‘‘ကြ်န္မသမၼတႀကီးျဖစ္ခ်င္တယ္’’

ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ပန္းခင္းႀကီးလုိျပင္ထားတယ္
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ထမင္း၀ုိင္းႀကီးလုိျပင္ထားတယ္
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ေျခသုတ္ပုဆုိး ေျမြအစြယ္က်ိဳးလုိ႔လည္းျပင္ထားတယ္။

ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ စာအုပ္စင္ႀကီးလုိျပင္ထားတယ္
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ ၾကယ္တာရာ ညီလာခံႀကီးလုိျပင္ထားတယ္
ကြ်န္မကုိယ္ ကြ်န္မ စက္၀ိုင္းတစ္ခုအလယ္မွာ
ဓါးေပါက္ခံဖုိ႔ရပ္ေနတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္လုိလည္း ျပင္ထားတယ္။

ကုိယ့္အရိပ္ေတာင္ကုိယ့္ကုိလုပ္ၾကံဖုိ႔ အေနာက္က လုိက္ေနသတဲ့လား

ငါငွက္တစ္ေကာင္ မျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ငါျဖတ္ပ်ံသြားရမယ့္ ၿမိဳ႕တုိင္းကုိ ငါ သံသယရိွတယ္
သူတုိ႔ငါ့ကုိ ပစ္ခ်ၾကလိမ့္မယ္။

ကြ်န္ေတာ့္အေၾကာင္း နည္းနည္းနဲ႔မ်ားမ်ား

ကြ်န္ေတာ္ကဗ်ာေရးတယ္ဆုိတာ

ပင္လယ္ကမႈတ္ထုတ္လုိက္တဲ့ ၾကယ္ငါးေလးေတြ ကႏၱာရထဲျပဳတ္က်ေနတာကုိ
ကမ္းေျခကေကာက္ၿပီး သမုဒၵရာထဲ ျပန္ပစ္ခ်ေပးေနျခင္းမ်ိဳးပါ။
ၾကယ္ငါးေလးတစ္ေကာင္အသက္ျပန္ရွင္လာတာဟာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အသက္၀င္လာသလုိပါပဲ။

ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာေရးတယ္ဆုိတာ
သားကုိေထာင္ေခ်ာက္ထဲကလုိက္ဆြဲထုတ္ရင္း
သူကုိယ္တုိင္ေထာင္ေခ်ာက္ထဲေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္၀င္သြားတဲ့
ယူကရိန္းသားလူငယ္
မကၠဇင္ေဂၚကီရဲ႕ mother အေမအုိတစ္ေယာက္ရဲ႕ေလ်ာ့ရဲ ေပ်ာ့ၿပဲက်ေနတဲ့ၾကြက္သားေတြေပၚ
မ်က္ရည္စက္မ်ားယုိဆင္းစီးက်သြားျခင္းတစ္မ်ိဳးပါ။
သူေျပာတာက
‘‘မေသခင္ အေမလည္း အမွန္တရားတစ္ခုနဲ႔အတူတကြ လက္တြဲခ်ီတက္သြားခ်င္ပါေသးသတဲ့’’

ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာေရးတယ္ဆုိတာက
အျပစ္ရိွသူ ၉ေယာက္ လြတ္ခ်င္လြတ္သြားပါေစ
အျပစ္မဲ့သူတစ္ေယာက္ အျပစ္က်ၿပီး ႀကိဳးစင္ေပၚမတက္ရေရး ဆုိတဲ့တရားနဲ႔ပါ။

ကြ်န္ေတာ္ ကဗ်ာေရးတယ္ဆုိတာ
ေ၀ႆႏၱရာမင္းႀကီး ကေလးႏွစ္ေယာက္စြန္႔သလုိ မစြန္႔ႏုိင္ေပမယ့္
ကုိယ့္လူေရ
ေလဒီဂါဂါကုိရမယ္ဆုိလည္း မင္းယူ
စၾကာ၀ေတးမင္း စည္းစိမ္ကုိရမယ္ဆုိရင္လည္း မင္းပဲယူ
ငါ့အတြက္ေတာ့
ခုလာမယ့္ မုိက္ကယ္လ္လန္းစ္ေလာက္ဆုိ ရၿပီ
ခုလာေနတဲ့ သံမဏိႏွင္းဆီေလာက္ဆုိ ရၿပီ။

ကြ်န္ေတာ့္ တစ္ကုိယ္လုံး ေပါင္မုန္႔နဲ႔လုပ္ထားတယ္ဆုိ
အဲ့ဒါဟာ ေလထဲကငွက္ေတြ ေရထဲကငါးေတြနဲ႔ ခုိက္ခုိက္တုန္ေနတဲ့ႏွင္းေတာထဲက ခင္ဗ်ားတုိ႔အတြက္ပါပဲ။

ကြ်န္ေတာ့္တစ္ကုိယ္လုံး ကဗ်ာနဲ႔လုပ္ထားတယ္ဆုိရင္ေတာ့
ေသခ်ာတယ္ အဲ့ဒါ ကမၻာႀကီးအတြက္ပဲ။

တစ္ခုပါပဲ
ကဗ်ာနဲ႔ရွင္မယ္ ကဗ်ာနဲ႔ေသမယ္ ကႏြဲ႔ကလ်နဲ႔ကဗ်ာေတာ့မဆန္ခဲ့ခ်င္ဘူး။ ။

                                                                                                               ခရမ္းျပာထက္လူ
                                                                                                               (  ၂  ၀  ၁  ၃  )

ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကေလးေတြရဲ႕ပညာေရး(၃)

ခင္ဗ်ားတုိ႔သိလား

ခုံေပၚကုိဓါးေျမွာင္တစ္ေခ်ာင္းထုိးစုိက္ၿပီး စာေမးပြဲကုိေျဖခဲ့တာ။
ဒီအေၾကာင္းကြ်န္ေတာ္ၾကားလုိက္တာကြ်န္ေတာ့္ေနာက္ က်ားလုိက္လာသလုိပဲ။

ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကေလးေတြရဲ႕ပညာေရး(၂)

