၂ဝဝ၈ခုႏွစ္ ၊ ႏွစ္သစ္ကူးည ။
၂၂ႏွစ္အရြယ္ သမီးတစ္ေယာက္အေဖ ေအာ္စကာ။
သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ဆန္ဖရန္စစ္စကိုရဲ႕ ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္ကို ၾကည့္ဖို႔ ရထားနဲ႔ ထြက္လာရင္း ရထားေပၚမွာ သူနဲ႔ အရင္က ရန္ျဖစ္ဖူးတ့ဲသူေတြနဲ႔ ျပန္ေတြ႕ျပီး တြန္းၾကထိုးၾကျဖစ္ေတာ့ ရထားရဲေတြ ေရာက္လာတယ္.. သူတို႔အုပ္စုကို ရထားေပၚက ဆြဲခ်ျပီး ဖရုေဘးဘူတာရုံမွာ ထိန္းထားလုိက္တယ္။ ရထားက ရပ္ေနတယ္။ ရထားေပၚက လူေတြက အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုလုံးကို ဖုန္းကင္မရာေတြနဲ႔ ရိုက္ေနၾကတယ္။ ေအာ္စကာက သူတို႔ကို ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီလိုထိန္းသိမ္းရတယ္ဆိုတာကို ရဲေတြကို ေမးဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္။ ရဲေတြက သူ႔ကို ဘူတာပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ၀မ္းလ်ားေမွာက္ခုိင္းျပီး လက္ထိပ္ခက္ဖို႔ လုပ္တယ္။ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနတုန္းမွာ ရဲတစ္ေယာက္က ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္ျပီး ပစ္လိုက္တယ္။ က်ည္ဆန္က ေက်ာကေနေဖာက္ျပီး ၀င္သြားတယ္။ ေဆးရုံေရာက္ျပီး ခြဲစိတ္ခန္း၀င္ေတာ့ အဆုတ္တစ္ျခမ္းကို ထုတ္လိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသြးထြက္ေနတာကို ဘယ္လိုမွ ထိန္းလို႔မရဘူး။ မၾကာခင္ သူ ဆုံးသြားတယ္။
ဇာတ္လမ္းရဲ႕အစမွာ ပါတ့ဲ ျပကြက္က တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ကို ဖုန္းကင္မရာနဲ႔ ကတုန္ကယင္လွမ္းရိုက္ထားတ့ဲ ဗီဒီယိုအပိုင္းေလးကို ထည့္ထားတာ။ ဒီဇာတ္ကားကို ရိုက္တ့ဲ ဒါရိုက္တာ Ryan Coogler က ကယ္လီဖုိးနီးယားေတာင္ပိုင္းတကၠသိုလ္မွာ ရုပ္ရွင္ပညာနဲ႔ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းပဲ ရွိေသးတယ္။ ဒီဇာတ္ကား ရိုက္လို႔ ကုန္က်ေငြက ေဒၚလာတစ္သန္းေတာင္ မျပည့္ဘူး။ ေအာ္စကာရဲ႕ မေသခင္အခ်ိန္အထိ တစ္ေန႔တာကိုပဲ ရွင္းရွင္းေလး ရိုက္ျပသြားတယ္။ အတိတ္ကလုပ္ခ့ဲတ့ဲ အမွားေတြကေန အလြတ္ရုန္းဖို႔ ၾကိဳးစားေနတ့ဲ အလုပ္လက္မ့ဲ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ စရိုက္ကုိ ၾကည့္ေနတ့ဲသူျမင္ေအာင္ အေသအခ်ာ ရိုက္ျပတယ္။ လမ္းေပၚမွာ ေခြးတစ္ေကာင္ ကားတိုက္ခံရတာကို သူမကယ္လိုက္ႏိုင္တ့ဲ ဇာတ္၀င္ခန္းကေနစျပီး ဇာတ္လမ္းအစမွာကတည္းက အဆုံးမွာ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာသိေနတ့ဲ ရုပ္ရွင္ၾကည့္သူရဲ႕ စိတ္ကို အဆိုးဆုံးအျဖစ္အပ်က္က လာေနျပီဆိုတာ သတိေပးေနတယ္။
လူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲက လူမႈမညီမွ်မႈနဲ႔ လုပ္ပိုင္ခြင့္အလြဲသုံးမႈေတြကို လူေတြ သတိထားမိေစဖို႔ လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘာအေၾကာင္းမွ ခိုင္ခိုင္မာမာမရွိဘဲ အသက္ေပးခ့ဲရတာကို ဒါရိုက္တာက သူ႔ရဲ႕ ပြဲဦးထြက္ရုပ္ရွင္မွာ ျပႏိုင္ခ့ဲတယ္။
စိုးထိုက္
No comments:
Post a Comment