ကေလးဆန္တယ္ပဲေျပာေျပာ
က်ံဳးေဘးက သစ္ပင္တစ္ပင္ပင္မွာ
ကိုယ္တို႔နွစ္ေယာက္နာမည္ၾကား
အေပါင္းလကၡဏာေလးခံျပီး
ထြင္းထားခ်င္ေသးတယ္
သူ႔နားထင္က မွဲ႔ကေလးေလ ..
ကုိယ့္ေက်ာမွာ ဘာမေျပာညာမေျပာ
ထိုးစိုက္လ်က္သားတန္းလန္းၾကီး ပါလာတယ္။
"အလြမ္းခရီးသည္" သီခ်င္းကို
ကားထဲမွာ repeat လုပ္ထားပါ
မိတၳီလာေရာက္ရင္ အလြမ္းကို ခဏထိန္းျပီး
အဆာေျပတစ္ခုခုစားပါ
သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္တစ္ခြက္ကို
ကိုယ္မွာေပးတယ္ သေဘာထားပါ
အင္တာနက္ဖြင့္လို႔ H လို႔ျမင္ရင္
ကိုယ့္နာမည္ကို ၃ ခါရြတ္ပါ။
ကိုယ္လည္း မင္းနာမည္နဲ႔ ျမိဳ႕ကေလးဆီ
ျပင္ပဒဏ္ရာမေတြ႔ရွိရေစဘဲ
အတြင္းက်က် စုတ္ျပတ္ေၾကကြဲလို႔
ခရီးနွင္ေနတာ။
၂၁မိုင္ေက်ာ္လာလို႔ စိမ့္ခနဲျဖစ္သြားတဲ့ေလထုမွာ
ေကြ႔ေကာက္ေနတဲ့လမ္းအတိုင္း
ျပီးခဲ့ေသာရက္စြဲေလးမ်ားထံ ျပန္ေကြ႕ခ်င္ေလေလ
သူ႔ရဲ႕ ေျဖာင့္တန္းေနေသာလမ္းအတိုင္း
ဘက္ဂီယာထိုးလာတဲ့ သတိရျခင္းဟာ
ျပန္ေကြ႔လာတဲ့ကိုယ္နဲ႔ ၀င္တိုက္မိေလေလေပါ့။
ေတာင္ဘက္အရပ္ဆီ ေငးရင္း၀ဲေနမယ့္ မ်က္ရည္စေတြ
ေမ လည္း အေရွ႕ရိုးမဆီ စိတ္နဲ႔ ဆန္တက္ပ်ံတက္လို႔
ေအာက္မ်က္ရစ္မို႔မို႔ကေလးေတြထဲ
ေရတံခြန္ေလးျဖစ္တည္လာမယ့္အခါ
သီခ်င္းကိုပဲ အာရံုစိုက္နားေထာင္ပါ။
ကိုယ္ဖြဖြေလးကိုက္ခဲ့ဖူးတဲ့ လက္ဖမိုးေလးနဲ႔ တားထားပါ။
ဘယ္လို အလဲအထပ္လဲကြယ္၊
တစ္ဘ၀လံုးေပးခဲ့တယ္
ဆံပင္ေပၚက ကလစ္ကေလးတစ္ခုပဲ ျဖဳတ္ယူခဲ့ပါတယ္။
ဟိန္း
၃.၁၂.၁၃
No comments:
Post a Comment