မုိးမွာေက်ာင္းေတြပိတ္ၿပီး ေႏြမွာေက်ာင္းေတြဖြင့္ၾကတယ္။
ဘယ့္ႏွယ့္ အျပင္မွာ အခန္းထဲမွာ ေဆာ့ကစားရမယ့္အရုပ္ေတြလုိ ကေလးေတြ ပြပလဲေနရသလဲ
ဘယ့္ႏွယ့္ အျပင္မွာ ျခံထဲမွာ မရွင္းပဲရႈပ္ေထြးေနတဲ့ အမႈိက္ေတြလုိ က်ဴရွင္ေတြ ပြပလဲေနရသလဲ

ေနာက္ဆုံးခံတပ္

ေနာက္ဆုံး
သူတုိ႔ အေႏြးဓါတ္ရိွရာအရပ္ကုိ ထြက္သြားၾကၿပီ။

ယဥ္ေက်းမႈ အေရာင္းအ၀ယ္

စကားေျပာရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာ
ျမစ္တစ္ျမစ္လုိ မိန္းမတစ္ေယာက္လုိ
ေကာ္မာေတြ ဖူးစေတာ့ေတြ ခံမေနနဲ႔။

ၾကယ္ေတြကုိ အမိအရဆြတ္ဖုိ႔ဆုိ ညီညြတ္ဖုိ႔လုိတယ္

ပထမဦးဆုံး
အိမ္ကမိန္းမနဲ႔ညီညြတ္ရမယ္။
ဒုတိယ
ကုိယ့္သားနဲ႔ေပါ့။
တတိယ
မင္း သမီးေလးနဲ႔ညီညြတ္ၿပီးရင္
ငါတုိ႔အိမ္ၿပီးၿပီေပါ့။

ဆာေလာင္သူမ်ားရဲ႕ စာရင္း

ဘယ္ေလာက္ဆုိးသလဲဆုိ
စာခုိးသင္လုိ႔မရဘူး၊ ၾကာပြတ္နဲ႔အရုိက္ခံရတယ္။

ဘယ္ေလာက္အထိလည္းဆုိ
စာျပန္သင္ေပးမိရင္ သတ္ျပစ္ေတာ့တာပဲ။

ဟုိးတုန္းက
သမၼတႀကီး အုိဘားမားရဲ႕အမ်ိဳးေတြေလ။

ခုေတာ့… ကမၻာမွာ
ခင္ဗ်ားတုိ႔ စာအတတ္ဆုံး။ ။

ခရမ္းျပာထက္လူ

( ၉/၆/၂၀၁၁)

မာလာလာယူဆြတ္ဖ္ဇုိင္ (သုိ႔မဟုတ္) ကမၻာႀကီးအတြက္လက္ေဆာင္

သမီးေရ လာ လာ လာ  လာၾကည့္  ဒီမွာ




မာလာလာတဲ့ ဆြက္ေတာင္ၾကားမွာ ပြင့္ခဲ့တဲ့ပန္းကေလး။

ေလာင္းေၾကး

ေျမႀကီးကိုလုိခ်င္လုိ႔ ေကာင္းကင္နဲ႔လဲလွယ္ခဲ့။




ဘဏ္သူေဌးႀကီး
ခင္ဗ်ားက လွပတဲ့မိစၦာ
ကြ်န္ေတာ္က
သနားစရာေကာင္းတဲ့နတ္ဆုိး။

ကြ်န္ေတာ္က်န္ခဲ့တဲ့ ေမေမ

ကြ်န္ေတာ့္ ဓါတ္ပုံေဟာင္းေလးေရွ႕ တစိမ့္စိမ့္ရြာလုိ႔
ရပ္ကြက္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးတစ္ေလွ်ာက္
ေက်နပ္မႈေတြ အႏွံ႔အျပားေတာက္ခ်ကာ
ကြ်န္ေတာ့္စိမ္းလန္းမႈမ်ား တသိမ့္သိမ့္ခါခ်ရင္း သူေပ်ာ္။

သံမဏိႏွင္းဆီအတြက္ တစ္ကုိယ္လုံးမီးရိႈ႕ ေျမၾသဇာလုပ္ေပးမယ့္ ကဗ်ာ

ေနပါဦးလား
ထစ္ကနဲရိွ စစ္ျဖစ္ခ်င္ရတာနဲ႔

ေနပါဦးလား
တစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ တုိက္စစ္ေရာ ခံစစ္ပါ ကစားေနရတာ။

သံမဏိႏွင္းဆီအတြက္ တစ္ကုိယ္လုံးမီးရႈိ႕ေျမၾသဇာလုပ္ေပးမယ့္ကဗ်ာ(၂)

နားပါ ဒီအကုိင္းကႀကီးတယ္ ဒီဂုိဏ္းကခုိင္တယ္
နားပါ ဒီအသုိင္းအ၀ုိင္းကႀကီးတယ္ universal love တံဆိပ္နဲ႔။

သံမဏိႏွင္းဆီအတြက္ တစ္ကုိယ္လုံးမီးရႈိ႕ ေျမၾသဇာလုပ္ေပးမယ့္ ကဗ်ာ(၃)

သူေျပာၿပီးတဲ့ စကားေတြလည္းမွန္တယ္
သူမေျပာရေသးတဲ့ စကားေတြလည္းမွန္တယ္။
ေနေရာင္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္္ထဲ ငါ့မ်က္လုံးေတြကန္းသြားသလုိ ျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း ဒါ ငါ့အခြင့္အေရးပဲ
ေရွ႕တစ္မ်က္ႏွာစာအတြက္ပါ ပုိကန္းလုိက္ဖုိ႔ ဒါ ငါ့ရဲ႕ ဒီမုိကေရစီပဲ
ငါ့မွာအခြင့္အေရး ရိွတယ္ ေစာင့္ၿပီးေစာင့္ၾကည့္ရမယ့္ player ေတြထဲမွာ သူမ မပါ၀င္သမုိ႔
ငါ့မ်က္လုံးေတြ သူ႔မ်က္လုံးထဲ ေဖါက္ထည့္လုိက္မယ္။

