ ငယ္ငယ္က မာစီးဒီးဘင္ဇ့္ေလးစီးခ်င္တာ ၊ ခုထိ ကား ေဝးလို႔ ႏြားကေလးမွ မစီးႏိုင္ေသးဘူး ။ ဒီ ေသာက္တလြဲဘဝထဲ ခရီးႏွင္ခဲ့ရာ ကိုယ့္လက္ထဲ ျမဲျမံေနလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ကိုင္စြဲလာခဲ့တာေတြလည္း တစ္ခုၿပီးတစ္ခု လႊတ္ခ်ခဲ့ရတာပါဘဲ ။ ေက်ာင္းသားဘဝ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေနထိုင္မႈ မိသားစုအသိုင္းအဝိုင္း သေဘာတရား ရည္ရြယ္ခ်က္တခ်ိဳ႕ အိပ္မက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အႏုပညာ .. စသျဖင့္ေပါ့ ။ ဒီလို ေလွ်ာက္ေနယင္း သတိရလို႔ ကိုယ့္လက္ထဲငံု႔ၾကည့္မိယင္ အမ္းပတီးဟန္းဒတ္ပဲ ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ဘဝဆိုတာႀကီးကို သိပ္ ေမးခြန္းထုတ္ခ်င္ခဲ့တာ။ ခုမ်ားက်ေတာ့လည္း အသိမွာေတာင္ အသိမကပ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ဘဲ ။


ဒီလို လြတ္က်သြားတာေတြ လႊတ္ခ်ခဲ့ရတာေတြအေၾကာင္းကို all is lost ဆိုတဲ့ ႐ုပ္႐ွင္တစ္ကားမွာ fuck... ဆိုတဲ့စကားလံုးတစ္လံုးကလြဲယင္ ဘယ္ ဒိုင္ယာေလာခ့္တစ္ခြန္းမွမပါဘဲ robert redford က သ႐ုပ္ေဆာင္ျပသြားတယ္။

အယင္က လူသားရဲ႕ျဖစ္တည္မႈကို ေမးခြန္းျပန္ထုတ္တာမ်ိဳး က်ေနာ္တို႔ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကည့္ဖူးတာပါဘဲ ။ ဥပမာ tom hanks ရဲ႕ cast away လိုမ်ိဳး morgan freeman နဲ႔ tim robbins ရဲ႕ shawshank လိုမ်ိဳး jim carrey ရဲ႕ ဘုရားသခင္တည္႐ွိမႈ နဲ႔ လူသားကံၾကမၼာအေပၚ လူသားလြတ္လပ္ခြင့္အေပၚ ေစာဒကတက္ျပတဲ့ truman show တို႔ forrest gump တို႔လိုဟာမ်ိဳးေတြ လြယ္လြယ္မွတ္မိၾကမယ္ထင္ရဲ႕။

အဲ့သည့္႐ုပ္႐ွင္ေတြကိုလည္း ႐ူးမတတ္ က်ေနာ္ႀကိဳက္မိပါရဲ႕။ ဒီ all is lost ကို ေထြလာၾကည့္ရစဥ္ကတည္းက cast away လို open water လို ေနာက္ထပ္႐ုပ္႐ွင္ေကာင္းတစ္ကား ထပ္ၾကည့္ရေတာ့မယ္လို႔ ေမွ်ာ္ေနမိတာ ။ robert ဆိုတဲ့ဘဲႀကီးကလည္း the last castle ထဲကလို ေသြးေအးတည္ၿငိမ္တဲ့စ႐ိုက္မ်ိဳးမွာ အင္မတန္ပီျပင္တာကိုး။ တကယ္လည္း က်ေနာ္ၾကည့္မိေတာ့ cast away ကို ၾကယ္ ၅ ပြငိ့ေပးယင္ ဒီကားကို ၇ ပြင့္ေလာက္ေပးလိုက္ရမယ့္အေပါက္မ်ိဳး။ က်ေနာ္သာအကယ္ဒမီဘုတ္အဖြဲ႔မွာ အာဏာ႐ွင္ျဖစ္ယင္ ဒီကားတစ္ခုတည္းကို ေအာ္စကာေတြသိမ္းၾကဳံးေပးမိမွာအေသျခာပါဘဲ ။

