Tuesday, December 31, 2013
ကိုယ္ဟာ အၿမဲလူနာ
ခ်စ္လြန္းလို႔ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူေနတဲ့စိတ္နဲ႔
သံသရာတစ္ခုလံုးရွိေနတာေတာင္ ဒီေဆးရံုပဲပို႔ပါ ေအာ္ေနတာ..
သူမ်ားအနာေတြကို ခ်ဳပ္ေပးတယ္
ကိုယ့္ကိုက် အၾကည့္စူးစူးကေလးေတြနဲ႔ထိုးထိုးျဖဲတယ္။
ပတ္တီးအေဖြးသားနဲ႔လည္း
စပ္ျဖဲျဖဲလုပ္ေနမိေပါ့
ၾကိဳက္တဲ့ေနရာမွာ သာမိုမီတာလာညွပ္ပါ
ဘယ္ဘက္ရင္အံုနဲ႔ အနီးတ၀ိုက္ကိုေတာ့ခြင့္မျပဳပါရေစနဲ႔ ..
ျပဒါးေတြ ေပါက္ထြက္ေပပြကုန္ရင္
အလုပ္ပိုရႈပ္မွာစိုးလို႔။
ထံုေဆးကို ခါးဆစ္ရိုးထဲမထည့္ဘဲ
နားထင္ထဲ ထိုးစိုက္ပစ္စမ္း
ကိုယ့္ဦးေနွာက္ၾကီး ထံုထိုင္းသြားတဲ့အခါ
အခ်စ္ကဗ်ာေတြဆက္ေရးေနဦးမွာလို႔
လူျပိန္းဆန္ဆန္ သက္ေသျပမလို႔ .. ။
ဒရစ္ပိုက္က ခလုတ္ကေလးကို လွည့္လွည့္ျပီး
ကိုယ့္အနမ္းေတြ အတိုးအေလွ်ာ့လုပ္မလို႔လား
ကုတင္ေျခရင္းက လူနာမွတ္တမ္း(chart)မွာ
မင္းလက္ေရးျပည့္ျပည့္ေလးေတြနဲ႔ ေရးခဲ့လိုက္ပါ
"ကၽြန္မ ရယ္သံရွရွေလးမ်ားအား
တစ္ေန႔သံုးၾကိမ္ အေၾကာထဲထည့္ရန္၊
ကၽြန္မ နားထင္ေပၚက မွဲ႔နက္ကေလးကို
နွာသီး၀မွာ တစ္နာရီျခားတစ္ခါ ဖြဖြေတ့ေပးရန္၊
ကၽြန္မ ဆိုျပခဲ့ဖူးေသာ သီခ်င္းမ်ားကို
လူနာအလိုရွိပါက ဂြမ္းျဖင့္တစ္စက္ျခင္းခ်ေပးရန္"။
ေအာက္ကေန လက္မွတ္ထိုးပါ။ ထပ္ေရးပါ။
"ဤလူနာ၏အသက္ဓာတ္သည္ ကၽြန္မထံတြင္သာ တည္ရွိေနပါေၾကာင္း"။
သမိုင္းထဲက အခ်စ္သူရဲေကာင္းအေပါင္း
ကိုယ့္ကုတင္ေဘးမွာ လာျပီး ဒူးေထာက္ၾကတယ္။
ေဆးပုလင္းေလးေတြ ေန႔တိုင္းေခါင္းျဖတ္သတ္ေနတဲ့အမ်ိဳးသမီး..
ေတာ္ရံုသတိၱနဲ႔ဘယ္သူခ်စ္ရဲမလဲ
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုမို႔ ေျပာတာ .... ။ ။
ဟိန္း
၁၀.၁၂.၁၃
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment