လူသတ္သမားက
ေသြး ေအး တယ္
ေသြးမေျခာက္ေသးတဲ့ လက္နဲ႔
စီးကရက္ကို မီးညွိပံု၊
သူ သတ္ထားတဲ့ အေလာင္းရဲ႕
အကၤ်ီရင္ဘတ္ၾကယ္သီးေတြကို ဆြဲေစ့ေပးပံု၊
ေကာ္ဖီဆိုင္ထဲက ထလာသလို
ေလကေလးခြ်န္ၿပီး ေလွ်ာက္သြားလိုက္ေသးသတဲ့။
ဥၾသသံေတြ ဆူညံ
ရဲေတြ ေရာက္လာ
သတင္းစာမ်က္ႏွာဖံုးမွာ
ေခါင္းႀကီးစာလံုးမည္းႀကီး နဲ႔ ပါလာ
အသတ္ခံရသူရဲ႕
အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ မ်က္ႏွာေလးကို
တီဗြီက မၾကာမၾကာ ထုတ္လႊင့္ေန
တစ္ၿမိဳ ႔လံုးကလည္း
ဒီအမႈအေေၾကာင္းပဲေျပာေနၾက။
ေရႊကိုလိုလို႔ သတ္သလား
လူကိုလိုလို႔ သတ္သလား
တစ္ခါက ရန္ၿငိဳးလား
စိတၱဇလူသတ္သမားလား။
အေသဆိုးေလျခင္း လို႔
စုတ္သပ္သူက သပ္
အတင့္ရဲေလျခင္း လို႔
ေဒါကန္သူက ကန္
ေရွ ႔က လမ္းခ်ဳိးအေကြ ႔အေမွာင္ရိပ္ထဲ
လူသတ္သမား ေစာင့္ေနမလား လို႔
ေၾကာက္လန္႔သူေတြလည္း ရွိရဲ႕ ၊
( ဒီလိုနဲ႔ ) ၿမိဳ ႔ကေလး ထဲ
ည အေမွာင္ထုက တြားသြား၀င္လာ
တံခါးေတြ ေစာေစာပိတ္
မီးေတြ ေစာေစာမွိတ္ၾက
ေစာေစာေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ၾက။
လူသတ္သမား ေကာ
ဒီအခ်ိန္ဆို ညစာ စားေနေလာက္ၿပီ
၀ိုင္ကေလး ေသာက္လိုက္
စပ်စ္သီးေလး ၿမံဳ ႔လိုက္နဲ႔ေလ
ၿပီးေတာ့
မနက္က ေသြးစြန္းခဲ့တဲ့ သူ႔လက္ကို
ဆုပ္လိုက္ျဖန္႔လိုက္နဲ႔ စိုက္ၾကည့္ရင္း
ေငြ႔ေငြ႔ကေလး ၿပံဳးမယ္၊
သူ ေတြးမိမွာက
တစ္ေယာက္ကို သတ္လိုက္ရုံ နဲ႔
တစ္ၿမိဳ႕လံုး ေသဆံုးသြားခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း။
ႏွင္းခါးမိုး
No comments:
Post a Comment