ပင္လယ္ျပင္ထဲ ရြက္သေဘၤာေလးတစ္စင္းနဲ႔ အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္။ တစ္မနက္ သူအိပ္ယာႏိုးေတာ့ ေကဘင္ထဲ ေရဝင္ေနၿပီ ။ အလန္႔တၾကား ထြက္ၾကည့္ေတာ့ မုန္တိုင္းေၾကာင့္ကာဂိုသေဘၤာတစ္စင္းစင္းကလြင့္ေျမာက်လာတဲ့ ကြန္တိန္နာတစ္လံုးက သူ႔ေလွဦးကို ဝင္ေဆာင့္ထားၿပီ ။
သူ ဘာလုပ္မလဲ ။ သူတတ္ႏိုင္တာ သူလုပ္တယ္။ ႐ွိသမွ် ရႏိုင္သမွ် သစ္တိုသစ္စ အဝတ္စေတြကို epoxy coat ေတြ သုပ္၊ ေလွနံရံကိုဖာေထးတယ္။ ေလွဝမ္းထဲကေရေတြကို ခပ္ထုတ္တယ္။ ေရဒီယိုဆက္သြယ္ေရးပစည္းေတြပ်က္စီးသြားၿပီမို႔ ေနပူလွမ္း ျပဳျပင္ၾကည့္တယ္ မရဘူး။ မုန္တိုင္းေတြ လိႈင္းလံုးႀကီးေတြၾကား ပဲ့ကိုင္ ထိန္းသိမ္းတယ္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အစာေရစာျပတ္လပ္လာ။ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ဖာထားရတဲ့အေပါက္ပ်က္စီးသြားတယ္။ မုန္တိုင္းေတြ လိႈင္းလံုးႀကီးေတြေအာက္မွာ ရြက္တိုင္ က်ိဳးသြားေတာ့ ရြက္ကို လႊတ္ခ်လိုက္ရျပန္တယ္။ သူ႔ေလွကေလး ေရထဲျမႇဳပ္ေတာ့မွာမို႔ lifeboat ထဲဆင္းေျပးရ။ သူ႔သေဘၤာတစ္စင္းလံုး လက္လႊတ္လိုက္ရျပန္တယ္ ။ ေရမ႐ွိ အစာမ႐ွိတဲ့ ပင္လယ္ျပင္ထဲ လူသားတေယာက္ရဲ႕ရပ္တည္မႈအတြက္ ၾကံဖန္ၿပီး ရပ္တည္ရျပန္တယ္။ ေရဒီယိုဆက္သြယ္မႈမ႐ွိေတာ့တာမို႔ ေနထုတ္လွမ္းၿပီးတယုတယသိမ္းထားရတဲ့ေရေၾကာင္းျပေျမပံုနဲ႔ သူေရာက္႐ွိရာအရပ္ကိုတြကိခ်က္ရျပန္ေရာ ။ ေန လ လမ္းေၾကာင္း အီေကြတာေတြကို စာအုပ္ထဲကေန သင္ယူတြက္ခ်က္ ။ သူ႔ အသက္ကယ္ေဖာင္ကေလးဟာ ဦးတည္ရာမဲ့ေျမာလြင့္ေနရဆဲ ။

အခ်က္ျပမီးက်ည္ ၄ ေတာင့္ သူ႔မွာက်န္ေသးတယ္။ ကုန္တင္သေဘၤာႀကီးေတြ သူ႔ေဘးကေန ၂ ခါျဖတ္သန္းသြားတုန္းမွာ သံုးလိုက္ရလို႔ ၄ ေတာင့္လံုးကုန္သြားၿပီ ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ဒုကၡကို ဘယ္သူမွသတိမထားမိ။ ဘာသိဘာသာ ျဖတ္ေက်ာ္သြားၾကျပန္ေရာ။

