ေသနတ္နဲ႔ပစ္လည္း မမွန္ေတာ့ဘူး
ဓားနဲ႔ခုတ္လည္း မျပတ္ေတာ့ဘူး
အေနာက္ျပန္ရစ္ၾကည့္လို႔မရတဲ့ ႐ုပ္႐ွင္ကို ႐ိုက္ခဲ့ၿပီ။
ယုတ္စြအဆံုး
ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းအခ်င္းခ်င္းကိုေတာင္ မနာလိုဘူး။
ျဖဴေနတဲ့စိတ္ကေလး အေရာင္နည္းနည္းပါလာၿပီဆို ခဏနား
ဒီေလာက္လွတဲ့သီခ်င္းကို keyအယိုင္ မခံႏိုင္ဘူး။
ငါတို႔ေျခေထာက္ကို လာကိုက္တဲ့ျခင္ေတြ
ငိုယိုေအာ္ဟစ္ၿပီး ျပန္သြားရတယ္
ဘာေသြးမွ စုပ္ယူမရ႐ွိလို႔တဲ့။
ႏွလံုးပင္မေသြးလႊတ္ေၾကာႀကီးဟာ
ဘယ္ေနရာကိုပဲ ရည္ရြယ္ပို႔လႊတ္ေပးေနတယ္ဆိုတာ
ဘယ္သူမွမသိလိုက္ၾက
ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြေအးလို႔
ဆံပင္ဖ်ားဖေနာင့္ဖ်ားထိေအးလို႔
တစ္ေနရာတည္း ေႏြးေနတဲ့ ရပ္၀န္းေလးေၾကာင့္
ကမာၻႀကီးပိုပူေႏြးလာမလား ...
အတူတူစိုးရိမ္ေနမိတယ္။
ဟိန္း
၂.၁၂.၁၃
No comments:
Post a Comment