ေနာက္ဆံုးက်မယ့္ မ်က္ရည္ကို ေမတၱာတရားနဲ႔ သုတ္ေပးပါရေစ ◄ သားလူ ►

ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ
ထြန္းထားတဲ့ လက္က်န္ဖေယာင္းတိုင္မီးေလး ျငိမ္းသြားတာရယ္
ညညဆို အံတုခံေနရတဲ့ ခ်မ္းတဲ့ဒဏ္ေလးရယ္
မက်န္ေတာ့တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရးေရးကေလးရယ္ကို
ေပါင္းထားတာကို ေျပာခ်င္တာလား။
ကမာၻၾကီးကို ျခံဳၾကည့္လိုက္ေတာ့
သား မလုံျခံဳေတာ့သလိုခံစားရတယ္ အေမ။
ျမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းဆံု လမ္းခြေတြမွာ
ဘာသာေရး နဲ႔ လူမ်ဳိးေရး မိႈင္းဝေနၾကတဲ့
အေတြးအေခၚမီးပံုပ်ံၾကီးေတြ တလူလူ လြင့္ေနတာ
ျမင္မိတုိင္း ျမင္မိတုိင္း
ကေလးေတြရဲ႕ မ်က္လံုးကို အဝတ္နက္စည္းေပးျပီး
ဘဝထဲကို လႊတ္ရေတာ့မလို ျဖစ္ေနျပီ။
အျဖစ္က
ေလာဘ မာရသြန္ အေျပးသမားေတြက
သူတို႔လမ္းမွာ လူေတြကို
ခင္းခင္းျပီး နင္းနင္းျပီး ေျပးေနတာကို
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ လက္ပိုက္ျပီး ၾကည့္ေနၾကတဲ့အျဖစ္။
ပိုေမွာင္တဲ့ ညေတြဆို
အျဖစ္မ်ားတာက
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အရိပ္ကြယ္ကေစာင့္ျပီး
လက္ထဲမွာ ဝွက္လာတဲ့ ေမာင္းခ်ဓားနဲ႔
အမွန္တရားကို ထိုးခြဲတမ္းေဆာ့ၾကတာေပါ့။
အဲသလို
တိတ္တဆိတ္ေၾကကြဲဖို႔ ေနရာေလးေတာင္
သူတို႔က အပိုင္သိမ္းသြားၾကတယ္ေလ။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္႔ငံု႔ၾကည့္ေတာမွ
ျမိဳ႕က ကိုယ့္ထက္ ေပါင္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ပိန္ခ်ဳံးက်လို႔
ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ခုလုံးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့
ကမာၻၾကီးကို ျမင္ရျပီး
ကမာၻၾကီးတစ္ခုလံုးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ရြာၾကီးကိုပဲ ျမင္ေနရတယ္
မထူးဆန္လြန္းဘူးလား
အရိုးကြဲေအာင္ ေအးေနေပမယ့္
အိမ္ကေလးမွာ ေမတၱာတရားေတြ ထြန္းကားေနရင္
ေစာင္ပါးေလးတစ္ထည္ေလာက္ ျခံဳအိပ္ရလည္း
ေႏြးတယ္။
ေမတၱာတရားေတြ မရွိရင္ေတာ့
စစ္တပ္ေတြ ဘယ္ႏွထပ္နဲ႔ ကာရံ ကာရံ
ကမာၻၾကီးဟာ ရင္ၾကပ္ပန္းနာသည္လို
ေခ်ာင္းေတြ တဟြတ္ဟြတ္ဆိုးေနမွာပဲ။

သားလူ