တိုက္ပြဲဆံုးတဲ႔ အထိ
တစ္လံုးမွမပစ္လိုက္ရဘူး
တိုက္ပြဲအစကတည္းက
လက္ႏွစ္ဘက္ျပတ္သြားလိ႔ု
သူ႔လက္ေတြကိုေတာင္
သူမ်ားေကာက္သိမ္းေပးခဲ႔ရတာ
ျပတ္သြားတဲ႔ သူ႕လက္တစ္ဘက္ဟာ ဘုတ္'ခနဲ ေျမေပၚျပဳတ္က်
လက္ေခ်ာင္းေတြဟာ ခ်င္ခ်င္းမျငိမ္သက္ႏိုင္ဘဲ
ဆတ္ ခနဲ ဆတ္ခနဲ တလႈပ္လႈပ္ ငင္ေနတဲ႔ ေသြးေၾကာေတြနဲ႔
ျပတ္သြားတဲ႔ေနာက္လက္တစ္ဘက္ဟာ
ပါးစပ္နဲ႔ကိုက္မျဖဳတ္ရေသးတဲ႔ ဗံုးတစ္လံုးကို ကိုင္ထားလ်ွက္
တျခားေခါင္းျပတ္နားမွာ လက္ဖ်ံပက္လက္
လက္သီးဆုပ္ကို မနည္းခြာျပီး လက္ပစ္ဗံုးကိုျပန္ယူခဲ႔ရ
ဟိုဘက္လက္ရဲ႕ မီးခိုးအူေနတဲ႔ လက္သန္းၾကြယ္က
အေမေပးထားတဲ႔ ဥႆဖယားလက္စြပ္ကို
အထက္အရာရွိက ေျခအိတ္ထဲ သြတ္သြင္းျပီး ဝွက္ယူသြား ။
ေသေတာ့သာ လက္ျပတ္သြားေပမယ့္
ဝိညာဥ္ျဖစ္ေတာ့ လက္ျပန္ေပါက္လာတယ္
ဘာသေဘာလဲ မသိ ။
အေလာင္းေတြကို မီးပံုရိႈ႕ရတာ ခက္ခဲလိုက္တာ
ရန္သူ႔အစိတ္အပိုင္းေတြနဲ႔မွားျပီး
သူ႔လက္ေတြကိုပါ မီးပံုထဲ လွမ္းပစ္ၾကေတာ့
သူက ..ေဟး ..... မလုပ္နဲ႔.................. လို႔ ပဲ႔တင္ရိုက္ေအာ္ျပီး
လွမ္းခုန္ဟစ္ဖမ္းခဲ႔သား
မီေတာ့မီလိုက္ေပမယ့္ မရခဲ႔ပါဘူး
ဝိညာဥ္ဟာ ဘာကိုမွ ကိုင္တြယ္လို႔မရဘူးတဲ႔ေလ
ဘာေၾကာင့္လဲ မသိ ။
သူေဝး
No comments:
Post a Comment