သံမဏိႏွင္းဆီအတြက္ တစ္ကုိယ္လုံးမီးရႈိ႕ ေျမၾသဇာလုပ္ေပးမယ့္ ကဗ်ာ(၄)

ဘာလုိ႔ၾကားညွပ္ရမွာလည္း
မသန္သူေတြ ပစ္ခ်သြားတဲ့အမႈိက္ပုံကုိ စြမ္းသူေတြေရႊက်င္တဲ့ပြဲ။

သံမဏိႏွင္းဆီအတြက္ တစ္ကုိယ္လံုးမီးရႈိ႕ ေျမၾသဇာလုပ္ေပးမယ့္ ကဗ်ာ(၅)

ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ငရဲျပည္ၾကားက နံရံတစ္ခုလုံးေၾကမြ ပ်က္စီးသြားသလုိ
ဘာစာတစ္လုံးမွျပန္မရေအာင္ စာရြက္တစ္ရြက္လုံးသမုဒၵရာပါးစပ္ႀကီးထဲ ပ်က္က်သြားသလုိ
ကြ်န္ေတာ့္ကုိယ္ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ရွာလုိ႔မရခဲ့တဲ့ ေန႔တစ္ေန႔။

သံမဏိႏွင္းဆီအတြက္ တစ္ကုိယ္လုံးမီးရႈိ႕ ေျမၾသဇာလုပ္ေပးမယ့္ ကဗ်ာ(၆)

ဒီဘက္က ပေလာပီႏံွဥထည့္ရင္ ဟုိဘက္က အခ်ိဳမႈန္႔ေတြထြက္က်လာေပမယ့္
ဒီဘက္က တစ္ေက်ာင္းလုံးတစ္ၿမိဳ႕လုံးသိပ္ထည့္ရင္ေတာင္
ဟုိဘက္က ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္ထြက္မက်လာႏုိင္ဘူး။

မင္းကုိႏုိင္အတြက္ ကဗ်ာ

ဘယ္အေၾကာင္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ငါ့အေခါင္း ငါတာ၀န္ယူတယ္
ကမၻာေျမငါ့အတြက္နဲ႔ ထင္းတစ္စ မစုိက္ေစရဘူး။

ဘယ္အေၾကာင္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ငါ့အဓိပၸါယ္ ငါတာ၀န္ယူတယ္
ကမၻာေျမငါ့အတြက္နဲ႔ မ်က္ရည္တစ္ေပါက္မက်ေစရဘူး။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိေရးတဲ့ကဗ်ာ ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစသား

စားပြဲေပၚမွာ ေရႊပန္းကန္ ေငြပန္းကန္ ေၾကးပန္းကန္ ေၾကြပန္းကန္ေတြ။

ပန္းကန္ေတြထဲမွာ
ၾကက္ေပါင္ေတြလုိ ေသနတ္ေတြ ၀က္အူေခ်ာင္းေတြလုိ က်ည္ဆံေတြ
ခုမွ စစ္ပြဲကထလာစ အေငြ႕တလူလူ ေသြးနံ႔ယမ္းနံ႔ေတြနဲ႔ စြတ္စုိယိမ္းယုိင္လုိ႔။

Ambulance ကားေတြ ေအာ္ျမည္ေျပး၀င္လာသလုိ
ကားေတြ တစ္စီးၿပီးတစ္စီး ထုိးဆုိက္လာတယ္။

ေတာေတာင္ေတြနဲ႔ေတာပန္းေတြ တုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္ရဲ။

အေျပးအလႊားနဲ႔ ေရႀကီးသုတ္ျပာ
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဖက္လွည္းတကင္း ေပြ႔ဖက္ကာ
တစ္ေယာက္ေနာက္ေက်ာကေျမပုံကုိ တစ္ေယာက္ခုိးၾကည့္ၾက။

ၿပီးေတာ့ အေနာက္ကုိအသာျပန္ဆုတ္
တစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္ လက္ထိပ္ခတ္သလုိ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လုိက္ၾကတယ္။

နယ္ေျမေဒသေလ့လာသလုိ သက္ေသအေထာက္အထားမ်ားယူသလုိ
သတင္းေထာက္ေတြနဲ႔ ဓါတ္ပုံသမားေတြ ေျပးလႊား
ပ်ားပန္းခပ္ ရသမွ်အရုပ္ေတြ ကမၻာထဲေမာင္းထည့္ဖုိ႔။

ၿပီးမွ ေပ်ာ္ေပ်ာ္နဲ႔ပါးပါး
ရွန္ပိန္နဲ႔စိမ္ထားတဲ့ခ်ိဳးသားကုိ ၀ုိင္အရက္နဲ႔ျမည္းကာ
ရုပ္ေသးရုပ္မ်ားလုိ တန္းစီကေနၾကတာကုိ ငါတုိ႔အားလုံး ၿဂိဳဟ္တုကေတြ႔ခဲ့ၾက။ ။

                                                                                  ခရမ္းျပာထက္လူ
                                                                                  (  ၂  ၀  ၁  ၃  )

ဒီသစ္ပင္ဟာ ဘယ္သူပဲလာလာ ေအးျမမႈတစ္ခုပဲ အလြတ္ရသမုိ႔

၀ါယာေရွာ့ျဖစ္တာေတြ ခဏထားခဲ့
မိတၳီလာကန္ေတာ္ေအာက္က ေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ခဏထားခဲ့
ေၾကးနီေတာင္ထဲက ေသြးနီေရာင္ သမုိင္း၀င္အရုိးစုေတြ ခဏထားခဲ့။

မေၾကာက္တတ္ဘူးဆုိရင္ခင္ဗ်ားအၾကားအျမင္ရၿပီ

အရာရာကုိေၾကာက္ရြံ႕ေနခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့
ပုိးသတ္ထားတဲ့အခန္းထဲမွာေနဖုိ႔ပဲေကာင္းေတာ့တယ္။
                                               (ယူကရိန္း ပင့္ကူလူသား မူစတန္ရဲ႕ေျပာၾကားခ်က္)

