ကိုယ့္ပိုက္ဆံကို ကိုယ္ဟာျပန္သိမ္ငယ္ခဲ့ရ
ကိုယ့္ဘာသာစကားဟာ ကိုယ္နဲ႔အက်ြမ္းမဝင္သလို
အဲ့ဒီၿမိဳ႕ေလးက ကိုယ့္ကိုခပ္စိမ္းစိမ္းပဲၾကည့္တယ္...
စည္းရိုးေလးျခားရံုနဲ႔ေခတ္ႀကီးကေျပာင္းသြား
ထိန္ထိန္လင္းေနတဲ့သူတို႔ညကိုၾကည့္ရင္း
ဆူးေလကဖေယာင္းတိုင္ေတြ ျပန္ျမင္ေယာင္မိတယ္..
ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းနဲ႔ ဧရာဝတီ...
က်ြန္းသစ္ေတြလိမ့္လိမ့္သြား
ေက်ာက္စိမ္းေတြလိမ့္လိမ့္သြား
ေနာက္ဆံုး အရိပ္ရသစ္ပင္ႀကီးေတြေတာင္
ကိုယ့္အျမစ္ကိုယ္ႏႈတ္
စည္းရိုးေလးေပၚက လွတပတလမ္းေလ်ွာက္သြားခဲ့တယ္...
ကိုယ့္ဘက္ျခမ္းမွာေတာ့
စည္းကမ္းဟာ ဒဏ္ရာရကစားသမား
အၿမဲတမ္းအေက်ာ္ခံရတဲ့
ဦးတည္ခ်က္(၁၂)ရပ္နဲ႔ ဘဝတူေပါ့
သူတို႔ဘက္မွာေတာ့
ေဆးလိပ္တိုနဲ႔ကြမ္းတံေတြးကအစ
စြန္႔ပစ္ပံုးထဲ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေနရာယူလို႔...
ရင္နာရပါတယ္
ကိုယ့္အေသြးအသားေတြနဲ႔တည္ေဆာက္ထားတဲ့
သူတို႔ၿမိဳ႕ေလးက ထည္ထည္ဝါဝါ
သူတို႔အရိပ္ေတြနဲ႔ ေလာင္က်ြမ္းေနတဲ့
ကိုယ္တို႔ၿမိဳ႕ေလးကေတာ့ နာနာက်င္က်င္
မခိုးမခန္႔နဲ႔စည္းရိုးေလးကေတာ့ ၿပံဳးလ်က္......
ေရေမွာ္
No comments:
Post a Comment