ပင့္သက္တိုင္းမွာ
အဆုတ္ကို ၀င္၀င္ေဆာင့္တဲ့ သနပ္ခါးရနံ႔ေလး
ကိုယ္ .. ဘယ္အတြင္းအားနဲ႔ တြန္းထုတ္ရမလဲ။
လူေတြကလည္း ခက္တယ္
လာထိတဲ့အရွိန္ကိုပဲ ဖြဲ႔တယ္
၀င္စိုက္တဲ့ အတိမ္အနက္ကို မျမင္ဘူး
ၾကယ္သီးမွာ ျငိေနတဲ့ ဆံပင္ရွည္ေလးဟာ
မေတာ္တဆရတဲ့ အမွတ္တရ
ဒါ့အျပင္...
ၾကိဳက္တဲ့အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ဆြဲ
မျပတ္ေတာ့တဲ့ ခ်ည္ေနွာင္ျပီးသား ၾကိဳးတစ္စ။
ေလတိုက္ရင္ေတာင္ မင္းတို႔မလႈပ္နဲ႔ လို႔
သစ္ရြက္ကေလးေတြကို လွည့္ေဟာက္ျပီးေတာ့
ကိုယ္က သိသိၾကီးနဲ႔ ဆက္သြားတယ္
သူက သိသိၾကီးနဲ႔ ဆက္လိုက္တယ္
အခ်ိန္တန္လို႔ ျပန္ၾကရတဲ့အခါ
သူ႔ဘယ္ဘက္ပခံုးေပၚမွာ ကိုယ့္roll-onရနံ႔ဟာ စြဲလို႔
ကိုယ့္ညာဘက္ပခံုးေပၚမွာ သူ႔shampooရနံ႔ဟာ ျမဲလို႔
ခ်ိဳခ်ဥ္ေလးတစ္လံုးကို
ေ၀စုမတည့္ရာက စတယ္
ဘယ္ေတာ့မွ မဆံုးေတာ့ ။
ဟိန္း
၂.၁၂.၁၃
No comments:
Post a Comment