ျဖစ္ႏုိင္ရင္အေမ့ကုိကမၻာႀကီးထဲမွာအၾကာႀကီးထားခဲ့ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ေရွ႕ကအရင္ထြက္သြားလုိက္ခ်င္တယ္

*ဆလီဘရက္တီေတြလုိငါ့အသက္ကုိ အာမခံထားလုိက္တာထက္
ဒီကေလးကုိေက်ာင္းစရိတ္ေထာက္လုိက္တာက ပုိလွမယ္။

လက္ခုပ္တီးဖုိ႔အမွန္ျခစ္ဖုိ႔ ခ်ီတက္ဖုိ႕နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က ပြန္းတစ္ေကာင္လုိေရွ႕မွာ က်ည္ကာအကႌ်တစ္ထည္လုိေနဖုိ႔

မ်က္စိႏွစ္ကြင္းအလင္းရဖုိ႔
ကြ်န္ေတာ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ
တိမ္ေတြကုိဆုတ္ၿဖဲ နံရံေတြကုိ ခုတ္လွဲေပးရမလား။

မာယာေကာ့ဖ္စကီးလ္ကေျပာတယ္ ဒီေန႔လုိအပ္ေနတာက သံလက္သီးနဲ႔ကမၻာ့ဦးေခါင္းကုိ ရုိက္ခြဲဖုိ႔ပဲတဲ့

ပင္လယ္ေလရွဴမလုိ႔ကြ်န္ေတာ္ ကမ္းေျခအဖ်ားကုိေရာက္ခဲ့တယ္
ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚကငွက္တစ္ေကာင္ရဲ႕ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေသြးကြက္မ်ား
ေက်ာက္ေဆာင္ရဲ႕အသားကထပြင့္တဲ့ *အဲ့လ္ဂ်စ္(ခ္)ေတြလုိ နီရဲလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ရတယ္။

အလုပ္ၾကမ္းနဲ႔ေထာင္တန္ ၃ ရြက္

ဘုရားသခင္နဲ႔ေခြးတစ္ေကာင္
အတူတူပါပဲဆုိတဲ့အစြန္းေရာက္ နဲ႔ အၾကမ္းဖက္သမားေတြရဲ႕ၾကားမွာ

ၾကယ္ေတြကုိ အမိအရဆြတ္ဖုိ႔ဆုိ ညီညြတ္ဖုိ႔လုိတယ္

ပထမဦးဆုံး
အိမ္ကမိန္းမနဲ႔ညီညြတ္ရမယ္။
ဒုတိယ
ကုိယ့္သားနဲ႔ေပါ့။
တတိယ
မင္း သမီးေလးနဲ႔ညီညြတ္ၿပီးရင္
ငါတုိ႔အိမ္ၿပီးၿပီေပါ့။

ေပါက္ေၾကး

အေမရိကန္သမၼတၾကီးက "မဂၤလာပါျမန္မာ" ဆိုေတာ့
လက္ေတြနာေအာင္ လက္ခုပ္တီးမိ
ဒါလည္း ငါးေထာင္ရလို႔ပါပဲ။

ဂ်ာဆိုင္းအိန္အတြက္
သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ ၀ိုင္းငိုၾက
ဒါလည္း သံုးေထာင္ရလို႔ပါပဲ။