ေနာက္ဆံုး ၈ ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ စာရြက္ေလးတစ္ရြက္ထဲ စာေရးၿပီး ပုလင္းသြပ္ ၊ ေရထဲေမ်ာလိုက္တယ္ ။ ယံုၾကည္ေလာက္စရာအားကိုးမႈမဟုတ္ေပမယ့္ဘယ္ေလာက္ဘုရားမဲ့ဝါဒီလို႔ဆိုဆို ေတာနက္ထဲက ေခ်ာက္တြင္းထဲျပဳတ္က်လို႔ ကူကယ္ရာမဲ့လာခ်ိန္မွာ ဘုရားသခင္႐ွိလို႐ွိျငား တိုင္တည္ဆုေတာင္းသလိုေပါ့ ေသြး႐ူးေသြးတမ္း။
အဲ့ဒီညမွာ သူ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့သြားၿပီလို႔ ခံယူလိုက္ခ်ိန္ ဟိုးအေဝးမွ အလင္းေရာင္ေလးတစ္မႈန္ကိုျမင္လိုက္တယ္ ။ သူ႔မွာ ဟစ္ေအာ္ႏိုင္ေလာက္တဲ့ အားအင္ မဲ့ေနၿပီ။ အခ်က္ျပ မီးက်ည္ မ႐ွိေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အတြက္ ေဖာင္ဖ်တ္ရေတာ့မယ္။ သူ ဘာလုပ္တယ္ထင္သလဲဗ်။ သူ႔ေရေၾကာင္းျပေျမပံုေတြ စာအုပ္ေတြကို ဆြဲျဖဲၿပီး မီးပံု႐ိႈ့လိုက္တယ္။ စာရြက္ေလာင္ကြၽမ္းတဲ့အလင္းေရာင္ဟာ တစ္ဘက္ကို အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ႐ွိတယ္မထင္ရျပန္ဘူး။ ဒီေတာ့ မီးေတာက္ႀကီးသထက္ႀကီးလာေအာင္ စာရြက္ေတြ ထပ္ထည့္ယင္း သက္ကယ္ေလွကေလးပါ မီးစြဲသြားၿပီ ။ ဒီအခ်ိန္မွေတာ့ မီးျပန္မၿငိမ္းခ်င္ေတာ့ဘူး ။ လာင္ပေလ့ေစေတာ့ ။ သူ ေရထဲခုန္ခ်လိုက္ၿပီး သက္ကယ္ေလွကေလး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတာကို စိမ္ေျပနေျပၾကည့္ေနလိုက္တယ္။ သူ ျမင္ခဲ့ရတဲ့ အလင္းေရာင္ဟာ အစစ္အမွန္ကယ္တင္႐ွင္လား ထင္ေယာင္မွားမႈေလလားမသိ၊ သူ႔ကို ဘယ္သူမွ လာမကယ္ေတာ့ဘူး။ ဒီပင္လယ္ျပင္ႀကီးထဲ တစ္ခုတည္းေသာသူ႔႐ဲ႕ေနာက္ဆံုးဖက္တြယ္ထားရာ အသက္ကယ္ေလွကေလးကို စြန္႔လႊတ္လိုက္ရၿပီးခ်ိန္မွာ သူ႔ခမ်ာ ပင္လယ္ထဲလက္ပစ္ကူးဖို႔ရာ အင္အားမ႐ွိေတာ့ဘူး။ ျပဳံျပဳံးကေလးပါဘဲ ။ သူ ့႐ွင္သန္ျခင္းအတြက္ ႐ုန္းကန္လႈပ္႐ွားမႈအားလံုးကိ ု လက္ေျမႇာက္ၿပီး ပင္လယ္ျပင္ ေရေအာက္ထဲ ျပဳံးျပဳံးေလးဘဲ နစ္ျမဳပ္သက္ဆင္းသြားေလရဲ႕ ။

စကားတစ္ခြန္းမွေျပာမသြားဘူး။ ဒီ႐ုပ္႐ွင္ထဲမွာ သ႐ုပ္ေဆာင္ ၂ ဦးဘဲပါတယ္ ။ ပင္လယ္ဟာ ဘဝ ၊ ေရာဘတ္ရဒ္ဖို႔ဒ္ဟာ လူသား။ သူ႔နာမည္ေတာင္ ဘယ္သူမွ မသိလိုက္ၾကဘူး။ ေသာက္က်ိဳးနဲစိတ္ေျခာက္ျခားစရာ ဇာတ္ဝင္သီခ်င္းနဲ႔ စာတမ္းထိုးတဲ့အခါ သူ႔နာမည္ေတာင္မပါခဲ့ ။ our man ~ robert redford တဲ့။

႐ုပ္႐ွင္စျပၿပီး ၁၅ မိနစ္မျပည့္ခင္ ရံုထဲက ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္သူအားလံုးနီးပါး ထ ထြက္သြားၾကၿပီမို႔ ရံုခါေတာ့ အာဖရိကန္ခ်ာတိတ္ ၂ ေကာင္ရယ္ က်ေနာ္ရယ္ဘဲ က်န္ခဲ့တယ္ ။ က်ေနာ့္မွာ ထိုင္ရာကမထႏိုင္ေသး။ ပင္လယ္ေရေအာက္ၾကမ္းျပင္ထဲ လိုက္ပါနစ္ျမဳပ္သြားတဲ့ က်ေနာ့္ဝိညာဥ္ကို ျပန္မွ်ားယူေနတုန္း။ ရံုျပင္ေရာက္ေတာ့ အာဖ၇ိကန္ခ်ာတိတ္ႏွစ္ေကာင္ကေျပာတယ္ ။ ဘယ္လို ေစာက္တလြဲ႐ုပ္႐ွင္ႀကီးလဲကြာ... ငါတို႔ ၂ နာရီ အခ်ိန္ျဖဳန္းမိသြားၿပီတဲ့ ။ မင္းေရာ ဘယ့္ႏွယ့္လဲေမးသမို႔ စကားမေျပာႏိုင္ေသးတဲ့က်ေနာ္က လက္မ ေထာင္ျပလိုက္မိတယ္ ။ ဒီေကာင္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ႐ႈပ္ေထြးသြားဟန္တူရဲ႕ ။ ကဲ မင္း ဘယ္လိုျမင္လဲ ေျပာစမ္းပါဦးလို႔ ထပ္ကြန္႔ျပန္ေရာ ။ ဒီ ေစာက္တလြဲ ဘဝဆိုတာႀကီးကို တုန္လႈပ္ေနတဲ့က်ေနာ္က တစ္ခြန္းတည္းေျပာၿပီး လွည့္ထြက္ခဲ့မိပါတယ္ ။ fucking life ပါကြာ ... လို႔ ။

မားဆိုး

၂၂၊၁၁၊၁၃