Gallery

အက်ၤ ီနဲ႔လံုခ်ည္တူ၊ ဦးထုပ္နဲ႔လြယ္အိတ္တူ၊ အေနာက္မွာေလွတစ္စီးကို မႈန္ပ်ပ်ျမင္ရျပီး ေသာင္ေပၚမွာ သဲေတြလွတယ္။ လက္မ,ပြတ္ဆြဲ။ ဆံပင္ခြဲေၾကာင္းထိပ္မွာ အဆီေတြျပန္ေနတာ ေငးၾကည့္ခ်င္စရာပဲ၊ Blue Mountainေရသန္႔ဘူးကို မ်က္လံုးမွိတ္ျပီးၾကည့္ေနတယ္။ လက္မ,ေဘးတြန္း။ နည္းနည္းေမွာင္ေတာ့ ညာဘက္နႈတ္ခမ္းစြန္းက မွဲ႔ကေလးဘယ္မွာလဲ။ လက္မ,ေရႊ႕ၾကည့္။ နင္တို႔ကလည္း ပန္းကန္ေဆးတာေတာင္ အလြတ္မေပးဘူးဆိုတဲ့ပံုနဲ႔ ရယ္ေန။ လက္မ,တို႔ထိ။ နွာေခါင္းေဘးမွာ ၀က္ျခံမွည့္ေနေပမယ့္ ဆံပင္ကို ကၽြဲလိုစည္းထားတယ္။ လက္မ,ပြတ္ေျပာင္း။ ဒါေမျမိဳ႕ကထြက္တဲ့ ဆြယ္တာၾကီးပဲ၊ တစ္နိုင္ငံလံုး၀ယ္၀တ္ၾကသမွ် သူနဲ႔မွ လွတယ္။ လက္မ,ဘယ္toညာ။ ဂ်ဴတီကုတ္ကို တြံေတးသိန္းတန္ဒီဇိုင္းနဲ႔ ကိုင္ထားပံုက ဆံပင္ရွည္ေတြထဲ ေမ်ာေနသလို။ လက္မ,ေရြ႕လ်ား။ ပန္းေရာင္ကို ခိုင့္အေရာင္လို႔ ေျပာင္းေခၚၾကစမ္းပါ။ လက္ညွိဳး,လက္မ,စုတင္ပြတ္ခ်ဲ။ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီ ရႊဲက်ေနတဲ့ မ်က္ခံုးေတြရွင္းရွင္းသန္႔သန္႔။ လက္မ,လႈပ္လိုက္။ လင္းလင္းစတိုင္လ္နဲ႔ေျပာရရင္ ေခါက္ရိုးက်ိဳးပါတိတ္နဲ႔၊
ေခါက္ရိုးက်ိဳးနွာသီးဖ်ားေလးနဲ႔၊ ေခါက္ရိုးက်ိဳးလက္သည္းတိတိေလးေတြ။ လက္မ,တို႔ထိ။ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ရွဴတဲ့ပန္းေလးရယ္၊ ေအာက္စီဂ်င္ရွဴတဲ့ ပန္းေလးရယ္။ လက္မ,ေဘးေရႊ႕။ သူငယ္ခ်င္းငါးေယာက္ထင္တာပဲ/ထင္းေနေၾကာင္းမ်ဥ္းသားမျပေတာ့ဘူး။ လက္မ,ဖြဖြပြတ္။ အပ္ထိုးခံေနတဲ့ေသြးေၾကာကို မနာလိုျဖစ္မိတဲ့အထိ။ လက္မ,လက္ညွိဳး,ဖိကား။ ဘယ္ဘက္နားရြက္ေလးနဲ႔ဘယ္ဘက္ညွပ္ရိုးေလးကို မ်ဥ္းေျဖာင့္ဆြဲ၊ ဆံုမွတ္မွာ မွဲ႔နက္ကေလးတည္ရဲ႕။ လက္မ,ထပ္တြန္း။ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္လိုဦးထုပ္ၾကီးနဲ႔၊ အစိမ္းေရာင္၀မ္းဆက္ၾကီးနဲ႔။ ေဟ့ .. ငါ့ကိုခြဲရင္ ရာဘာလက္အိတ္မစြပ္နဲ႔၊ ပကတိလက္ကေလးနဲ႔ထိေတြ႔လိုက္စမ္းကြယ့္။ လက္မ,တင္ေရႊ႕။ လည္တိုင္သြဲ႔သြဲ႔မွာ နားၾကပ္နီနီေလးေခြေခြ၊ နားၾကပ္က L ကို Love လို႔လိုရာဆြဲေတြးတယ္ကြာ။ လက္မ,ပြတ္ယူ။ ပိေတာက္ခက္နဲ႔ေမာင့္အသက္ (ဒါဆို ေခတ္ေဟာင္းဓာတ္ရွင္ကားနာမည္ျဖစ္သြားမလား)။ လက္မ,ေဘးတိုက္ေျပး။ မင္းကြန္းေရာက္အမွတ္တရ။ သဲသဲေရာငါပါေခါင္းေပၚဖုန္ေတြသဲေတြအလိပ္လိပ္။ သဲသဲကိုင္ထားတဲ့ငါ့လက္ေမာင္းဟာ သဲသဲဘ၀ျဖစ္ေၾကာင္းငါျမင္ေနရ။ ဒီေနရာေရာက္မွ ခိုင့္အေပၚေလာင္တဲ့ မီးဟာ ဟုတ္ခနဲျငိမ္းသြားတယ္။



ဟိန္း



(  မိုင္တိုင္(၂၄)မွ ဆက္လက္ထြက္ခြာ - ကဗ်ာစာအုပ္(Poetry e-book) တြင္ ပါ၀င္ )

http://www.mediafire.com/download/fhdxl9yksvfy24u/mile24.pdf  )

ေကတီဗြီ ◄ ေမာင္ရွင္ေစာ ►

ဆင္းရဲမြဲေတေနတဲ့ လက္တင္အေမရိက ကေလးငယ္ သံုးဆယ့္ငါးသန္းအတြက္ ရွာကီရာဟာ
သူမရဲ႕လံုး၀န္းတဲ့ တင္ပါးအိအိေတြကို ေ၀ွ႕ရမ္းလႈပ္ခါျပစ္လိုက္တယ္
အင္ဂ်လီနာဂ်ိဳလီ လွစ္ဟျပလိုက္တဲ့ ည၀တ္အကၤ်ီထဲကပန္းႏုေရာင္ေပါင္တံေတြဟာ
အဟာရခ်ိဳ႕တဲ့ေနတဲ့ အာဖရိက ဒုကၡသည္ေတြဆီ တဖြဲဖြဲ၀င္လာမယ့္ ရံပံုေငြေတြပဲ
ကဲ . . . ဘာထူးလို႔လဲ ကၽြန္မေမာင္ေလး ေနာက္ႏွစ္ေက်ာင္းဆက္ထားႏိုင္ဖို႔
သိုးေစာ္နံေနတဲ့ အဲ့ဒီအဆီတစ္ထပ္ အသားတစ္ထပ္ ခႏၵာကိုယ္ႀကီးေတြကို ကၽြန္မအခုႏိုပ္ေပးေနရတယ္
ကၽြန္မအေမျမန္ျမန္ေနျပန္ေကာင္းလာေအာင္လို႔ ကၽြန္မစကပ္ေတြ တျဖည္းျဖည္းတိုတိုလာရတယ္
တစ္လတစ္လ အလွ်င္မီေအာင္ အိမ္စရိတ္ေထာက္ဖို႔အေရး ရွင့္ကိုအၾကင္နာေတြေပးေပးေနရတယ္
ေကာင္းေရာင္းေကာင္း၀ယ္ . . . ဟုတ္တယ္ဟုတ္ . . ကၽြန္မတို႔အထည္ေတြ မခ်ဳပ္ၾကေတာ့ဘူး
စက္ရံုေတြပိတ္သြားၿပီ ကၽြန္မတို႔ပန္းရံလည္းမလုပ္ႏိုင္ၾကဘူးေလ
ခြန္အားနဲ႔အတက္ပညာေတြ ေစ်းေပါေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ေစ်းေကာင္းရတာပဲ
ကၽြန္မတို႔ေရာင္းစားလိုက္ၾကေတာ့တယ္
ကၽြန္မနာမည္လား . . အေမေပးခဲ့တာေတာင္ေမ့ေတ့ေတ့ရယ္
ကၽြန္မနာမည္ ၾကယ္စင္ . ကၽြန္မနာမည္ နံနက္ခင္း . ကၽြန္မနာမည္ တာရာ . ကၽြန္မနာမည္ အလကၤာ
ဟုတ္တယ္ေလ ကၽြန္မတို႔မတည္ၿမဲၾကဘူး
ကၽြန္မတို႔ဟာ လွ်ပ္စီးေၾကာင္းနဲ႔ ပတ္ၾကားအက္ေနတဲ့ မိုးတိမ္ေတြပဲ
ကြက္က်ားမိုးေတြ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာခ်ိန္မွာ ဘြားကနဲ ေပါက္ေရာက္လာတဲ့ မိုးဦးမႈိပြင့္ေတြပဲ
စီးဆင္းေနတဲ့ေငြေၾကး စာရင္ဇယားေတြေဘးမွာ ေကြးညႊတ္ေနတဲ့ ျမစ္က်ိဳးအင္းေတြပဲ
ေလွ်ာ္ဖြတ္ၿပီး မီးပူတိုက္ထားတဲ့ ေဘထုတ္ထည္ကိုၾကည့္သလို ရွင္ကၽြန္မကိုမၾကည့္ပါနဲ႔
ရွင့္စကားနဲ႔ ကၽြန္မကိုအဖ်ားခတ္လိုက္ပံုက ကၽြန္မတို႔ကပဲ
သူမ်ားအိမ္ေထာင္ေရးေတြေပၚ လမ္းႀကိတ္စက္တက္ေမာင္းေနသလိုလို
ကၽြန္မတို႔ကပဲ သူမ်ားမိသားစုေတြကို ကူးတို႔ဆိပ္မွာ မႈိ႕အိတ္ဖြင့္ေနသလိုလို
ကၽြန္မတို႔ကပဲ ရွင္တို႔ရဲ႕ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ႕စာမ်က္ႏွာေတြကို ပလုပ္တုတ္ေခါက္ေနသလိုလို
အခ်စ္တဲ့ . . . ရွင္ေလခ်ဥ္တက္လိုက္သလား ဘီယာေစာ္နံလိုက္တာ
ဟုတ္ပါတယ္ ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္မတို႔အလုပ္က သဒၵါစည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းနဲ႔ မကိုက္ညီပါဘူး
ကၽြန္မတို႔ဘ၀ေတြကလည္း ၀ါက်တည္ေဆာက္ပံုမမွန္ကန္ပါဘူး
ဒါေပမယ့္ . . ဒါဟာ အေမွာင္နဲ႔ ခ်ိန္တြယ္ရတဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈပါရွင္
"အမၺပါလီ" အစ "ေမာ္နီကာဗယ္လူခ်ီ" အဆံုး ကၽြန္မတို႔အားလံုးဟာ
ရွင္တို႔ေယာကၤ်ားေတြရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္တဲ့စက္ရံုမွာ အခ်ိန္ပိုဆင္းရတဲ့ ေခြးသြားစိတ္ ေတြပါပဲ
တကယ္ေတာ့ ကမာၻႀကီးပူေႏြးလာရတာလည္း ကၽြန္မတို႔နဲ႔ မဆိုင္ပါဘူး
အိုစမာဘင္လာဒင္ ေသဆံုးသြားတာလည္း ကၽြန္မတို႔နဲ႔ တျခားစီ
ေဒၚလာေစ်း ကေမာက္ကမ ျဖစ္ေအာင္ကၽြန္မတို႔တစ္ခါမွ မလုပ္ခဲ့ဖူးဘူး
ကၽြန္မတို႔ကို ေရးႀကီးခြင္က်ယ္ ကဗ်ာစပ္မေနပါနဲ႔ ရွင္ရယ္
ေဘာစိေနာ္ ေဘာ္ကယ္ေၾကးေလး တစ္ပဲေျခာက္ျပားနဲ႔ ရွင္ကၽြန္မကို ဒီအတိုင္းျပစ္မထားခဲ့နဲ႔ဦး
အိုေခ . . . ဒီငယ္ကၽြမ္းေဆြ တစ္ပုဒ္ဆိုၿပီးသြားရင္ တစ္ဆက္ရွင္ စာအခ်ိန္ေစ့ၿပီ
ေနာက္တစ္ခါလည္း ကၽြန္မတို႔ဆီကို ဒီလို ဆင္ေတြတအုပ္ႀကီးနဲ႔ လာေရာက္အားေပးႏိုင္ပါေစ
သင့္(ခ္)ယူ . . . ဘိုင့္ဘိုင့္ . . . ဆီးယူ . . . ဖလိုင္းကစ္(စ္)။           ။

ေမာင္ရွင္ေစာ

ရတီမဂၢဇင္း
2012

သမၼတၾကီးမြဲေတေနသည္ (သို႔မဟုတ္) José Mujica

 

    ကမာၻေပၚက အလွဴအတန္းမ်ားအေၾကာင္းကုိ တစ္ခါတစ္ခါေတြးေနမိပါတယ္။ ကြမ္း၀ယ္ရာကအအမ္းျပန္ရတဲ့ အေၾကြတစ္ရာကို လမ္းေပၚထိုင္ေနတဲ့ အဘြားအိုဆီ လွဴလိုက္တယ္။ ဒါက ေသးေသးမႊားမႊား။ သူငယ္ခ်င္းအေယာက္သံုးေလးဆယ္စုျပီး စားနပ္ရိကၡာနဲ႔ေဆး၀ါးအခ်ိဳ႕ကို ဒုကၡသည္ေတြဆီလွဴလိုက္တယ္။ ဒါက တစ္ပုိင္တစ္နိုင္။ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာကို မည္သည့္လုပ္ငန္းစုၾကီးမွ မည္သည့္အဖြဲ႔အစည္းထံ အလွဴေငြေပးအပ္လွဴဒါန္းပြဲအခမ္းအနားဆိုျပီး အခမ္းအနားၾကီးတစ္ခုက်င္းပလို႔ လွဴလိုက္တယ္။ ဒါက ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္။ ရွိေစေတာ့။ ဘယ္လိုလွဴပံုတန္းပံုမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ လက္ကမ္းသူေရာ၊ လက္ခံသူေရာ၊ ျမင္ရၾကားရသူေရာ သံုးဦးသံုးဖက္စိတ္ၾကည္နူးစရာေကာင္းလွတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြပါပဲ။ ေထာင္ျမင္ ရာစြန္႔ေသာ အလွဴမ်ားက လြဲလို႔၊ ေညာင္ပင္ၾကီးရခ်င္လို႔ ေညာင္ေစ့ေလးပ်ိဳးေသာ အလွဴမ်ားက လြဲလို႔၊ ငါးစိမ္းကိုျမင္လို႔ ငါးကင္ပစ္ေသာ အလွဴမ်ားက လြဲလို႔၊ ပြဲလန္႔တုန္း ဖ်ာ၀င္ခင္းေသာ အလွဴမ်ားက လြဲလို႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခင္ဗ်ားတို႔ ေပးကမ္းလိုက္ေသာ အရာမ်ားဟာ ကိုယ့္ပိုင္ဆိုင္မႈ၊ ကိုယ့္ေ၀စုထဲက အစိတ္အပိုင္းေသးေသးကေလးတခ်ိဳ႕ပါ။ ဘယ္သူကမ်ား "ငါ့မွာတစ္ေသာင္းရွိတယ္။ ေရာ့ နင္ငါးေထာင္၊ ငါငါးေထာင္လို႔"လမ္းေဘးက ကေလးငယ္ကို ေပးမွာလဲ။ ဘယ္သူကမ်ား "ကၽြန္ေတာ့္မွာ ကားသံုးစီးရွိတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ နွစ္စီးယူလိုက္"လို႔ ေပးမွာလဲ။ ကိုယ့္ေ၀စုထဲက၊ ကိုယ့္ရပိုင္ခြင့္ထဲက တစ္၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္(သို႔မဟုတ္)အားလံုးနီးနီးကို ေပးလွဴလိုက္သူေတြရွိပင္ရွိေသာ္ျငား ဒီလိုလူေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ခ်ိဳးေရတြက္နိုင္တယ္မဟုတ္လား။ ဒီလိုလူနည္းစုထဲမွာမွ နိုင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲတစ္ေယာက္လည္း ပါ၀င္ေနတာကျဖင့္ ထူးဆန္းမႈတစ္ခုလို႔ ခံစားမိတာပါပဲ။ ေပးသူထက္ ယူသူေတြမ်ားေသာ ေဟာဒီကမာၻၾကီးေပၚမွာေလ။

တစ္ေလာကလံုးရယ္ခ်င္ရယ္ၾကလည္း၊ သမီးကေတာ့ ငို

သမီးေရ ... ။
"နားပါရယ္ခ်င္ .. နား"ဆိုတဲ့ တစ္ခါတစ္ခါမွ ၾကားရတတ္တဲ့အသံကေလးကို အမွတ္မထင္ဘဲ ေဖေဖၾကားလိုက္ရေတာ့ ကိုယ့္စာေရးစားပြဲခံုကေလးမွာကိုယ္ စာေရးေနရာက နည္းနည္းကေလး တန္႔သြားမိတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲသမီးေရ ..။ ျပီးေတာ့ ေဘာလ္ပင္ကို လက္မွာကိုင္ထားရင္း ေရးလက္စ စာကို ခဏျဖတ္ထား၊ ရပ္ထားရင္းကေန လမ္းမဘက္ကို လွမ္းၾကည့္လိုက္မိတာကလည္း အမွန္ပါပဲ။ သည္ေတာ့လည္း ဟထားတဲ့ တရုတ္ကတ္မွန္ခ်ပ္ေတြၾကားကေန ေဖေဖလွမ္းေတြ႔လိုက္ရတာက ဟိုသားအမိနွစ္ေယာက္ပဲေလ။
ေလာကဓံသားအမိ။ ေလာကဓံသားအမိ။ ထံုးစံအတိုင္း ငါးဗန္းကိုေခါင္းမွာရြက္လို႔။ ကေလးကို ခါးမွာ ခါးထစ္ခြင္လို႔။ လမ္းေပၚမွာ တေရြ႕ေရြ႕ေလွ်ာက္ေနတဲ့ သည္သားအမိကိုၾကည့္ရင္း ေဖေဖ့ဘာသာေဖေဖ တိတ္တခိုးေပးထားတဲ့ ေလာကဓံသားအမိဆိုတဲ့ နာမည္ကေလးကို အမွတ္ရမိကာ သက္ျပင္းခ်မိပါရဲ႕ သမီးရယ္။ သမီးသာ အိမ္မွာရွိေနခဲ့ရင္ သားအဖနွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္မ်က္နွာကို တစ္ေယာက္ၾကည့္မိၾကဦးမွာ။ ခုေတာ့.. သမီးကေက်ာင္းသြားေနလို႔သာပဲေပါ့။

ခုန္ခ် / ၿပံဳက်

ညႊတ္မူးသြယ္က်ေနတဲ့ ဓာတ္ၾကိဳးေပၚ
ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခု ပစ္တင္လိုက္တယ္
စိတ္အဆာကို ပလပ္ထိုးျပီး
ေရဒီယိုေလး ကလိေနမိ
"ရွစ္ရွစ္ရွဲရွဲ" "ရွစ္ရွစ္ရွဲရွဲ" ။
1500.0 MHz မွာ ဘယ္လိုင္းက
လာမိေနပါလိမ့္
ဘ၀ေတြက ေ၀းလြန္းရဲ႕။
ငါက ခါးပတ္ကြင္းကို ေလွ်ာ့လိုက္တင္းလိုက္
သူက ပ႒ာန္းစာအုပ္ကို ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္
သံပုရာရည္တစ္ခြက္မွာျပီး
အိတ္ကပ္ထဲ နွစ္ေယာက္သားေလာင္းထည့္
သံပုရာအေစ့ကေလးေတြ
တင္က်န္ေနခဲ့ရတာကို
သေဘာအက်ၾကီးက်ေန
ဖိနပ္ေတြ ထပ္ထား
လက္အိတ္တစ္စံုကို တစ္ဖက္စီ၀တ္ျပီး
က်န္တစ္ဖက္စီနဲ႔ လက္ဆယ္ျဖာမိုးၾကတယ္။
နားရြက္ဖ်ားေလးကို အပူထုတ္ေပးစမ္းပါ
ငါ ဟာ အရုပ္လိုခ်င္တဲ့ ကေလးေပါ့
ငိုတိုင္း မရေပမယ့္
ရတိုင္းေတာ့ ငိုေနမိမွာပဲေဟ့။
ေပ်ာ့နူးေလးတြဲ႔ေနတဲ့ ဆံပင္ေတြေပၚ
တစ္ကိုယ္လံုးပစ္တင္လိုက္တယ္
ဒီလိုနဲ႔ ..
တြန္းရင္း၊ တိုက္ရင္း၊ ကိုက္ရင္း၊
ကုတ္ရင္း၊ ရိုက္ရင္း၊ စိုက္ရင္း၊
မိုက္ရင္း၊
ေသြးေတြ ဖ်ဥ္းခနဲထပြင့္တာ
သံသယေတြ ကင္းတဲ့အထိ။

ဟိန္း

ေရတမာေငးေငးေတြ

ဝတၳဳဝယ္တာက အစ
ဇာတ္ကားရံုတင္တ့ဲ အဆံုး
ဇာတ္လမ္းဟာ ဒီမွာ စ/ဆံုးခဲ့မွာပဲ။

မရပ္ရ မေနနိုင္ဘူး
မေလွ်ာက္ရ မေနနိုင္ဘူး
မထိုင္ရ မေနနိုင္ဘူး
မမွီရ မေနနိုင္ဘူး
ၾကိဳက္တ့ဲအခ်ိန္ေျပာ
ေဟာဒီ ေလးျပင္ေလးရပ္
သူတို႔အမ်ဳိးခ်ည္းပဲ။

ျမစ္ထဲကို ပင္လယ္လိုက္ ေလာင္းထည့္သလို

ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးမွာ
မီးကလြဲျပီး အလံုးအရင္းနဲ႔ ၀င္တိုက္တယ္
ေရ = ေလ = မင္း = မခ်စ္မနွစ္သက္ေသာသူ ။

ၾကိဳျမင္သူေတြ၊ ၾကိဳသိသူေတြ၊ ၾကိဳၾကားသူေတြ၊ ၾကိဳေတြ႔သူေတြဟာ
ၾကိဳမေျပာဘူး။
120 mph မွာ ထိုင္ခံုတစ္လံုးကို ဖိထားျပီး
အားလံုးကို အလြင့္စင္ခံလိုက္တယ္။

ေမလည္းမေမနဲ႔ ေဒးလည္းမေဒးနဲ႔

ငါတို႔ေန႔သာေျပာတယ္
အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ ႏိုးရတုန္း ထမင္းၾကမ္းခဲမ်ဳိရတုန္း
တစ္ေနကုန္စက္ရုပ္ေယာင္ေဆာင္ရတုန္း
ကုန္း(ဂံုး)တံတားေအာက္ရပ္ရတုန္း ကိုယ့္ေစ်းကုိယ္ျဖတ္ရတုန္း
ငါတို႔ေန႔သာေျပာတယ္ ငါတို႔မနားရဘူး။

တစ္လလံုးအထည္ခ်ဳပ္တာ
တစ္ေသာင္းနွစ္ေထာင္ပဲရတယ္ဆိုတာထက္
တစ္ခ်က္တည္းက်င္းဝင္တာက သတင္းျဖစ္တယ္
ငါတို႔သူေ႒းဟာ ငါတို႔စကားမတတ္ဘူး
သူတတ္တာ ငါတို႔ဘဝေတြအတြက္
လက္ဝါးခ်င္းရိုက္ဖို႔ လက္သိပ္ထိုးေကြ်းဖို႔
လက္ဝါးၾကီးအုပ္ဖို႔ လက္ေမာင္းေသြးေဖာက္ဖို႔ လက္ေပးသင္ဖို႔ပဲ။

ႏိုင္ငံသားအားလံုးရဲ႕ ၁၀%ဟာ
ျပည္ပမွာေျပာင္းေရႊ႕အလုပ္သမားေတြတ့ဲ
ဒါဆိုအေဝးကြင္းေရာ အိမ္ကြင္းပါ ရံွဴးတ့ဲအသင္းက
ငါတို႔ေပါ႔။

လုပ္စားေတာ့မိုးေခါင္ ခိုးစားေတာ့ေခြးေဟာင္
အဲ့ဒီစကားပံု version အသစ္ထြက္တယ္။
လုပ္စားေတာ့လယ္သိမ္း ခိုးစားေတာ့ဖမ္းထိန္း
- ာခံစားမွ ေအးေအးျငိမ္းျငိမ္း။

ျပကၡဒိန္မွာ နီေနတာေလာက္နဲ႔လာမေျပာနဲ႔
ငါတို႔သူေ႒းမျဖစ္ခ်င္ပါဘူး/မျဖစ္နိုင္ပါဘူး
ငါတို႔ေခြးမျဖစ္ခ်င္လို႔ေျပာေနတာ/ျဖစ္ေနလို႔ေျပာေနတာ။

ဟိန္း

က်ယ္မွန္းသိေတာ့ က်ဥ္းထားတယ္

ဒီအေၾကာင္းေျပာရင္
ဘုရားမွာ လႊတ္တဲ့ ငါးေတြငွက္ေတြပဲ
ကိုယ္စားသရုပ္ေဆာင္ေပးေနရ။

ရြာသူရြာသားေတြအတြက္ လုပ္တယ္
ကမာၻသူကမာၻသားေတြက သိတယ္

မထူးဆန္းဘူးလား
သစ္ေတာၾကီးက ဘလိတ္ဓားေလးကို
ေၾကာက္သတဲ့။

အဲဒီေနရာ ဗလာျဖစ္၊ မျဖစ္ဟာ
အမွန္တရားနဲ႔ ေျပာင္းျပန္အခ်ိဳးက်တယ္။

ဟိန္း